Cristofano Allori (1577-1621), Scuola di - Giuditta e Oloferne

Το έργο έχει διαστάσεις 144,5 εκ. x 116,5 εκ. χωρίς το πλαίσιο, ενώ με αυτό διαμορφώνεται σε 132,5 εκ. x 160,5 εκ. Είναι πρώτης ύλης καμβάς. Το πλαίσιο χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα, ενώ το έργο πιθανότατα ανήκει στην περίοδο μεταξύ τέλους του 18ου αιώνα (18ος αιώνας) και αρχών του 19ου αιώνα. Αυτή η επιβλητική έργο τέχνης αποδίδεται σε μαθητή του Cristofano Allori (1577-1621). Αρχικά, το έργο ήταν πάνω σε ένα ξύλινο πλαίσιο ελαφρώς μικρότερο από το τωρινό, το οποίο αντικαταστάθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Πράγματι, διακρίνονται ακόμα μικροί τρύπες στο δεξί άκρο του πίνακα (βλ. φωτογραφία λεπτομέρειας), που περιείχαν καρφιά που βρίσκονταν πίσω, στη δεξιά πλευρά του αρχικού πλαισίου.
Έτσι, το έργο ήταν περίπου δύο εκατοστά μικρότερο. Επιπλέον, η ποιότητα του πίνακα είναι εξαιρετική και, όπως φαίνεται από τη φωτογραφία της λεπτομέρειας του προσώπου της Γιουδίθας, το craquelè είναι πυκνό και τυπικό για ένα παλιό έργο. Το καμβάς έχει κάθετη και διαγώνια υφή.
Τελικά, στο πίσω μέρος υπάρχει μια επιγραφή, μέσω της οποίας μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι το έργο αυτό διατηρήθηκε στη Φλωρεντία μέχρι τουλάχιστον το τέλος του 19ου αιώνα (βλ. φωτογραφίες). Πράγματι, η επιγραφή αναφέρει τη διεύθυνση του ιδιοκτήτη του πίνακα, στον οποίο το έργο θα έπρεπε να αποσταλεί μετά το κάδρο και την αποκατάσταση. Το έργο έχει παραχθεί σίγουρα στην περιοχή της Φλωρεντίας.

Το έργο παρουσιάζει ορισμένες ουσιώδεις διαφορές με το πρωτότυπο: η φορεσιά χαρακτηρίζεται από πιο έντονο χρώμα, όπως και το δέρμα της Ιουδίθ. Υπάρχει συνύπαρξη υψηλής ποιότητας και παραλλαγής στο μοντέλο του έργου που φυλάσσεται στα Uffizi. Η ποιότητα είναι εξαιρετικά υψηλή και ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε πολλές διαφανείς στρώσεις για να αποδώσει τα σώματα με εφέ μεγάλης διαφάνειας, κυρίως στα δέρματα.

Όπως αναφέρει η Wikipedia, ο Cristofano Allori γεννήθηκε στη Φλωρεντία από τη Μαρία και τον ζωγράφο Alessandro di Cristofano Allori, μαθητή και προστατευόμενο του γνωστού Agnolo di Cosimo, γνωστού και ως il Bronzino, ένα προσωνύμιο που είχε κληρονομήσει από τον δάσκαλό του και που θα μεταδώσει και στον γιο του. Ο Alessandro, ο οποίος μετά το θάνατο του Bronzino (1572) και του Vasari (1574) μπορούσε να υπερηφανεύεται ότι ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους ζωγράφους της Φλωρεντίας και απολάμβανε μεγάλη εκτίμηση στην αυλή, τον πήρε πολύ νωρίς στο εργαστήριό του, τόσο που ήδη το 1590 ο Cristofano υπέγραφε τον πρώτο του πίνακα, ένα άγουρο πορτρέτο του κόμη Ugo di Toscana. Στο εργαστήριό του αφομοίωσε το σχέδιο του πατέρα του, ασχολήθηκε με την αντιγραφή των πινάκων του Raffaello και του fra Bartolomeo, μελέτησε τα έργα του Bronzino και του Ligozzi, και εστίασε στο πορτρέτο: αυτό των Francesco και Caterina de' Medici είναι του 1596.

Το αριστούργημά του είναι πιθανώς η Γεθσημανή με το κεφάλι του Ολοφέρνη. Υπάρχει σε τρεις εκδοχές: μία στο Palazzo Pitti στη Φλωρεντία, η δεύτερη στη Queen's Gallery στο Λονδίνο και μια τρίτη στο Kunsthistorisches Museum στη Βιέννη. Μοντέλο για τη Γεθσημανή ήταν η ερωμένη του, Μαρία του Giovanni Mazzafirri, γνωστή και ως Mazzafirra, μια καταξιωμένη courtesan. Απεικονίζεται επίσης στη Μαγδαληνή και σε ένα πορτρέτο που βρίσκεται στο μουσείο Τέχνης και Ιστορίας στη Γενεύη. Το κεφάλι του Ολοφέρνη θεωρείται αυτοπροσωπογραφία του Allori, ο οποίος, για την όμορφη Mazzafirra, έχασε, μεταφορικά, το κεφάλι.


Το έργο τέχνης μπορεί να αποσταλεί σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αποστολή θα πραγματοποιηθεί μέσω της υπηρεσίας «Mail Boxes etc».