Quevedo, Francisco de - Las tres ultimas Musas Castellanas : Segunda cumbre del Parnaso Español. De D. Francisco de Quevedo - 1772

«Τι έχεις να πεις, ενοχλητικό ρολόι; Σε μια ανάσα δυστυχισμένης ζωής, που περνάει τόσο γρήγορα; Ότι πρέπει να είμαι σκόνη, όπως εσύ, αν πεθάνω. Και ότι είμαι γυαλί, όπως εσύ, αν ζήσω» - Κεβέδο, Η Κλεψύδρα, Μούσα VIII (σελ. 175 σε αυτό το αντίτυπο).

Μια εικονογραφημένη έκδοση υψηλού κύρους των έργων του Quevedo, τυπωμένη στη Μαδρίτη το 1772 στα εργαστήρια του Joaquín Ibarra, του καλύτερου τυπογράφου, μαζί με τον Sancha, στην Ισπανία του 18ου αιώνα. Τόμος V των έργων του, που περιέχει τις «Τρεις Τελευταίες Καστιλλιανές Μούσες». Εικονογραφημένο με τρία εξαιρετικά χαρακτικά (πλήρη) που απεικονίζουν τις Μούσες Ευτέρπη, Καλλιόπη και Ουρανία. Οι εικονογραφήσεις, όπως ήταν χαρακτηριστικό του Ibarra, έγιναν από τους καλύτερους σχεδιαστές και χαράκτες της εποχής. Δεμένο σε πλήρη περγαμηνή της εποχής με γραμμένη ράχη. Δυνατό και συμπαγές. Πρωτότυπο κείμενο στα καστιλιάνικα του Quevedo. Κάποια οξείδωση στο χαρτί. 22 x 16 εκ., 430 γραμμάρια. [6], 314 σελ. Ένα εξαιρετικό αντίγραφο, από τα φημισμένα τυπογραφεία Ibarra.

Quevedo, Francisco de (1580-1645), Οι τρεις τελευταίες καστιλιάνικες Μούσες: Δεύτερη Κορυφή του Ισπανικού Παρνασσού. Από τον D. Francisco de Quevedo y Villegas, Ιππότη του Τάγματος του Σαντιάγο, Γραμματέα της Αυτού Μεγαλειότητας και Άρχοντα της πόλης Torre de Juan Abad. Τόμος V των έργων του. Μαδρίτη: από τον D. Joachin Ibarra, Τυπογράφο της Αυτού Μεγαλειότητας, 1772.

Ο Φρανθίσκο ντε Κεβέδο ι Βιλέγκας (Μαδρίτη 1580–Βιγιανουέβα ντε λος Ινφάντες 1645), συγγραφέας της Χρυσής Ισπανικής Εποχής, είναι ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αλκαλά και στο Πανεπιστήμιο της Βαγιαδολίδ, όπου ξεκίνησε τη διαμάχη του με τον Γκόνγκορα. Έγραψε μερικά από τα πιο λαμπρά και δημοφιλή έργα μπουρλέσκ και σατιρικά στην ισπανική λογοτεχνία και επέκρινε με λαμπρό τρόπο τις κακίες και τις αδυναμίες της ανθρωπότητας. Άνθρωπος με τεράστια πολυμάθεια, πνευματώδης, ευέλικτος και με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, μιλούσε άπταιστα λατινικά, εβραϊκά, γαλλικά, αραβικά, ελληνικά και ιταλικά. Τα έργα του δείχνουν σαφείς επιρροές από τον Δάντη, τον Πετράρχη και τους μεγάλους κλασικούς Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς, ιδιαίτερα τον Σενέκα.
«Λέω ότι ο Δον Φρανσίσκο είναι αυτός που ομολογεί όπλα και γράμματα με τέτοιο όνομα, που ο Απόλλωνας τον ομολογεί ως ίσο του» (Θερβάντες, Ταξίδι στον Παρνασσό, II).




Κωδικός βιβλιοπωλείου: C953901000875