Antoni Tapies (after) - Sala Gaspar ** ORIGINAL LITHOGRAPHIC PRINT 1971 **

Λιθογραφικό καρτέλ του Antoni Tàpies (*).
Αυτό το έργο δημιουργήθηκε με αφορμή την ατομική έκθεση του καλλιτέχνη στη Sala Gaspar το 1971.
Τυπωμένο σε λιθογραφικό χαρτί

**ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ**


Προδιαγραφές

Διαστάσεις: 90 X 64cm
Έτος: 1971
Κατάσταση: Πολύ Καλή (παρουσιάζει πολύ ελαφριά κιτρινίλα λόγω της ηλικίας του. Ωστόσο, αυτό το έργο δεν έχει ποτέ φιλοτεχνηθεί ή εκτεθεί, και διατηρείται πάντα σε επαγγελματικό φάκελο τέχνης, γι' αυτό και προσφέρεται σε εξαιρετική κατάσταση).
Προέλευση: Ιδιωτική Συλλογή.

Το έργο θα χειριστείται προσεκτικά και θα συσκευαστεί σε ενισχυμένο χαρτόνι. Η αποστολή θα γίνει με πιστοποίηση και αριθμό παρακολούθησης.

Η αποστολή θα περιλαμβάνει επίσης ασφάλεια μεταφοράς αξίας της τελικής εργασίας με πλήρη επιστροφή χρημάτων σε περίπτωση απώλειας ή ζημιάς, χωρίς κόστος για τον αγοραστή.

Ο Antoni Tàpies γεννήθηκε το 1923 στη Βαρκελώνη (Ισπανία). Σπούδασε ταυτόχρονα νομικά και σχέδιο στην Ακαδημία Valls (1943). Η στρατιωτική εξέγερση που διήγαγαν ο στρατηγός Franco από το Μαρόκο εξαπλώθηκε σε όλη την Ισπανία και οδήγησε στον Εμφύλιο Πόλεμο. Ο Antoni Tàpies, αντίπαλος του δικτάτορα από το εσωτερικό, επηρεάστηκε οριστικά από αυτόν τον τρομερό πόλεμο.
Το 1948 είναι συνιδρυτής της ομάδας »Dau al Set» και του ομώνυμου περιοδικού. Γνωρίζει τον Joan Miró. Μετά από μια περίοδο παραγωγής σουρεαλιστικών έργων, ο Tapiès ενδιαφέρεται για τη φιλοσοφία και την ανατολική τέχνη, ιδιαίτερα την καλλιγραφία. Ο Tàpies μεταμορφώνει τα πιο διαφορετικά υλικά, συχνά τα πιο φτωχά, σε ζωγραφικά σημεία.
Η πρώτη προσωπική έκθεσή του οργανώνεται το 1950. Ο καλλιτέχνης ενσωματώνει χρώματα και απολιθώματα σε μπλοκ κολλημένα με κόλλα, άμμο και γύψο, που θα γίνουν «τοίχοι που θα μαρτυρούν το μαρτύριο του λαού μας». Ο Tapiès χρησιμοποιεί εφημερίδες, κομμάτια σχοινιών για ένα κοινωνικά προκλητικό κολάζ.
Το 1951, στο Παρίσι, συναντά τον Braque, τον Picasso, ανακαλύπτει την informal art με τους Dubuffet και Fautrier και τα γραπτά του Michel Tapié. Ο καλλιτέχνης στρέφεται προς πιο εικονιστικές συνθέσεις προς το τέλος της δεκαετίας του 1960. Ο σταυρός είναι ένα επαναλαμβανόμενο σύμβολο στο έργο του, είτε πρόκειται για ζωγραφικό είτε για γραφικό έργο, πολλά από τα οποία δημιουργεί παράλληλα. Οι σχισμένες και γρατζουνισμένες συνθέσεις του συνεχίζουν να εκφράζουν μια κριτική στάση. Οι αποτυπώσεις και τα ίχνη αποκαλύπτουν μια εσωτερική περισυλλογή.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 80, ο Tapiès πραγματοποιεί «εγκαταστάσεις» και ασχολείται με την τέχνη της κεραμικής και του ψηφιδωτού. Από το 1962, μεγάλοι μουσεία οργανώνουν αναδρομικές εκθέσεις του έργου του (Hanovre το 1962, Βιέννη το 1968, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού το 1973, περιοδεύουσα αναδρομική στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1988…).
Ο Antoni Tapiès είναι ο δημιουργός πολλών έργων που περιλαμβάνουν σκέψεις σχετικά με την τέχνη: «Práctica del arte» (1970), «El Arte contra la Estética» (1974). Ο Antoni Tapiès ζούσε και εργαζόταν στη Βαρκελώνη, την πόλη όπου βρίσκεται το Ίδρυμά του, που ιδρύθηκε το 1984. Ο καλλιτέχνης πέθανε στις 6 Φεβρουαρίου 2012, σε ηλικία 88 ετών.