Miquel Barceló - Sanlúcar de Barrameda - Offset Lithography - licensed print

Offset λιθογραφία μετά της Carmen Laffón (*)
Αντιγραφή του έργου «Sanlúcar de Barrameda», λάδι σε καμβά, δημιουργημένο από τον Laffón μεταξύ 1975 και 1977.
Επεξεργασμένο σε χοντρό χαρτόνι Fine Art.
Δημοσιεύτηκε από το Μουσείο Ισπανικής Σύγχρονης Τέχνης της Πάλμα ντε Μαγιόρκα.
Εγκεκριμένη εκτύπωση με copyright και νόμιμο σειριακό αριθμό.
Μεγάλο μέγεθος.

Διαστάσεις φύλλου: 59 x 99 εκ.
- Κατάσταση: Εξαιρετική (αυτό το έργο δεν έχει ποτέ πλαίσιο ή εκτεθεί, διατηρείται πάντα σε επαγγελματική φάκελο τέχνης, γι' αυτό προσφέρεται σε άψογη κατάσταση).
Προέλευση: Ιδιωτική συλλογή.

Το έργο θα χειριστείται προσεκτικά και θα συσκευαστεί σε πακέτο από ενισχυμένο χαρτόνι. Η αποστολή θα είναι πιστοποιημένη με αριθμό παρακολούθησης.

Η αποστολή θα περιλαμβάνει επίσης ασφάλεια μεταφοράς αξίας της τελικής εργασίας με πλήρη επιστροφή χρημάτων σε περίπτωση απώλειας ή ζημιάς, χωρίς κόστος για τον αγοραστή.

(*) Miquel Barceló Artigues (Felanich, Baleares, 8 Ιανουαρίου 1957) είναι ένας Ισπανός καλλιτέχνης, κοντά στο νεοεξπρεσιονισμό αν και ασχολείται με πολλούς άλλους, και διακρίνεται κυρίως για το έργο του ως ζωγράφος και γλύπτης.
Το πρώιμο ενδιαφέρον γεννιέται στη νεότητα του καλλιτέχνη από το Μάγρεμπ, χάρη στη μητέρα του, ζωγράφο στην παράδοση του τοπίου της Μάλαγα· αν και η πρώτη του αποκάλυψη προέρχεται από το ταξίδι του στο Παρίσι το 1974, όπου ο Μπαρσέλο ανακαλύπτει το Art Brut του Jean Dubuffet, ένα στυλ που αφήνει ισχυρή επιρροή σε μεγάλο μέρος της παραγωγής του. Σταδιακά εξερευνούσε τους πίνακες των Lucio Fontana, Mark Rothko, Jackson Pollock και Willem de Kooning, μεταξύ άλλων διακεκριμένων καλλιτεχνών, που τον σημάδεψαν βαθιά.
Μελέτησε στην Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών στη Μάλαγα μεταξύ 1972 και 1973 και συνέχισε το 1974 στη Σχολή Καλών Τεχνών του Sant Jordi στη Βαρκελώνη. Αργότερα, το 1976, συμμετείχε στα happenings και τις διαμαρτυρίες της ομάδας Taller Llunàtic, με την οποία πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση στη Βαρκελώνη το 1977. Μετά από όλες αυτές τις περιπέτειες, γεννήθηκε στον δημιουργό (αρχικά) η περιέργεια για πειραματισμό τεχνικής και υλικού. Πειραματίστηκε με πυκνές στρώσεις χρωστικής πάνω σε καμβάδες, οι οποίοι στη συνέχεια υποβάλλονταν στις καιρικές συνθήκες, προκαλώντας αυθόρμητες αντιδράσεις (οξείδωση, καύσεις κ.ά.). Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν εγκατέλειψε τον πειραματισμό με οργανικά υλικά και φυσικές οργανικές μορφές.
Ανάμεσα στα χαρακτηριστικά του έργου του πρέπει να τονιστεί η έμπνευση από τη φύση, τόσο στις μορφές όσο και στα ανάγλυφά του, που προσομοιώνονται μέσω της χρήσης πυκνών, όγκων και γενικά σκοτεινών παστών. Η Μεσόγειος ζώνη (κυρίως η θαλάσσια) και η αφρικανική ήπειρος αποτελούν επίσης δύο σημαντικές αναφορές μέσα στο σύμπαν του. Ειδικό ενδιαφέρον του παρουσιάζει η εξερεύνηση της φύσης, η περασμένη χρονική πορεία και η παράδοση αυτών των τόπων.
Τα τελευταία χρόνια, ο Miquel εξελίσσεται προς πιο αφηρημένα αναφορικά στοιχεία φορτωμένα με μεγαλύτερο συμβολισμό και μεγαλύτερη πλαστικότητα. Τον Μάρτιο του 2007, η καθεδρική ναός της Μάλτας εγκαινίασε την εκκλησία του Αγίου, και την ίδια χρονιά άρχισαν ήδη οι εργασίες διακόσμησης στην Κύπλη της αίθουσας XX του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη, σύμφωνα με την κριτική: το κορυφαίο έργο του.
Το σκεπτικό είναι ότι η μπαρόκ ζωγραφική, το Art Brut, ο αμερικανικός αφηρημένος εξπρεσιονισμός, η ιταλική arte povera και τα έργα των Joan Miró και Antoni Tàpies καθιερώνονται ως οι μεγάλες ακρογωνιαίοι λίθοι στη νεοεκφραστική σύνθεση που απορροφά ο Barceló στην καλλιτεχνική του παραγωγή.