Michael Joseph (1941-) - Fernet Branca Unpublished Group Scene

«Fernet Branca Banquet» — Michael Joseph
Λονδίνο, 1970 — Εκτύπωση από την πρωτότυπη έγχρωμη διαφάνεια, Υπογεγραμμένη από τον φωτογράφο

Ένα άγριο, πυρετώδες, ένδοξα υπερβολικό πανηγύρι φωτογραφίας — και μια από τις πιο αξέχαστες εικόνες που σκηνοθέτησε ποτέ ο Michael Joseph. Το Fernet Branca Banquet είναι ένα ολοκληρωμένο πανηγύρι χαρακτήρων, κοστουμιών, φαγητού, σάρκας και καθαρής θεατρικής αναρχίας, αποτυπωμένο στο παραληρηματικό απόγειο της λονδρέζικης δημιουργικότητας στα τέλη της δεκαετίας του 1960/αρχές της δεκαετίας του 1970.

Με την πρώτη ματιά, είναι χάος.
Αλλά κοιτάξτε πιο προσεκτικά — πολύ πιο προσεκτικά — και ένας ολόκληρος κόσμος πυροδοτείται στις λεπτομέρειες.

Στα αριστερά, μια γυναίκα κουβεντιάζει αδιάφορα ενώ ισορροπεί μια γιγάντια πιατέλα με φρούτα. Κάτω από τον αγκώνα της, ένας άντρας ντυμένος με στολή του 18ου αιώνα ψιθυρίζει κάτι συνωμοτικό σε μια μασκοφόρο φιγούρα. Απέναντι από το τραπέζι, μια γαλοπούλα απειλεί να γλιστρήσει από την πιατέλα της, ενώ ένα επιβλητικό ασημένιο κηροπήγιο διατηρεί την ψυχραιμία του. Πίσω της, μια γυναίκα τυλιγμένη σε ροζ φτερά σκύβει σε γέλια τόσο ασυγκράτητα που σχεδόν μπορείς να την ακούσεις.

Υπάρχει μια τοπλς σόουγκερλ που ταΐζει έναν άντρα ένα λουκάνικο κοκτέιλ.
Ένας αριστοκράτης με μονόκλ σε συζήτηση με μια drag queen.
Ένας ζογκλέρ. Ένας κλόουν. Η μίτρα ενός επισκόπου που δεν έχει καμία δουλειά να βρίσκεται εκεί.
Και, σχεδόν κρυμμένο πάνω αριστερά, ένα άγαλμα που φαίνεται να κρίνει ολόκληρο το δωμάτιο.

Όσο περισσότερο κοιτάς, τόσο περισσότερα αποκαλύπτονται — ένα αναγεννησιακό συμπόσιο σε συνδυασμό με ένα ψυχεδελικό καμπαρέ, σκηνοθετημένο με το είδος της οπτικής ενορχήστρωσης που μόνο ο Μάικλ Τζόζεφ μπορούσε να πετύχει.

Και η ιστορία πίσω από την εικόνα είναι εξίσου εκπληκτική με την ίδια τη σκηνή.

Αυτή η φωτογράφιση τύπου οργίου έγινε κατόπιν παραγγελίας του Ιταλού χωνευτικού Fernet Branca.
Αλλά ο προϋπολογισμός ήταν ελάχιστος — τόσο μικρός που τα μοντέλα πληρώθηκαν με αλκοόλ και δόθηκαν 5 λίρες το καθένα για ταξί μέχρι το σπίτι, μια λεπτομέρεια που έχει γίνει θρύλος μεταξύ όσων ήταν εκεί.

Η εργασία ολοκληρώθηκε, η φωτογραφία παραδόθηκε...
και μετά ήρθε το πρόβλημα.

Ο θείος του πελάτη ήταν ο Πάπας.

Η ομάδα πανικοβλήθηκε αμέσως:
Γυμνό παντού, ακολασία σε κάθε γωνιά, σιντριβάνια σαμπάνιας, υπονοούμενα και περισσότερο γυμνό δέρμα από μια ρωμαϊκή τοιχογραφία. Ήταν σαφές ότι αυτή η εικόνα δεν θα κατάφερνε ποτέ να τυπωθεί χωρίς θεϊκή παρέμβαση — γι' αυτό και τοποθετήθηκε ήσυχα στο ράφι.

Αλλά η φωτογραφία επέζησε.
Και με την πάροδο του χρόνου έγινε ακριβώς αυτό που ήταν πάντα: μια χρονοκάψουλα μιας εποχής που το Λονδίνο ήταν ατρόμητο, αστείο, παρακμιακό και ένδοξα ζωντανό. Οι άνθρωποι που έζησαν εκείνα τα χρόνια συχνά κοιτάζουν αυτή την εκτύπωση και χαμογελούν - η νοσταλγία χύνεται κατευθείαν στο κάδρο.

Γυρισμένο στο Λονδίνο το 1970 και τυπωμένο σε εκτύπωση τύπου C σε μόνο τρία αντίτυπα, αυτό το υπογεγραμμένο έργο φέρει όλο το χρώμα, τον πλούτο, την ευκρίνεια και την υφή που μπορεί να προσφέρει η αναλογική φωτογραφία στην καλύτερη εκδοχή της. Είναι ένα αριστούργημα στη σκηνοθεσία, τον συγχρονισμό, το πνεύμα και το διορατικό ανθρώπινο χάος.

Αυτός είναι ο Μάικλ Τζόζεφ στο απόγειό του - ένας μαέστρος που διευθύνει πανδαιμόνιο, βρίσκοντας την ποίηση σε περίσσεια και δημιουργώντας μια οπτική συμφωνία της ασέβειας της εποχής.

Ένα σπάνιο και ηλεκτριστικό συλλεκτικό αντικείμενο
από έναν φωτογράφο που ήξερε πώς να μετατρέψει μια μόνο φωτογραφία
σε ένα ολόκληρο πάρτι.

Όπως όλα τα κομμάτια που πουλάω, θα συσκευαστεί με τη μεγαλύτερη φροντίδα και αφοσίωση, τιμώντας τόσο την ιστορία όσο και την δεξιοτεχνία αυτού του αναντικατάστατου έργου.