Miguel de Cervantes - The Life and Adventures of Don Quixote De La Mancha - 1885-1905

1 "Η ζωή και οι περιπέτειες του Δον Κιχώτη της Λα Μάντσα" του Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα και εικονογράφηση από τον Χ.Μ. Μπροκ - Σίλι, Λονδίνο - περίπου 1905 πρώτη έκδοση στο Ηνωμένο Βασίλειο - 18μx15εκ. - κατάσταση: πολύ καλή, πρωτότυπο δέσιμο, λίγο τρίψιμο, το όνομα στο ffep, όλες οι πλάκες Μπροκ υπάρχουν

2 "Δον Κιχώτης της Μάντσας" του Μιγκέλ ντε Θερβάντες και μετάφραση του Τσαρλς Τζάρβις - Τζορτζ Ράουτλετζ, Λονδίνο - περίπου 1885 πρώτη έκδοση στο Ηνωμένο Βασίλειο - 18x15 εκ. - κατάσταση: καλή, αρχική βιβλιοδεσία, μικρό τρίψιμο

Ο Δον Κιχώτης,[a][b] με τον πλήρη τίτλο Ο Ευφυής Κύριος Δον Κιχώτης της Μάντσας,[c] είναι ένα ισπανικό μυθιστόρημα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Αρχικά εκδόθηκε σε δύο μέρη το 1605 και το 1615, το μυθιστόρημα θεωρείται ιδρυτικό έργο της δυτικής λογοτεχνίας και το πρώτο σύγχρονο μυθιστόρημα.[2][3] Το μυθιστόρημα έχει χαρακτηριστεί από πολλούς γνωστούς συγγραφείς ως το «καλύτερο μυθιστόρημα όλων των εποχών»[d] και το «καλύτερο και πιο κεντρικό έργο στην παγκόσμια λογοτεχνία».[4][5] Ο Δον Κιχώτης είναι επίσης ένα από τα πιο μεταφρασμένα βιβλία στον κόσμο[6] και ένα από τα πιο επιτυχημένα μυθιστορήματα όλων των εποχών.

Ο μύθος περιστρέφεται γύρω από τις περιπέτειες ενός μέλους της χαμηλότερης αριστοκρατίας, ενός hidalgo από τη La Mancha με το όνομα Alonso Quijano, ο οποίος διαβάζει τόσα πολλά ιπποτικά μυθιστορήματα που χάνει το μυαλό του και αποφασίζει να γίνει ιππότης-περιπλανώμενος (caballero andante) για να αναβιώσει την ιπποσύνη και να υπηρετήσει το έθνος του, υπό το όνομα Don Quixote de la Mancha. Συγκεντρώνει ως υπηρέτη του έναν απλό εργάτη από το χωράφι, τον Sancho Panza, ο οποίος φέρνει μια γήινη ευφυΐα στον υψηλόλογο λόγο του Don Quixote. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου, ο Don Quixote δεν βλέπει τον κόσμο όπως είναι και προτιμά να φαντάζεται ότι ζει μια ιπποτική ιστορία που προορίζεται για τα αρχεία όλων των εποχών. Ωστόσο, όπως σημείωσε ο Salvador de Madariaga στο Guía del lector del Quijote (1972 [1926]), αναφερόμενος στην «Sanchoification του Don Quixote και την Quixotization του Sancho», ως «το πνεύμα του Sancho ανεβαίνει από την πραγματικότητα στην ψευδαίσθηση, ενώ του Don Quixote κατεβαίνει από την ψευδαίσθηση στην πραγματικότητα».

Το βιβλίο άσκησε σημαντική επιρροή στην λογοτεχνική κοινότητα, όπως αποδεικνύεται από τις άμεσες αναφορές στα έργα του Αλεξάνδρου Δουμά «Οι Τρεις Σωματοφύλακες» (1844),[9] και του Εντμόν Ροστάν «Συρανό ντε Μπερζεράκ» (1897)[10], καθώς και από τη λέξη δονκιχωτικός. Ο Μαρκ Τουέιν αναφέρθηκε στο βιβλίο ως κάτι που «εξαφάνισε τον θαυμασμό του κόσμου για την μεσαιωνική ιπποτιστική ανοησία».[11][f] Έχει περιγραφεί από ορισμένους ως το σπουδαιότερο έργο που γράφτηκε ποτέ.[