Ένα γλυπτό από οστό. - Losso - Τόγκο (χωρίς τιμή ασφαλείας)

Ένα ζευγάρι οστών Losso, Togo, βόρειας περιοχής. Πιστοποιητικό προέλευσης και καταγωγής.

Οι λαοί Losso, που βρίσκονται στη βόρεια Τόγκο, αποτελούν μια σχετικά μικρή εθνοτική ομάδα των οποίων οι καλλιτεχνικές και τελετουργικές πρακτικές έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό εκτός του κυρίαρχου ρεύματος της αφρικανικής ιστορίας της τέχνης. Ανάμεσα στα σπάνια και πιο συναρπαστικά στοιχεία του υλικού τους πολιτισμού είναι τα γλυπτά από οστά — μικρά, συχνά λιτά αντικείμενα που χρησιμοποιούνται σε πνευματικά και τελετουργικά πλαίσια. Αυτά τα έργα είναι αξιοσημείωτα για την ασυνήθιστη επιλογή υλικού και τον βαθύ συμβολικό τους αντίκτυπο.

Σε αντίθεση με τις πιο συνηθισμένες ξυλόγλυπτες ή μεταλλικές γλυπτές που συναντώνται στις δυτικές αφρικανικές παραδόσεις, οι οστέινες γλυπτές του Losso είναι σκαλισμένες από ανθρώπινο ή ζωικό οστό και μερικές φορές ενσωματώνουν πρόσθετα υλικά όπως ίνες, σίδερο ή πηλό. Τα αντικείμενα αυτά δεν κατασκευάζονται για δημόσια έκθεση, αλλά δημιουργούνται για ιδιωτική, συχνά μυστική, τελετουργική χρήση, συνδεδεμένη με την ίαση, τη μαντεία και την invocation των προγόνων πνευμάτων. Η χρήση οστού δεν είναι τυχαία· πιστεύεται ότι φέρει την ουσία ή τη ζωτική δύναμη του όντος που κάποτε σχημάτισε, καθιστώντας το ενεργό μέσο στην επικοινωνία με τον πνευματικό κόσμο.

Αυτό που καθιστά αυτά τα γλυπτά ιδιαίτερα δυνατά είναι η εγκράτειά τους. Συχνά είναι ελάχιστα σε μορφή, αφηρημένα και με πρόχειρη τεχνική, κάτι που ενισχύει την συναισθηματική και συμβολική τους ένταση. Αντί για διακοσμητικά ή αφηγηματικά, είναι λειτουργικά με μεταφυσική έννοια — εργαλεία πνευματικής διαμεσολάβησης και μεταμόρφωσης. Η εμφάνισή τους αντικατοπτρίζει τον σκοπό τους: δεν σχεδιάστηκαν για να ευχαριστούν το μάτι, αλλά για να υπηρετούν έναν ρόλο σε ιερούς διαδικασίες.

Ο Pierre Amrouche, ένας Γάλλος συλλέκτης και ειδικός στην αφρικανική τέχνη, έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην προσέλκυση διεθνούς προσοχής σε αυτά τα σκοτεινά και μυστηριώδη αντικείμενα. Η εκτίμησή του για τα οστά Losso βασίζεται στην πνευματική τους βάθος και την οπτική τους ωμότητα. Τα έχει περιγράψει ως έργα άγριας μεταφυσικής — αντικείμενα που παρακάμπτουν την παραδοσιακή ομορφιά για να εκφράσουν κάτι πιο στοιχειώδες και υπαρξιακό. Για τον Amrouche, αυτά τα γλυπτά αντηχούν με τις ανησυχίες τόσο της παραδοσιακής αφρικανικής πνευματικότητας όσο και των μινιμαλιστικών τάσεων της σύγχρονης δυτικής τέχνης.

Η υποστήριξη του Amrouche βοήθησε να επαναπροσδιοριστούν αυτές οι οστικές μορφές όχι απλώς ως πολιτισμικά τεκμήρια, αλλά ως ισχυρές δηλώσεις μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της παγκόσμιας γλυπτικής. Η οπτική αυστηρότητά τους και η πνευματική τους φόρτιση έχουν συγκριθεί με τη μοντερνιστική γλυπτική στη Δύση, ιδιαίτερα με έργα που επιδιώκουν να απογυμνώσουν τη μορφή μέχρι την ουσία της, προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε κάτι διαχρονικό ή ιερό.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι γλυπτές κατασκευές από οστό Losso αντιπροσωπεύουν μια σύνθεση λειτουργίας τελετουργίας και παρουσίας γλυπτικής. Προσφέρουν μια εικόνα για έναν κόσμο όπου τα αντικείμενα δεν είναι παθητικές διακοσμήσεις, αλλά ενεργά στοιχεία στη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ του φυσικού και του πνευματικού κόσμου. Μέσω μορφών όπως ο Pierre Amrouche, αυτά τα έργα έχουν εισέλθει σε ευρύτερους διαλόγους σχετικά με τη φύση της τέχνης, του πνεύματος και του υλικού, καθιστώντας τα τόσο πολιτιστικά συγκεκριμένα όσο και καθολικά αντηχούντα. Ο Amrouche, Pierre, Συγγραφέας, Parcours des Mondes, δημοσιεύθηκε σε συνδυασμό με την έκθεση «Corps & Dècors, Statuaire Lamba και Losso του Togo», Parcours des Mondes, Παρίσι, Σεπτέμβριος 2008; Espace Berggruen, Παρίσι, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2008. -- Κολοφών, αντίγραφο AFA 39088018925362, αγοράστηκε με χρηματοδότηση από το S. Dillon Ripley Endowment.



Πιστεύω ότι η εισαγωγή όλων των έργων τέχνης από την Αφρική—είτε αντίγραφα είτε αυθεντικά—πρέπει να απαγορευτεί για την προστασία της Αφρικής. Απόσπασμα: Καθηγήτρια Δρ. Βιόλα Κόνηγκ, πρώην διευθύντρια του Μουσείου Εθνολογίας του Βερολίνου, τώρα HUMBOLDTFORUM.

Νομικό πλαίσιο

Σύμφωνα με τη Σύμβαση της UNESCO του 1970 σε συνδυασμό με τον Νόμο περί Προστασίας Πολιτιστικής Κληρονομιάς (KGSG), οποιοδήποτε αίτημα για την αποκατάσταση πολιτιστικής περιουσίας παραγράφεται τρία χρόνια μετά την απόκτηση γνώσης από τις αρμόδιες αρχές του κράτους προέλευσης σχετικά με την τοποθεσία του αντικειμένου και την ταυτότητα του κατόχου του.

Όλα τα μπρούντζινα και τερακότα αντικείμενα που προσφέρονται έχουν εκτεθεί δημόσια στη γκαλερί Wolfgang Jaenicke από το 2001. Οργανώσεις όπως η DIGITAL BENIN και ακαδημαϊκά ιδρύματα όπως το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, που έχουν εμπλακεί εντατικά σε έρευνες αποκατάστασης (πρόγραμμα μεταφοράς) τα τελευταία επτά χρόνια, γνωρίζουν το έργο μας, έχουν επιθεωρήσει μεγάλα μέρη της συλλογής μας και μας έχουν επισκεφθεί στην εξάρτησή μας στο Lomé, Togo, μεταξύ άλλων, για να μάθουν για το διεθνές εμπόριο τέχνης στον τόπο. Επιπλέον, η Εθνική Επιτροπή Μουσείων και Μνημείων (NCMM) στο Άμπουτζα, Νιγηρία, έχει ενημερωθεί σχετικά με τη συλλογή μας. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχουν υπάρξει αξιώσεις αποκατάστασης εναντίον ιδιωτικών ιδρυμάτων όπως η γκαλερί Wolfgang Jaenicke.

Η Gallery μας αντιμετωπίζει αυτές τις δομικές προκλήσεις μέσω μιας πολιτικής μέγιστης διαφάνειας και τεκμηρίωσης. Εάν προκύψουν ερωτήματα ή αβεβαιότητες, σας καλούμε να επικοινωνήσετε μαζί μας. Κάθε ζήτημα θα εξεταστεί επιμελώς χρησιμοποιώντας όλους τους διαθέσιμους πόρους.

Ύψος: 16 εκ. / 18,5 εκ.
Βάρος: 125 g / 190 g