Μοντέρνο Ασήμι Μενταγιόν με Φολίς του Κωνστάντιου Β'. (χωρίς τιμή ασφαλείας)

Μενταγιόν με νομίσμα του Constantius II
ΥΛΙΚΟ: Ασημένιο και χάλκινο.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: Ρωμαϊκός
ΠΕΡΙΟΔΟΣ: 4ος αιώνας μ.Χ.
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: διάμετρος 19 mm
Κατάσταση: Καλή κατάσταση. Αρχαιό νομίσμα μέσα σε σύγχρονη χειροποίητη κυκλική ασημένια κάλυψη.
Προέλευση: από ιδιωτική συλλογή Βελγίου, αποκτήθηκε τη δεκαετία του 1990 (νομίσμα)

Έρχεται με Πιστοποιητικό αυθεντικότητας.

Περιγραφή νομίσματος: «Ο Κωνστάντιος Β΄ (Καίσαρας, 337-361) AE (Χαλκός, 3,13g, 18mm) Ο Κωνστάντιος Β΄, AE follis. Νικομήδεια. 325-326 μ.Χ. FL IVL CONSTANTIVS NOB C, στεφανωμένος, με ιμάτιο και θώρακα, προφίλ αριστερά / PROVIDENTIAE CAESS, στρατόπεδο με πέντε στρώματα, δύο πύργους, αστέρι από πάνω, χωρίς πόρτες. Μαρκαρίσματος MNΔ. RIC VII Νικομήδεια 128 διαφορά (χωρίς τελεία στο τέλος του θρύλου του οπισθοφύλλου; Sear 17648.»


Ο Κωνστάντιος Β΄ ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας που κυβέρνησε από το 337 έως το 361 μ.Χ. Γεννημένος το 317 μ.Χ., ήταν ο δεύτερος γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου και της συζύγου του Φαύστας. Του δόθηκε ο τίτλος του Καίσαρα νωρίς στη ζωή του και μετά τον θάνατο του πατέρα του, η αυτοκρατορία αρχικά μοιράστηκε μεταξύ αυτού και των δύο αδελφών του, του Κωνσταντίνου Β΄ και του Κώνστα. Μετά από μια σειρά εσωτερικών συγκρούσεων και δολοφονιών, ο Κωνστάντιος Β΄ αναδείχθηκε ως ο μοναδικός ηγεμόνας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 353 μ.Χ. Η βασιλεία του χαρακτηρίστηκε από συνεχείς στρατιωτικές εκστρατείες στα σύνορα, κυρίως εναντίον της Σασσανιδικής Αυτοκρατορίας στην Ανατολή και διαφόρων γερμανικών φυλών κατά μήκος των ποταμών Ρήνου και Δούναβη. Πέρασε μεγάλο μέρος του χρόνου του μακριά από τη Ρώμη, ηγούμενος των στρατών του και διοικώντας την τεράστια αυτοκρατορία, συχνά από πόλεις όπως η Αντιόχεια.

Ως ο πρώτος αυτοκράτορας που διαδέχθηκε έναν πατέρα που είχε νομιμοποιήσει τον Χριστιανισμό, ο Κωνστάντιος Β΄ ήταν βαθιά αναμεμειγμένος σε θρησκευτικά ζητήματα, ιδιαίτερα στη διαμάχη για τους Αρειανούς. Υποστήριζε την αρειανική θέση, η οποία υποστήριζε ότι ο Ιησούς δημιουργήθηκε από τον Πατέρα και ήταν υποτελής σε Αυτόν, αντιτιθέμενος στην πίστη της Νίκαιας στην Αγία Τριάδα. Παρενέβαινε ενεργά σε εκκλησιαστικά συμβούλια και σε εξόριστους επισκόπους που υποστήριζαν το Σύμβολο της Νίκαιας, όπως ο Αθανάσιος της Αλεξάνδρειας. Αυτή η ένθερμη εμπλοκή επιδείνωσε τις θρησκευτικές διαιρέσεις εντός της αυτοκρατορίας. Παρά την θρησκευτική του εστίαση, τα διοικητικά και στρατιωτικά του επιτεύγματα ήταν σημαντικά, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών του να ασφαλίσει τα σύνορα και να διατηρήσει τη γραφειοκρατική δομή που είχε καθιερώσει ο πατέρας του. Ωστόσο, η διακυβέρνησή του συχνά θεωρούνταν αυταρχική, βασιζόμενη σε μεγάλο βαθμό σε ευνούχους και αυλικούς αξιωματούχους, κάτι που μερικές φορές οδήγησε σε κατηγορίες για τυραννία και παράνοια, ιδιαίτερα μετά την πτώση του ξαδέλφου του Γάλλου.

Τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Κωνστάντιου Β΄ χαρακτηρίστηκαν από τις προσπάθειές του να εξασφαλίσει τα δυτικά σύνορα και να διαχειριστεί την πρόκληση που έθετε ο τελευταίος εναπομείνας συγγενής του, ο ξάδερφός του Ιουλιανός (αργότερα γνωστός ως Ιουλιανός ο Αποστάτης), τον οποίο είχε διορίσει Καίσαρα στη Γαλατία. Ο Ιουλιανός σημείωσε σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες εναντίον των Φράγκων και των Αλαμανών, οδηγώντας τις λεγεώνες του να τον ανακηρύξουν Αύγουστο το 360 μ.Χ., θέτοντας τις βάσεις για εμφύλιο πόλεμο. Ο Κωνστάντιος Β΄, ο οποίος εκστράτευε εναντίον των Σασσανίδων στην Ανατολή, έστρεψε τις δυνάμεις του προς τα δυτικά για να αντιμετωπίσει τον Ιουλιανό. Ωστόσο, αρρώστησε και πέθανε στις 3 Νοεμβρίου 361 μ.Χ., κοντά στην Ταρσό της Κιλικίας, πριν προλάβουν να συναντηθούν οι στρατοί. Ο θάνατός του ουσιαστικά άφησε τον Ιουλιανό ως τον αδιαμφισβήτητο αυτοκράτορα και σηματοδότησε το τέλος του άμεσου ελέγχου της δυναστείας των Κωνσταντίνων σε ολόκληρο τον ρωμαϊκό κόσμο.