Roberto Montanaro - Banana Unchained #1

Σε έναν κόσμο της τέχνης που εξακολουθεί να είναι εμμονικός με τον Κωμικό του Maurizio Cattelan – την διάσημη πραγματική μπανάνα κολλημένη στον τοίχο με γκρι ταινία διπλής όψης – αυτό το υλικό έργο έρχεται ως μια ζωηρή, ειρωνική και μυϊκή απάντηση. Αν το έργο του Cattelan αντιπροσώπευε την παθητικότητα του αντικειμένου, αυτός ο πίνακας-γλυπτός αντιπροσωπεύει την δράση, την εξέγερση και την διατήρηση.
Πέρα από τον Cattelan, η αναφορά είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά ο καλλιτέχνης εδώ πραγματοποιεί μια λειτουργία αναστροφής νοήματος. Στο Comedian, η μπανάνα είναι θύμα: ένα ευαίσθητο φρούτο, παγιδευμένο εναντίον της θέλησής του, προορισμένο να σαπίσει ή να καταναλωθεί. Στο έργο αυτό, η μπανάνα δεν είναι πλέον απλό φρούτο: είναι ένα ανθρωπομορφικό χαρακτήρα. Εξοπλισμένη με μυώδη χέρια και μια ηρωική στάση, έχει σκίσει το αυτοκόλλητο που την περιέγραφε ως «αστείο». Είναι η εκδίκηση του έργου τέχνης που αρνείται να είναι εφήμερο.
Ο οπτικός αντίκτυπος είναι καθαρά Pop Art.
Η επιλογή ενός μονοχρωματικού ηλεκτρικού μπλε (που θυμίζει σχεδόν το International Klein Blue ή τις γλυπτικές δημιουργίες του Jeff Koons) για το θέμα δημιουργεί μια βίαιη και παιχνιδιάρικη αντίθεση με το κορεσμένο κίτρινο του φόντου. Αυτή η συνδυασμός πρωταρχικών/συμπληρωματικών χρωμάτων τραβά αμέσως την προσοχή και υπογραμμίζει τη τεχνητή φύση του έργου. Δεν κοιτάμε τη φύση, κοιτάμε μια ιδέα.
Η διαύγεια της επιφάνειας δίνει στο έργο μια «πλαστική» και εμπορική εμφάνιση, χαρακτηριστική της αισθητικής toy art. Η ταινία, αποδοσμένη με γλυπτικό και άκαμπτο τρόπο, εγκλωβίζει τη στιγμή του σκίσιματος.
Η επιλογή να πλαισιώσεις το αντικείμενο σε ένα shadow box (βαθύ πλαίσιο) ανεβάζει το θέμα από απλή διακόσμηση σε εύρημα μουσείου. Η σύνθεση είναι κεντρική, αλλά η κίνηση των χεριών δημιουργεί μια δυναμική που σπάει τη στατικότητα του πλαισίου. Βλέπουμε την ένταση στους «μυς» της μπανάνας καθώς τσαλακώνει το κορδέλα που κάποτε την κρατούσε αιχμάλωτη.
Αυτή είναι μια διασκεδαστική και έξυπνη μετα-σχολιαστική ματιά στην σύγχρονη τέχνη. Αν ο Cattelan μας είπε ότι «όλα μπορούν να γίνουν τέχνη αν κρεμαστούν στον τοίχο», αυτός ο καλλιτέχνης μας απαντά ότι «η τέχνη είναι ζωντανή και απελευθερώνεται από ετικέτες».

Είναι ένα κομμάτι που σπάει ένα χαμόγελο, ιδανικό για όσους αγαπούν το τολμηρό design και δεν φοβούνται μια δόση συνειδητού kitsch. Αντιπροσωπεύει την τέλεια σύνθεση ανάμεσα στην εννοιολογική ειρωνεία και την αισθητική ευχαρίστηση της μοντέρνας Pop Art.