Umberto Carlo Franzosi (1891-1973) - Vaso di fiori

Umberto Carlo Franzosi (Suzzara 1891 - Μιλάνο 1973). 2 βάζα λουλουδιών. 1941
FRANZOSI UMBERTO CARLO

Γεννήθηκε στη Suzzara στις 3 Ιανουαρίου 1892, πέθανε στο Μιλάνο στις 12 Δεκεμβρίου 1973.

Μετά τις σπουδές στην Ακαδημία της Παρμά, μαθητής του Cecrope Barilli, και στην Ακαδημία της Μόδενας, με Postiglione και Casanova, παρακολουθεί το σχολείο γυμνού στην Ακαδημία της Brera στο Μιλάνο.

Το 1909 λαμβάνει υποτροφία Franchetti ύψους 900 λιρών, και το 1912 λαμβάνει άλλη ύψους 700 λιρών.

Το 1910 εμφανίζεται με το έργο του «Μόνο γιος μου» σε μια έκθεση στην γκαλερί Pesaro του Μιλάνου, πόλη στην οποία μετακομίζει από το 1912.

Το 1913, η Fondazione Franchetti του Μαντόβα, σε μια έκθεση, αγοράζει το έργο Η μοδίστρα.

Τον επόμενο χρόνο, στην Έκθεση της Μόντενα, εμφανίζεται με το έργο Ο μιγάδας.

Το 1916, στην Έκθεση του Μόντενα, παρουσιάστηκαν τα έργα «Εσωτερικό του Καθεδρικού Ναού της Μόντενα» και «Εσωτερικό του Καθεδρικού Ναού της Πάρμας».

Το 1917 παρουσιάζεται με το έργο Ήλιος στην Ετήσια Άνοιξη Έκθεση της Soc. per le Belle Arti του Μιλάνου.

Το 1918, εμφανίζεται με διάφορα Peasaggi στη Διεθνή Έκθεση της Massa.

Το 1919, με το έργο Ballatore di scimmie, εκθέτει σε μια ομαδική έκθεση στο Τορίνο.

Η Alla Mostra di Firenze το 1920 παρουσιάζεται με το έργο Le navi και το 1921, στη Permanente του Μιλάνου, με το έργο Il Lambro, ενώ στη Τορίνο σε μια ομαδική έκθεση εκθέτει Ultimi raggi.

Όλες οι εκθέσεις της Μιλάνοϊκής Οικογενειακής Καλλιτεχνικής το 1922 παρουσιάζουν τη Marina di Massa.

Τον Οκτώβριο-Δεκέμβριο του 1925, συμμετείχε στην Εθνική Έκθεση Τέχνης στην Permanente του Μιλάνου με το έργο: Lambro, και τα δύο σκίτσα με κάρβουνο Testa di uomo και Bambino ammalato.

Τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1927, εμφανίζεται στην Ετήσια Άνοιξη Έκθεση της Soc. για τις Καλλιτεχνικές Τέχνες του Μιλάνου με το έργο: Ρετρόιτ του γέροντα.

Το 1927 συμμετείχε στην Εθνική Έκθεση Τέχνης στην Permanente του Μιλάνου με τον πίνακα: Βασιλική Σκιά.

Τον Μάιο-Ιούλιο του 1928, στην Ετήσια Άνοιξη Έκθεση της Soc. για τις Καλές Τέχνες του Μιλάνου, εκθέτει δύο έργα: Fiori (παστέλ), Testa (καρβονέλα γλυκιά).

Τον Μάιο-Ιούνιο του 1929, εμφανίζεται με το έργο «Conca» στην Corso Venezia, στην έκθεση «Il Naviglio» στο Μιλάνο, στο Palazzo della Permanente στο Μιλάνο. Τον ίδιο χρόνο, στην 2η Έκθεση Τέχνης του Συνδικάτου Περιφερειακού Φασιστικού Πολιτισμού της Λομβαρδίας, στο Palazzo della Permanente του Μιλάνο, παρουσιάζεται με ένα σκίτσο σε μολύβι.

Το 1930, από τον Μάρτιο έως τον Μάιο, στην Έκθεση Κοινωνικής Τέχνης της Soc. per le Belle Arti di Milano εκτίθενται τα έργα: Τοπίο, Κεφάλι (έγχρωμο σχέδιο), Λουλούδια (παστέλ), Πορτρέτο του γιου μου (παστέλ).

Τον Απρίλιο-Μάιο του 1931, παρουσιάστηκε στην Κοινωνική Έκθεση της Soc. per le Belle Arti του Μιλάνου με τα δύο έργα Marina και Fiori (παστέλ).

Από τις 14 Φεβρουαρίου έως τις 15 Μαρτίου 1932, συμμετείχε στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου στην 3η Έκθεση Τέχνης του Συνδικάτου Περιφερειακού Φασιστικού Συνδέσμου Καλών Τεχνών της Λομβαρδίας με το έργο Fiume e mare. Τον Απρίλιο-Μάιο του 1932, συμμετείχε στην Έκθεση Κοινωνικής Τέχνης της Soc. per le Belle Arti του Μιλάνου με πέντε πίνακες: Vigo di Fassa, Marina, Φθινόπωρο-Δημόσια Κήποι στο Μιλάνο, Ανθρώπινο θραύσμα (παστέλ) και Πορτρέτο του μαθηματικού Prof. Boari (παστέλ).

Το 1933, από τις 11 Μαρτίου έως τις 11 Απριλίου, στην IV Mostra d’Arte del Sindacato regionale Fascista Belle Arti di Lombardia στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, παρουσιάζεται με το έργο Addormentata. Στη συνέχεια, από τις 29 Απριλίου έως τις 4 Ιουνίου, παρουσιάζει στην Esposizione Sociale di Primavera della Soc. per le Belle Arti di Milano τα έργα: Ritratto del Sansepolcrista Fuseri, Giardini di Milano, Ritratto di mia moglie (pastello), Marina di Massa. Είναι επίσης παρών στην Esposizione Sociale d’Autunno στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, όπου εκθέτει τα δύο έργα: Fiori ai gloriosi caduti και Mulatta.

Όλες οι κοινωνικές εκθέσεις της Επέτειου της Πεντηκονταετηρίδας της Permanente του Μιλάνου τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1934 παρουσιάζουν δύο πίνακες: Πορτρέτο του Κόμη Δουρίνι και Η κατσίκα με χωλότητα - Finalmarina. Από την 1η έως τις 31 Μαΐου, είναι ανάμεσα στους εκθέτες στην Πέμπτη Έκθεση Τέχνης του Επαρχιακού Ενιαίου Συνδέσμου Φασιστικών Επαγγελματικών Τεχνών της Λομβαρδίας στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, όπου παρουσιάζει τους πίνακες: Θάλασσα και φοίνικες και Χρυσά σύννεφα.

Τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1935, εμφανίζεται στην Έκθεση Κοινωνικής Άνοιξης της Soc. για τις Καλές Τέχνες του Μιλάνου με τρία έργα: Buoi neri siciliani (σχέδιο), Alto Adige, Paesaggio Alpino. Από 1 έως 31 Μαΐου της ίδιας χρονιάς, συμμετέχει στη VI Έκθεση Τέχνης του Διεπαρχιακού Φασιστικού Συνδικάτου Καλών Τεχνών του Μιλάνου, στο Palazzo della Permanente, με δύο έργα: Il Ponte di Finalpia και Nudo (στο στούντιο). Τον Δεκέμβριο, πάντα στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, στην Έκθεση Κοινωνικής παρουσιάζεται με τρία έργα: Donna abbronzata al sole, Dalie (παστέλ) και Ritratto del poeta Armand Godoy (παστέλ).

Από τις 15 Φεβρουαρίου έως τις 15 Μαρτίου 1936, στη 7η Έκθεση Τέχνης του Διαπεριφερειακού Συνδικάτου Φασιστικής Καλών Τεχνών του Μιλάνου, στο Palazzo della Permanente, εκτίθενται δύο πίνακες: Cabine e mare, L’Adamello. Πάντα στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, από τις 21 Μαρτίου έως τις 13 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, στην 17η Κοινωνική Έκθεση - Ένωση Υδατογραφιών Λομβαρδίας παρουσιάζουν τα δύο έργα: Fiume e mare και Lago visto da Pian del Sole. Ακόμα τον Απρίλιο-Μάιο, στην Κοινωνική Άνοιξη Έκθεση της Società per le Belle Arti του Μιλάνου, εκθέτουν δύο έργα: Balera και Case dell’Alto Adige. Τον Νοέμβριο, στην Έκθεση των Έργων που δωρήθηκαν από τα Μέλη στη Società per le Belle Arti, στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, παρουσιάζονται με τα έργα: Marina di Massa και Gabine al mare. Πάντα στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, τον Δεκέμβριο, στην Αυτόνομη Φθινοπωρινή Έκθεση, εμφανίζεται με τον πίνακα Marina.

Από τις 20 Μαρτίου έως τις 11 Απριλίου 1937, στη XVIII Έκθεση Κοινωνικής Τέχνης - Ένωση Υδατογραφιών Λομβαρδίας, στο Palazzo della Permanente, συμμετέχει με τα έργα: Καμπίνες και θάλασσα, Κήποι και Μιλάνο που έχει εξαφανιστεί. Από τις 14 Απριλίου έως τις 16 Μαΐου, στη Κοινωνική Άνοιξη Έκθεση της Soc. για τις Καλές Τέχνες του Μιλάνου, παρουσιάζεται με τους πίνακες: Πορτρέτο της Κοντέσσας Jacobacci Cazzaniga και Marina Ligure. Από τις 9 έως τις 31 Οκτωβρίου, συμμετέχει στην I Περιφερειακή Έκθεση του Μιλάνου, στο Palazzo della Permanente, με το έργο: Τοπίο. Από τις 27 Νοεμβρίου έως τις 6 Ιανουαρίου 1938, στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, εμφανίζεται στην Κοινωνική Έκθεση Φθινοπώρου με το παστέλ: Πορτρέτο.

Από τις 24 Μαρτίου έως τις 26 Απριλίου 1938, παρευρίσκεται στην Έκθεση Κοινωνικής Άνοιξης της Soc. για τις Καλές Τέχνες του Μιλάνου με το έργο Νεβικάτα. Από τις 14 Μαΐου έως τις 14 Ιουνίου, συμμετέχει στη IX Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου με το έργο: Η καταρράκτης. Τον ίδιο χρόνο, από τις 29 Οκτωβρίου έως τις 13 Νοεμβρίου, συμμετέχει στη XIX Κοινωνική Έκθεση - Ένωση Υδατογραφιών του Λομβαρδίας στο Palazzo della Permanente με τρία έργα: Γη της Φάσσας, Κήπος και Vigo di Fassa. Στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο, στην Κοινωνική Φθινοπωρινή Έκθεση, εκθέτει το έργο Piazza di Sondrio.

Από τις 29 Απριλίου έως τις 28 Μαΐου 1939, στη X Έκθεση Τέχνης του Διεπαρχιακού Συνδικάτου Φασιστικών Καλών Τεχνών του Μιλάνου, στο Palazzo della Permanente, παρουσιάζεται με το έργο Val di Fassa. Συμμετέχει, από τις 14 Μαΐου έως τις 30 Ιουνίου, στην Έκθεση Ζωγράφων, Γλυπτών και Χαράκτη Μαντόβα ’800 και ’900 στο Palazzo Te της Μαντόβα με τρία έργα: Pera di Fossa, Contadino ammalato και L’Adamello. Στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, κατά την περίοδο Νοέμβριος-Δεκέμβριος, στην Έκθεση Κοινωνικής Φθινοπωρινής Έκθεσης εκθέτει δύο έργα: Contadino ammalato και Mare a Rapallo.

Τους μήνες Μάιο-Ιούνιο του 1940, παρουσιάστηκε στη Mostra Sociale A. XVIII E.F. της Soc. per le Belle Arti του Μιλάνου και στη Διεπαρχιακή Έκθεση του Συνασπισμού Φασιστών με δύο έργα: Τοπίο της Λιγουρίας, Cima XI και XII (Val di Fassa - Δύση). Τον ίδιο χρόνο, συμμετείχε στη XXII Διεθνή Μπιενάλε Τέχνης της πόλης της Βενετίας, με το έργο: Κήπος Papadopoli.

Από τις 28 Οκτωβρίου έως τις 30 Νοεμβρίου 1941, στην Τρίτη Επαρχιακή Έκθεση του Συνασπισμού Φασιστικής Τέχνης του Μιλάνου στο Palazzo della Permanente, εκτίθενται τα τρία έργα: Il Porto d’Iseo, Calle, Suonatori (σχέδιο).

Το 1941, στο Natura, μηνιαία εικονογραφημένη επιθεώρηση, Soc. Edit. Milanese, έτος 14°, αρ. 11-12, δημοσιεύεται η υπηρεσία: Ο ζωγράφος τοπιογράφος Umberto FRANZOSI (5 αντίγραφα σε μαύρο και άσπρο).

Τον Ιούνιο-Σεπτέμβριο του 1942, παρευρέθηκε στην XXIII Διεθνή Έκθεση Τέχνης - Μπιενάλε της Βενετίας, με το Περίπτερο του Βασιλικού Ναυτικού, με το έργο Guardiacosta σε παρατήρηση.

Τον Οκτώβριο και Νοέμβριο του 1942, συμμετείχε στην 4η Βραβείο Bergamo, Εθνική Έκθεση Ζωγραφικής, στο Bergamo, στο Palazzo della Ragione, με το έργο: Τοπίο της λίμνης Iseo. Τον Οκτώβριο και Νοέμβριο, στην 12η Διεπαρχιακή Έκθεση του Συνδικάτου Φασιστικής Τέχνης του Μιλάνου, Διαγωνισμοί Λομβαρδικού Τοπίου και Πορτρέτου, στο Palazzo della Permanente, παρουσίασε το έργο του με τίτλο Στο γεφύρι της Gorla.

Τη χρονική περίοδο Μαΐου-Ιουλίου 1943, στη Δ' Τετραετηρίδα Εθνικής Τέχνης της Ρώμης, εκτίθεται ο πίνακας Naviglio.

Μετά την πολεμική περίοδο, το 1948, εμφανίζεται στη 24η Διεθνή Μπιενάλε Τέχνης της Πόλης της Βενετίας, με το έργο: Paesaggio invernale - Nevicata.

Παρουσιάζεται, εκτός διαγωνισμού, το 1949 στη Δεύτερη Βραβευτική Εκθεση Suzzara με τα έργα Birocciaio και Gli spalatori. Πάντα το 1949, με αφορμή την Εθνική Έκθεση Ζωγραφικής και Γλυπτικής «Βραβείο Μάντοβα 1949» που πραγματοποιήθηκε στο Palazzo della Ragione στη Μάντοβα, συμμετέχει με τα τρία έργα: Lepre, La Cuchi, Pernici και gazza. Από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο του 1950, στην Ομαδική Έκθεση Καλλιτεχνών Μαντοβανών στο Palazzo Te στη Μάντοβα, εκθέτει δύο πίνακες: Piccolo pagliaccio και Paese invernale. Ακόμα το ίδιο έτος γίνεται δεκτός στη 25η Διεθνή Μπιενάλε της Βενετίας με τον πίνακα: Tramonto in Liguria. Τον Σεπτέμβριο, με τον πίνακα Aggiustatore delle reti, συμμετέχει στην Τρίτη Βραβευτική Εκθεση Suzzara.

Επιστρέφει στο Premio Suzzara με δύο πίνακες: Pescatori a Bellano, Vecchio contadino και τον Σεπτέμβριο του 1951. Το 1951-52, στη VI Quadriennale di Roma, εμφανίζεται με τον πίνακα Entrata a Montmarte.

Τον Σεπτέμβριο του 1952, έγινε δεκτός στο V Βραβείο Suzzara με τα έργα: Σικελικές αροτρίες και Χιονοσυλλέκτες.

Το 1953, στην Εθνική Έκθεση Τέχνης - Μπιενάλε της Μπρέρα στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, εκτίθεται το έργο Planetario d’inverno - Μιλάνο. Την ίδια χρονιά, στο VI Βραβείο Suzzara, που πραγματοποιείται τον Οκτώβριο-Νοέμβριο, εκτίθεται το έργο Operaio in riposo.

Από Δεκέμβριο του 1954 έως Ιανουάριο του 1955, εκθέτει στη Società per le Belle Arti στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, στην ετήσια έκθεση των Artisti Soci, όπου παρουσιάζει τα έργα: Nevicata και Parigi.

Στο τέλος του 1955, τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο, παρευρέθηκε στη XIX Μπιενάλε του Μιλάνου με το έργο «Regate a Bellano».

Από τις 24 Ιουνίου έως τις 8 Ιουλίου στη Dalmine, και από τις 14 Ιουλίου έως τις 12 Αυγούστου στη Permanente του Μιλάνου, εμφανίζεται στο Premio Dalmine 1956 με το έργο Lungomare a Trieste. Συμμετέχει, την ίδια χρονιά, στο Premio Marzotto - 4 Mostra Nazionale di Pittura Contemporanea στη Permanente του Μιλάνου, με τρία έργα: Autunno, Paesaggio di Milano: i giardini, Parigi: Montmartre.

Στο Al X Premio Suzzara που πραγματοποιείται από τις 15 έως τις 29 Σεπτεμβρίου 1957, παρουσιάζεται με το έργο I barconi di Burano.

Από τις 7 Δεκεμβρίου έως τις 13 Ιανουαρίου 1958, συμμετέχει στη LXI Ετήσια Έκθεση στην Permanente του Μιλάνου με δύο έργα: Composizione, Ristorante all’aperto.

Από τις 2 έως τις 31 Μαρτίου 1958, στη Permanente του Μιλάνου, στη Πρώτη Εθνική Έκθεση - Η Τέχνη και το Συμπόσιο, εμφανίζεται με δύο πίνακες: Pesche, Colazione all’aperto. Από τις 21 Απριλίου έως τις 19 Μαΐου, συμμετέχει στη Permanente του Μιλάνου στην Έκθεση Μιλάνου του Χθες και του Σήμερα μέσω της τέχνης, με τον πίνακα Giardini pubblici - Ingresso allo zoo. Τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο εκθέτει στη XX Εθνική Μπιενάλε του Μιλάνου στο Palazzo della Permanente με τον πίνακα Mare a Rapallo· σχετικά με το «Arte Figurativa», ο Servolini γράφει: «…Umberto Franzosi, έντιμος και οξυδερκής ερευνητής τόνων…».

Τον Φεβρουάριο του 1959, συμμετέχει στην Τέταρτη Έκδοση του διαγωνισμού «Η Ωραία Ιταλίδα στη σύγχρονη ζωγραφική» με το έργο «Πορτρέτο ευγενικής κυρίας». Τον Ιούνιο, συμμετέχει στην 62η Ετήσια Έκθεση στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, με δύο έργα: «Το ψυχρό στο ρυάκι» (ακουαρέλα), «Συναυλία» (σκίτσο). Τον Απρίλιο-Μάιο, στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, στην Έκθεση Μιλάνο του Σήμερα και οι Πόλεις της Λομβαρδίας μέσω της Τέχνης, εμφανίζεται με το έργο: «Φθινόπωρο στους δημόσιους κήπους». Από τον Νοέμβριο έως τον Ιανουάριο του 1960, στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, εκθέτει στη XXI Εθνική Μπιενάλε του Μιλάνου με το έργο «Χωριό Borgo Val Taro».

Τον Δεκέμβριο του 1960, συμμετείχε στην 63η Ετήσια Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, όπου παρουσίασε δύο πίνακες: Primavera και Luce alpestre.

Το 1961, στη Διεθνή Έκθεση Εικαστικών Τεχνών Μαντόβα, που πραγματοποιήθηκε στην Casa del Mantegna από τις 25 Σεπτεμβρίου έως τις 31 Οκτωβρίου, εκθέτει τρεις πίνακες: Golfo di Rapallo, Place Pigalle, Fagiani. Από τις 19 Ιουλίου έως τις 6 Αυγούστου, συμμετέχει στο Premio di Pittura Amici di Francesco Torri, στην Permanente του Μιλάνου, με τον πίνακα «Τοπίο - Λιμάνι του Rapallo». Από τον Νοέμβριο του 1961 έως τον Ιανουάριο του 1962, εκθέτει στη 22η Εθνική Μπιενάλε Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου τον πίνακα «Φθινόπωρο στη Βενετία με ομίχλη». Συμμετέχει, την ίδια περίοδο, στο Εθνικό Βραβείο Τοπίου «Autostrada del Sole», που πραγματοποιείται στη Ρώμη, υπό την επιμέλεια της Quadriennale.

Τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 1962, στη 64η Ετήσια Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, παρουσιάστηκαν τα έργα: Θάλασσα του Rapallo και Αυτοκινητόδρομος του Ήλιου.

Το 1963, τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο, στη 23η Εθνική Μπιενάλε Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, εκθέτουν τα δύο έργα: Mare di Bordighera και Ritratto di Signorina.

Από τον Μάιο έως τον Ιούνιο του 1964, συμμετέχει στη Mostra Sociale di Pittura - Scultura - Disegno στην Società per le Belle Arti Palazzo della Permanente di Milano, με τον πίνακα: S. Ampelio di Bordighera.

Από τις 30 Ιανουαρίου έως τις 28 Φεβρουαρίου 1965, στη 66η Ετήσια Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, εκτίθεται ο πίνακας Costa Azzurra και Fiori. Συμμετέχει στη 24η Εθνική Μπιενάλε Τέχνης της Πόλης του Μιλάνου, από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο, στην Permanente του Μιλάνου με τον πίνακα Osteria di campagna.

Τον Φεβρουάριο του 1966, στην Κοινωνική Έκθεση Ζωγραφικής - Γλυπτικής - Σχεδίου στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου, παρουσιάστηκε με δύο έργα: Νεφελίτσα και Παρίσι - Μονμάρτη.

Στις Απριλίου του 1967, συμμετείχε στη ΛΧΘ Ετήσια Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου με το έργο Montecatini Alta. Επιπλέον, στη 25η Εθνική Μπιενάλε Τέχνης της Πόλης του Μιλάνου, εκθέτει το έργο: Riposo.

Τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 1968, συμμετείχε στη LXVIII Ετήσια Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου με τρία έργα: Viottolo di Bellano, Parigi - Montmartre, Il Naviglio (λευκό-μαύρο). Την ίδια χρονιά, συμμετείχε στον Διεθνή Διαγωνισμό La Donna d’Oggi nella Pittura στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου με το έργο Ρετρό.

Συμμετείχε το 1970, στην 70η Ετήσια Έκθεση Τέχνης στο Palazzo della Permanente του Μιλάνου με το έργο Οι παπαγάλοι.

Τον Ιούνιο-Ιούλιο του 1972, στη 72η Ετήσια Έκθεση Τέχνης της Περιφέρειας Λομβαρδίας στη Permanente di Milano, εμφανίζεται με το έργο Mare di S. Ampelio - Bordighera.

Ο καλλιτέχνης πεθαίνει στη Μιλάνο στις 12 Δεκεμβρίου 1973.

Η Γκαλερί Μοντέρνας Τέχνης του Μιλάνου διαθέτει το δικό της πίνακα, Giardini pubblici a Milano.