Yadiel Gonzàlez (XX-XXI) - Paisaje con flores

Έργο τέχνης του καλλιτέχνη Yadiel González (XX), φτιαγμένο με ακρυλικό σε καμβά.
Εγγυόμαστε ένα ανθεκτικό προϊόν και υψηλής οπτικής ποιότητας.
Διάσταση 85 x 90 εκ. ζωγραφιάς με βάθος 3 εκ.
Στην πίσω πλευρά του κομματιού μπορείτε να βρείτε τα δεδομένα σχετικά με το έργο.
Η αποστολή θα πραγματοποιηθεί μέσω της εταιρείας United Parcel Service (UPS) για την Ισπανία και την Ευρώπη, και μέσω της εταιρείας Fedex για τον υπόλοιπο κόσμο.
Το έργο θα τυλιχθεί και θα προστατευθεί με διάφορα στρώματα συσκευασίας, φυσαλίδες νάιλον και θα τοποθετηθεί σε ανθεκτικό σωλήνα.
Μόλις πληρωθεί το έργο, απαιτούνται τρεις ημέρες για τη διαδικασία συσκευασίας και παράδοσης στην εταιρεία αποστολής.
Το κομμάτι θα φτάσει εντός δέκα ημερών, ανάλογα με τη χώρα προορισμού.
Είναι ένα έργο που συγχωνεύει την υπερβολή της φύσης με την συναισθηματική παραμόρφωση του εξπρεσιονισμού. Ο πίνακας απεικονίζει ένα πεδίο καλυμμένο με λουλούδια, αλλά όχι από μια ρεαλιστική οπτική, παρά μέσα από ζωηρές πινελιές και αφύσικα χρώματα που υπερβαίνουν την απλή αναπαράσταση. Τα λουλούδια, με μακριά πέταλα και έντονους τόνους—ηλεκτρικό κόκκινο, υπερατλαντικό μπλε και κιτρινωπά οξέα—φαίνεται να χτυπούν με ζωή δική τους, σαν το τοπίο να αναπνέει κάτω από το μεταβαλλόμενο φως της ημέρας και της νύχτας.

Τα επίπεδα φόντα, χωρίς ακαδημαϊκή προοπτική, ενισχύουν την αντίθεση μεταξύ των λουλουδιών και του περιβάλλοντός τους. Σε ορισμένα τμήματα, ο ουρανός είναι μια κηλίδα καθαρού κοβαλτίου, θυμίζοντας το μεσημέρι· σε άλλα, σκοτεινιάζει μέχρι να γίνει ένα μαύρο καμβάς γεμάτος παραμορφωμένες σελήνες και αστέρια σαν λευκές πληγές. Αυτή η διπλή χρονική ταυτότητα—ημέρα και νύχτα που συνυπάρχουν—υποδηλώνει έναν αέναο κύκλο, ίσως μια μεταφορά της εφήμερης ή της αιωνιότητας.

Ο εκφραστικός χειρισμός εκδηλώνεται στον ενθουσιασμό των μορφών: τα στελέχη στριφογυρίζουν σαν ουρλιαχτά, και τα λουλούδια, αν και πλούσια, μεταδίδουν τόσο ζωτικότητα όσο και ευθραυστότητα. Δεν υπάρχει γαλήνη ιμπρεσιονιστική εδώ· αντ' αυτού, το λιβάδι μοιάζει με σκηνικό πρωταρχικών δυνάμεων, όπου η φύση δεν είναι αρμονία, αλλά ξεχειλίζουσα πάθος.

Αυτό το έργο θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως ένας διάλογος μεταξύ του εφήμερου (τα λουλούδια) και του αμετάβλητου (τα επίπεδα και κυκλικά υπόβαθρα). Ο εξπρεσιονισμός, υπερτονίζοντας το συναισθηματικό στοιχείο, μετατρέπει το τοπίο σε έναν καθρέφτη της ψυχής: ένας ανθισμένος παράδεισος, ναι, αλλά και ένα πεδίο μάχης όπου το φως και το σκοτάδι διεκδικούν το νόημα της ύπαρξης.
Επιθυμούμε το πλήρες απόλαυση της τέχνης.
Επιθυμούμε την πλήρη απόλαυση της τέχνης.