Αρχαία Ρωμαϊκή Αγγειοπλαστική Άγαλμα ενός αγοριού - 170 mm

Άγαλμα προτομής ενός αγοριού
ΥΛΙΚΟ: Χειροτεχνία
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: Ρωμαϊκός
1ος αιώνας π.Χ. - 1ος αιώνας μ.Χ.
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 170 mm ύψος
Καλή κατάσταση
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Από γερμανική ιδιωτική συλλογή, 1960· έπειτα με κληρονομιά. Από Auktionshaus Owl, Bielefeld, Γερμανία, 5 Σεπτεμβρίου 2015, Λοτ 40605

Έρχεται με Πιστοποιητικό Αυθεντικότητας και άδεια εξαγωγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εάν πραγματοποιήσετε προσφορά εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και κερδίσετε το αντικείμενο, πρέπει να ζητήσουμε μια νέα άδεια εξαγωγής στη χώρα σας και η αποστολή θα καθυστερήσει μεταξύ 3 - 5 εβδομάδων.

Οι ρωμαϊκοί τυφλοί από πηλό με αγόρια είναι μια συναρπαστική κατηγορία μικρής τέχνης που προσφέρει μοναδικές γνώσεις για την παιδική ηλικία και τον εορτασμό στον αρχαίο κόσμο. Ενώ πορτρέτα μεγάλου μεγέθους της αυτοκρατορίας ήταν συνήθως χαραγμένα σε ακριβό μάρμαρο ή μπρούντζο, το πηλό—ψημένος πηλός—προσέφερε ένα προσιτό και εύκολα διαθέσιμο μέσο για ιδιώτες. Αυτά τα προπλάσματα συχνά παράγονταν μαζικά με τη χρήση καλουπιών, αν και προστίθεντο μοναδικές τελειωτικές πινελιές χειροποίητα. Η τυπική απεικόνιση παρουσιάζει το αγόρι με γεμάτα, μαλακά και ρεαλιστικά παιδικά χαρακτηριστικά, όπως τα πλήρη μάγουλα, ένα στρογγυλό πρόσωπο και μερικές φορές μια σοβαρή, απομακρυσμένη ματιά που προσέδιδε μια αίσθηση επιείκειας (αξιοπρέπειας) στο νεαρό θέμα, ευθυγραμμίζοντας με την ρωμαϊκή παράδοση τιμής των προγόνων. Το χτένισμα, συχνά κοντό και προσεκτικά χτενισμένο, βοηθά τους σύγχρονους ερευνητές να χρονολογήσουν το έργο συσχετίζοντάς το με τις επικρατούσες αυτοκρατορικές μόδες της εποχής, όπως οι περίοδοι Ιουλιο-Κλαυδιανών ή Αδριανού.

Ο κύριος σκοπός αυτών των πορτρέτων από πηλό ήταν νεκρική ή τιμητική. Σε μια κοινωνία με υψηλά ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, η απώλεια ενός παιδιού ήταν μια κοινή τραγωδία. Αυτά τα προπλάσματα τοποθετούνταν συχνά σε τάφους, είτε ως πορτρέτο του αποθανόντος είτε ως υποκατάστατο για το ακριβό imago (κερί νεκρικό προσωπίδιο) ή μαρμάρινο προπλάσμα που μόνο οι ελίτ οικογένειες μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά. Η χρήση τους στους τάφους υπογραμμίζει τη βαθιά σημασία της οικογενειακής μονάδας (familia) στη ρωμαϊκή ζωή και την επιθυμία διατήρησης της μνήμης και της ταυτότητας ακόμη και των πιο μικρών μελών. Το υλικό από πηλό, παρά την εύθραυστότητά του, επέτρεψε μια ευρύτερη διάδοση της παράδοσης των πορτρέτων, φέρνοντας την πρακτική της εξατομικευμένης τιμητικής σε μια ευρύτερη κοινωνική τάξη, συμπεριλαμβανομένων ελευθέρων και μεσαίας τάξης οικογενειών.

Στυλιστικά, οι τριγλυφές προτομές παιδιών δείχνουν το ρωμαϊκό ενδιαφέρον για ρεαλιστική προσωπογραφία, μια τάση που συχνά αντιπαρατίθεται με τις πιο ιδεαλιστικές μορφές της ελληνικής τέχνης. Οι καλλιτέχνες ήταν επιδέξιοι στο να αποτυπώνουν την ευαλωτότητα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της νεότητας, καθιστώντας τις προτομές πιο προσωπικές και συναισθηματικά φορτισμένες από τις τυποποιημένες ενήλικες μορφές. Ενώ μερικά τριγλυφικά γλυπτά ήταν απλά, άλλα δείχνουν στοιχεία πολυχρωμίας — ζωγραφισμένα με ζωηρά χρώματα — για να ενισχύσουν την ρεαλιστική τους εμφάνιση, αν και η βαφή αυτή σπάνια διατηρείται σήμερα. Η διατήρηση αυτών των ευαίσθητων πορτρέτων από πηλό, αν και συχνά αποσπασματικά, μαρτυρά τη πολιτισμική τους σημασία και τον ρόλο τους σε μια κρίσιμη ρωμαϊκή κοινωνική λειτουργία: τη δημιουργία ενός διαρκούς οπτικού αρχείου της ζωής ενός ατόμου για τη γενεαλογία και τη μνήμη της οικογένειάς του.