Ovidio/Cicerone - Metamorphoseos (bound with):// M.T.Ciceronis Opera - 1506-1507

Οβίδιος Πούμπιος Νάσο

Μεταμόρφωση
Οι δεκαπέντε βιβλία των Μεταμορφώσεων του Οβίδιου.

Λυόν - 1506 (23 Ιουνίου) -
Stephan Gueynard - Impr. Joh. de Vingle

CCX, (4) γ.

BOUND ΜΕ://

Cicerone Μάρκος Τύλλιος

Όπερα.
De Officiis - De amicitia - De senectute -
Παράδοξα αυτού

Λυών - 1507 (10 Μαΐου) -
Στεφάν Γκεϊναρντ

(8), περίπου 266 μ.Χ.

Σε μικρό φάκελο - 26,5 Χ 18,5 εκ.

Γοτθική γραφή


ΔΥΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ‘500’, ΣΥΛΛΕΓΜΕΝΑ ΣΕ ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟ, ΣΕ ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΡΜΑΤΙΝΗ, ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ ΤΥΠΟ, ΜΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΡΑ.


Οβίδιος - Μεταμορφώσεις -
Πολύ σπάνια έκδοση, η πρώτη που περιλαμβάνει το σχόλιο του Johann Deverdellay
BAUDRIER XII 211
SCWEIGER II 646

Ο Μεταμορφώσεις του Οβίδιου, με το πρώτο σημαντικό σχόλιο του Deverdellay, είναι ένα επικό-μυθολογικό ποίημα εστιασμένο στο φαινόμενο της μεταμόρφωσης.
Η όπερα, με 11995 στίχους, συγκεντρώνει και επεξεργάζεται πάνω από 250 μύθους, και έχει επανειλημμένα χαρακτηριστεί.
μια εγκυκλοπαίδεια της κλασικής μυθολογίας
Η αφήγηση καλύπτει μια χρονική περίοδο που αρχίζει με το Χάος (την πρωταρχική κατάσταση ύπαρξης από την οποία αναδύθηκαν οι θεοί) και κορυφώνεται με το θάνατο του Γάιου Ιούλιου Καίσαρα και τον καταστερισμό του, μια διαδικασία μέσω της οποίας ένας ήρωας, μια θεότητα, ένα πλάσμα ή ακόμα και ένα αντικείμενο, μετατρέπεται σε αστέρα ή αστερισμό.
Μέσω αυτού του έργου, που ολοκληρώθηκε λίγο πριν την εξορία του το 8 π.Χ., ο Οβίδιος τελειοποίησε σε στίχους και μετέδωσε στους μεταγενέστερους τις πιο διάσημες ιστορίες της αρχαίας μυθολογίας.


Cicerone - Opera -
Πολύ σπάνια έκδοση της κριτικής του Jodocus Badius, δημοσιευμένη για πρώτη φορά το 1502
RENOUARD II 282
SCHWEIGER II 194

Ο «Όπερα» του Κικέρωνα περιέχει 4 σημαντικά κείμενα:

Το «De officiis», φιλοσοφικό δοκίμιο διαιρεμένο σε 3 βιβλία.
στον οποίο ο συγγραφέας παρουσιάζει τη δική του αντίληψη για τον καλύτερο τρόπο ζωής, συμπεριφοράς και τήρησης αυτών των ηθικών καθηκόντων στα οποία κάθε άνθρωπος πρέπει να συμμορφώνεται ως μέλος του κράτους.

Το «De amicitia», έργο της τελευταίας περιόδου του Κικέρων, είναι ένας διάλογος φιλοσοφικού χαρακτήρα.
Αφιερώνεται στον Τίτο Πομπόνιο Αττικό, φανταστικά τοποθετημένο το 129 π.Χ.
Διαγράφονται, σε έναν διάλογο που διεξάγεται από τον Mucio Scevola, τον Gaio Fannio και τον Lelio, όλες οι αποχρώσεις της φιλίας, συνδυάζοντας την επικούρεια όραση.
Τυπικά Αθηναϊκή με τη στωική (Κικέρεια) οπτική.

Το «Περί Γήρατος», άλλο φιλοσοφικό έργο εστιασμένο στη γήρανση, γράφτηκε από τον Κικέρων το 44 π.Χ.
Λίγο πριν το θάνατό του και αφιερωμένη.
στον φίλο Αττικό
Αποτελείται από 23 κεφάλαια, έχει τη μορφή διαλόγου που φαντάζεται ότι συνέβη το έτος.
151, ο χαρακτήρας που δίνει τον τίτλο
Ο Όρακος (επίσης γνωστός ως Κάτων ο Κρητικός) ήταν ήδη 83 ετών.
Αυτός μιλάει με τον φίλο Γάιο Λήλιο Μίνωρα.
(190 π.Χ.-129 π.Χ.) και με τον Πούλιο Κορνήλιο Σκιπίων Ημιλιάνιο (184 π.Χ.-129 π.Χ.), υιοθετημένο εγγονό του πιο διάσημου Αφρικανού, και οι δύο πολύ νεότεροι από τον Κάτωνα.

Κάθε μέρος της ζωής έχει τον δικό του χαρακτήρα, έτσι ώστε η αδυναμία των παιδιών,
Η θρασύτητα των νέων, η σοβαρότητα της ανδρικής ηλικίας και η ωριμότητα της γήρανσης φέρνουν έναν φυσικό καρπό που πρέπει να συλλεχθεί εγκαίρως.

Τελικά Παραδοξά, είναι μια εξίσου ρητορική-φιλοσοφική εργασία αφιερωμένη στον Μάρκο Γιούνιο Γράινο, μελλοντικό δολοφόνο του Καίσαρα.
Το έργο ολοκληρώθηκε από τον Κικέρωνα σε μια περίοδο απομάκρυνσης από την πολιτική ζωή, με επακόλουθη εστίαση στις φιλοσοφικές σπουδές.
Παρουσιάζει το περιεχόμενο της στωικής φιλοσοφίας μέσω ανάλυσης έξι παραδόξων: ο σκοπός είναι να αποδείξει πώς δηλώσεις που φαίνεται να διαψεύδουν εντελώς την κοινή γνώμη μπορούν να γίνουν κατανοητές μέσω της επιδέξιας χρήσης ρητορικών εργαλείων.

Υπέροχη και ανθεκτική σύνδεση, αυστηρά σύγχρονη, σε πλήρη δέρμα πάνω σε ξύλινες σανίδες, χαραγμένη ξηρά στα πιάτα, σε πολλαπλές λοξές και περιμετρικές γραμμώσεις, που περιέχουν μετάλλια, λουλούδια και φυτικά μορφές (μάλλον φθαρμένα αλλά ακόμα ορατά).
Δώδεκα νεύρα, με μικρή ρήξη που έχει επισκευαστεί.
Στην άκρη της ανώτερης πρόσθιας αρθρωτής σύνδεσης και ένα πολύ μικρό κομμάτι δέρματος (περίπου 2 mm) λείπει, πάντα στην ανώτερη πρόσθια αρθρωτή σύνδεση, σε αντιστοιχία με το cuffia.
Ακεραία και τέλεια λειτουργικά κλειδώματα.

Εσωτερικοί χώροι πολύ καλά διατηρημένοι, με ισχυρές κάρτες, φρέσκες, καθαρές και με ευρύ περιθώριο.
Ελαφριές ενδείξεις βρωμιάς και υγρασίας μόνο στις πρώτες σελίδες του τόμου, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου προλόγου.
Επιπλέον, παρουσιάζονται μόνο στις πρώτες σελίδες του τόμου, μικρές τρύπες με σημάδια τρύπες.
Ανόθευτο και πολύ φρέσκο το υπόλοιπο (το μεγαλύτερο μέρος) των καρτών.
Πλουσιότερες, υποδεικτικές και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες σημειώσεις, σε υπέροχη γραφή πιθανώς σύγχρονη, διακοσμούν το σύνολο των κειμένων.
Εξαιρετικά τα δύο εξώφυλλα, με εκτύπωση σε δύο χρώματα (κόκκινο/μαύρο) και για τα δύο.
Δύο πανέμορμα εμπορικά σήματα εκτύπωσης στο τέλος.
Cicerone, η δεύτερη από αυτές, στο στίχο.
Η τελευταία επιστολή δεν αναφέρεται στο διαθέσιμο κείμενο UNICO για την κατάταξη, το οποίο φυλάσσεται στη Βαυαρική Δημόσια Βιβλιοθήκη.
Μερικά σφάλματα στην αριθμοδότηση και παραλείψεις των καρτών, αλλά όλες οι κάρτες υπάρχουν.
Αρχαίο χειρόγραφο exlibris «Bibliotheca Academia» στο μπροστινό αντίγραφο.
Μικρό παλιό σφραγίδα, ξεθωριασμένη και αδιάβαστη στην πρόσοψη.
Διατηρήστε τους αρχικούς φρουρούς.

Εξαιρετικό και σπάνιο δείγμα, πλήρες και αυθεντικό σε κάθε του μέρος.
Ολοκληρωμένο