Αρχαία Αιγυπτιακή Faience Ushebti. Τελευταία Περίοδος 664-332 π.Χ. ύψους 9,5 εκ.

Ουσέμπτι

Αρχαία Αίγυπτος, ύστερη περίοδος 664-332 π.Χ.

φαίνιας

Ύψος 9,5 εκ. και πλάτος 10 εκ. με το βάση.

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Ιδιωτική συλλογή, Παρίσι, Γαλλία. Αποκτήθηκε πριν το 1970.

Κατάσταση: Αποκαταστάθηκε

Περιγραφή:

Τα Ushabti κατασκευάζονταν από ένα αρχικό καλούπι διπλού κελύφους. Μόλις ενώνονταν τα δύο κομμάτια και αφαιρούνταν τα αδέξια άκρα, και ενώ το υλικό ήταν ακόμα υγρό, οι λεπτομέρειες της εικόνας διορθώνονταν και σημειώνονταν οι κολόνες πάνω στις οποίες θα χαράσσονταν τα ιερογλυφικά. Αυτό σήμαινε ότι κάθε ushabti ήταν μοναδικό, παρόλο που προέρχονταν από το ίδιο καλούπι.

Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία αυτού του ουσαφτί είναι η γαζέα, που αποτελείται από ψιλό άμμο συγκολλημένη με διοξείδιο του νατρίου και ανθρακικό νατρίου που εξάγονται από το νατρόν. Ψήνεται στους 950 βαθμούς Κελσίου, και το μείγμα δίνει μια επιφάνεια παρόμοια με ένα σμάλτο, με τα ανθρακικά να σχηματίζουν μια υαλώδη επιφάνεια. Ήταν μια απλή διαδικασία και επομένως όχι δαπανηρή. Οι πράσινες και μπλε αποχρώσεις επιτεύχθηκαν με την προσθήκη λίγων γραμμαρίων οξειδίου του χαλκού, που προήλθε από μολύβδα ή αζουρίτη. Οι κόκκινες αποχρώσεις επιτεύχθηκαν με οξείδιο του σιδήρου, τα έντονα μπλε με κοβάλτιο, και το μαύρο με ανάμειξη οξειδίου του σιδήρου και οξειδίου του μαγνησίου με νερό. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να ζωγραφιστούν οι επιλεγμένες λεπτομέρειες στο επιλεγμένο χρώμα με πινέλο πριν από το ψήσιμο.

Ο Αιγυπτιακός Μεταθάνατος θεωρούνταν ως καθρέφτης του πραγματικού κόσμου, όπου τόσο οι καλοί όσο και οι κακοί είχαν τη θέση τους. Εκείνοι που ήταν άδικοι ή κακοί τιμωρούνταν για αιωνιότητα, ενώ οι δίκαιοι απολάμβαναν μια άνετη ζωή ταξιδεύοντας με τον ηλιακό θεό. Ακόμα και τότε, οι αποθανόντες που ήταν τόσο ευλογημένοι έπρεπε να εκπληρώνουν ανθρώπινες ευθύνες και ανάγκες, όπως και στη ζωή. Η ανάγκη τους να έχουν τροφή και ποτό στον Μεταθάνατο ήταν μια συνεχής ανησυχία. Αν ήταν υποχρεωμένοι να εργαστούν στους Αγρούς του Ααρου, στον Κόσμο των Νεκρών, και ως μέλη μιας κοινωνίας που ήταν μια ιεραρχία κυβερνημένη από τους θεούς, όλοι – άνδρες και γυναίκες, άρχοντες και υπηρέτες, βασιλιάδες και βασίλισσες – έπρεπε να είναι πρόθυμοι να καλλιεργούν, να σπείρουν και να θερίζουν τις καλλιέργειες.

Στον κόσμο των ζωντανών, αυτές οι βασικές εργασίες παραγωγής εκτελούνταν από τις κατώτερες τάξεις της κοινωνίας. Για να αποφύγουν αυτή την μοίρα, οι Αιγύπτιοι αναζήτησαν μια μαγική λύση: δημιούργησαν ένα ή περισσότερα αντίγραφα του εαυτού τους για να μπορούν να τα παραδώσουν στους απεσταλμένους του βασιλεύοντος θεού, Όσιρη, όταν αυτοί καλούσαν τους αποθανόντες να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις του. Αυτές οι μικρογραφίες, τοποθετημένες ανάμεσα στα αγαθά του τάφου, ήταν εικόνες που εκπροσωπούσαν τόσο τον κύριο όσο και τον υπηρέτη.

Είναι γνωστοί με το όνομα ουσαφτί, ο όρος που προέρχεται από το σαβτύ ή σάβτυ, παράγωγο του Σάαβ, το οποίο αντιστοιχεί στη λέξη «περσεά» στα Ελληνικά, ένα ιερό δέντρο από το ξύλο του οποίου οι αρχαίοι Αιγύπτιοι άρχισαν να παράγουν αυτές τις ταφικές εικόνες. Προς την Τρίτη Μεταβατική Περίοδο, στη Δυναστεία XXI, περίπου το 1080 π.Χ., άρχισαν να χρησιμοποιούν τον όρο wsbty, δηλαδή «ουσεφτί». Από τότε, η ονομασία «ουσάφτι» που προέρχεται από το ρήμα wsb, που σημαίνει «να απαντά», χρησιμοποιείται για να ονομάζει «αυτόν που απαντά».

Η χρήση των ουσαφτί ενσωματώθηκε στους τάφους της Αρχαίας Αιγύπτου από την Πρώτη Μεταβατική Περίοδο και μετά. Η χρήση τους αυξήθηκε κατά τη Μέση Βασιλεία, την εποχή κατά την οποία οι Αιγύπτιοι άρχισαν να γράφουν μια μάγια στους Κωδιτυίους Αιγυπτιακούς Χαρακτήρες, αριθμός 472, ώστε τα ουσαφτί να απαντούν στην κλήση: «Ο Δικαιωμένος Ν. λέει ‘Ω ουσαφτί, που ανήκεις στον Ν., αν ο Ν. κληθεί να κάνει οποιαδήποτε εργασία, ή αν ζητηθεί από τον Ν. μια δυσάρεστη εργασία, όπως κάθε άνθρωπος για το καθήκον του, θα πεις ‘Είμαι εδώ’. Αν ο Ν. κληθεί να φυλάξει αυτούς που εργάζονται εκεί, σπάζοντας τα νέα χωράφια ή διασχίζοντας άμμο με ένα πλοίο από ανατολή σε δύση, θα πεις ‘Είμαι εδώ’. Ο Δικαιωμένος Ν.”}}# Assistant ىت{

Αυτή η ξόρκι ή ευχή συνεχίστηκε να εγγράφεται σε ουσαφί και, κατά συνέπεια, σε πολλές περιπτώσεις, φαίνεται να είναι χαραγμένη εκεί. Από την Παλαιά Βασιλεία και μετά, εισήχθηκαν πολλές καινοτομίες. Παραδείγματα με κείμενα άρχισαν να proliferate. Μερικά από αυτά ήταν κάπως μεγαλύτερα κείμενα από το Κεφάλαιο VI στο Βιβλίο των Νεκρών. Ακόμα και έτσι, σε πολλές περιπτώσεις το κείμενο απλώς υποδηλώνει το όνομα του αποθανόντος ή μια βασική ευχή, με το όνομα ενός μέλους της οικογένειας ή τις θέσεις που κατείχε.

Οι Οσαπέτες αρχικά κατασκευάζονταν κυρίως από κερί, αργότερα από ξύλο, και τελικά, προς το τέλος της Μέσης Βασιλείας, εμφανίστηκαν σε πέτρα. Από τη Νέα Βασιλεία και μετά, το υλικό επιλογής ήταν η ποζιμανίτης. Ξέρουμε ότι παράγονταν σε πολλαπλά αντίγραφα χάρη σε καλούπια, τα οποία διασώθηκαν, και σε ορισμένες περιπτώσεις, τα χαραγμένα κείμενα ήταν ατελή, καθώς έλειπε το όνομα του ιδιοκτήτη. Η πιο δημοφιλής μορφή ήταν αυτή της μουμιοποιημένης μορφής, μέχρι την εισαγωγή, προς το τέλος της Δυναστείας XVIII, μορφών διακοσμημένων με καθημερινά ρούχα. Πολλά έφεραν εργαλεία για εργασία στα χωράφια, όπως ένα καλάθι, ένα τσουγκράνα ή ένα φτυάρι, ως αναφορά στη δουλειά που τους περίμενε μετά θάνατον, ως συμβολική αναπαράσταση του κυρίου τους. Η εικονογραφία, τα κείμενα, τα υλικά, τα χρώματα και η θέση τους στον τάφο θα μπορούσαν να υποδηλώνουν άλλες συμβολικές σημασίες.

Μερικές φορές τοποθετούνταν σε ξύλινα κουτιά, τα οποία μπορούσαν να είναι απλά ή με εξεζητημένη διακόσμηση. Στη Νεότερη Βασιλεία, τοποθετούνταν σε μινιατούρες σαρκοφάγων.
Ενώ αρχικά θεωρούνταν αντίγραφα των νεκρών, στο Νέο Βασίλειο και αργότερα, οι ουσάμπτι άρχισαν να θεωρούνται υπηρέτες ή ένα είδος σκλάβου, και για αυτόν τον λόγο παράγονταν μαζικά. Υπήρχαν γυναίκες και άνδρες, συμπεριλαμβανομένων ειδικών σε διαφορετικές δραστηριότητες. Μερικές φορές βρίσκονταν υπό την επίβλεψη επιτηρητών, οι οποίοι διακρίνονταν από τη χρήση κιλτ. Αυτή είναι η περίπτωση του Φαραώ Τουταγχαμών: είχε τριακόσια εξήντα πέντε ουσάμπτι υπό την διοίκησή του, ένα για κάθε ημέρα του χρόνου, τριάντα έξι επιβλέποντες, έναν για κάθε ομάδα δέκα εργατών και δώδεκα κύριους επιβλέποντες, έναν για κάθε μήνα του χρόνου. Αυτό σήμαινε συνολικά τετρακόσιους δεκατρείς υπηρέτες στον Άλλο Κόσμο. Ο φόβος της εκτέλεσης αυτών των καθηκόντων που απαιτούσε από τους νεκρούς ο Όσιρις σήμαινε ότι σε ορισμένες ταφές υπήρχαν ακόμη και ουσάμπτι που ήταν εκεί για να λειτουργήσουν ως υποκατάστατα ή αναπληρωτές, εάν ήταν απαραίτητο, των κύριων.

Είναι λογικό να σκεφτεί κανείς ότι κανένας Φαραώ δεν θα ήθελε να εκτελέσει προσωπικά αυτό το είδος εργασίας, και έτσι την απαραίτητη στιγμή η φράση που ήταν γραμμένη στο σώμα του ουσάμπτι διαβάστηκε δυνατά, έτσι ώστε αυτό το αντικείμενο να αποκτήσει ζωή για να ανταποκριθεί στο κάλεσμα, υποκαθιστώντας τον Φαραώ στο έργο.





Σημειώσεις

Το τεμάχιο περιλαμβάνει πιστοποιητικό αυθεντικότητας.
Η εργασία περιλαμβάνει Ισπανική Άδεια Εξαγωγής (Passport for European Union) - Εάν η εργασία προορίζεται εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πρέπει να ζητηθεί αντικατάσταση της άδειας εξαγωγής, η οποία μπορεί να διαρκέσει το πολύ 1-2 εβδομάδες.
Ο πωλητής εγγυάται ότι απέκτησε αυτό το τεμάχιο σύμφωνα με όλους τους εθνικούς και διεθνείς νόμους που αφορούν την ιδιοκτησία πολιτιστικής κληρονομιάς. Δήλωση προέλευσης που έχει δει η Catawiki.