Enric Cussó (1937) - Reflejos del muelle

Η Pictura Subastas παρουσιάζει αυτό το υπέροχο έργο τέχνης που ανήκει στον Enric Cussó, το οποίο απεικονίζει μια στιγμή ηρεμίας και περισυλλογής σε ένα θαλάσσιο λιμάνι όπου η δραστηριότητα έχει παραχωρήσει τη θέση της στην αντανάκλαση, τη μνήμη και την οπτική ποίηση του ναυτικού κόσμου. Το έργο ξεχωρίζει για την άριστη τεχνική του και την εξαιρετική ζωγραφική ποιότητα που μεταδίδει.

· Διαστάσεις έργου: 73x92x2 εκ.
Λάδι σε καμβά υπογεγραμμένο με το χέρι από τον καλλιτέχνη στη δεξιά κάτω γωνία, Cussó.
Το κομμάτι βρίσκεται σε αποδεκτή κατάσταση διατήρησης, χρειάζεται αποκατάσταση σε μερικά σημεία.

Το έργο προέρχεται από μια αποκλειστική ιδιωτική συλλογή στη Girona.

Σημαντική σημείωση: οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της περιγραφής της παρτίδας.

Το κάδρο θα συσκευαστεί με επαγγελματικό τρόπο από έναν ειδικό της IVEX (https://www.instagram.com/ivex.online/), χρησιμοποιώντας υλικά υψηλής ποιότητας για να διασφαλιστεί η προστασία του. Η τιμή αποστολής καλύπτει τόσο το κόστος επαγγελματικής συσκευασίας όσο και τη μεταφορά.
Η αποστολή θα πραγματοποιηθεί μέσω Correos, GLS ή NACEX με παρακολούθηση. Διαθέσιμες αποστολές σε διεθνές επίπεδο.



Αυτή η εικόνα απεικονίζει με μια εκφραστική δύναμη ένα ζωντανό λιμάνι γεμάτο ζωή και κίνηση, όπου τα πλοία ξεκουράζονται πάνω σε ήρεμα νερά που αντανακλούν, σαν ένας κάπως διαστρεβλωμένος καθρέφτης, κάθε ιστό, πανί και λεπτομέρεια του περιβάλλοντος. Πάνω στο μόλο, μια μοναχική φιγούρα, ίσως ένας ψαράς ή απλά ένας παρατηρητής, παρακολουθεί την ταλάντωση των σκαφών, που φαίνεται να έχουν σταματήσει στιγμιαία μετά από μια εργάσιμη ημέρα. Ο ουρανός, αν και μερικώς καλυμμένος από πυκνές και κινούμενες νεφώσεις, αφήνει να διαφανεί κομμάτια μπλε, που συγχωνεύονται στον ορίζοντα με τα αρχιτεκτονικά σχήματα του λιμανιού. Η ατμόσφαιρα είναι πυκνή και υγρή, με μια σχεδόν απτή αίσθηση που προσκαλεί να σταματήσεις και να αναπνεύσεις τη μυρωδιά από αλάτι και ξύλο που έχει παλιώσει από τη θάλασσα.
Το νερό είναι ένας από τους σιωπηλούς πρωταγωνιστές αυτής της σκηνής. Η επιφάνειά του, αν και ήρεμη, είναι γεμάτη αποχρώσεις, σπασμένους καθρέφτες, γραμμές που σέρνονται και χορεύουν ακολουθώντας το σχήμα των σχοινιών και των mastíles. Κάθε φελλός που επιπλέει, κάθε σχοινί που εκτείνεται προς τα πλοία, φαίνεται να έχει μια ιστορία, μια χρησιμότητα σημαδεμένη από το χρόνο. Η υφή της θάλασσας υποδηλώνει βάθος και μυστήριο, σαν να κρύβει κάτω από αυτήν την ήρεμη επιφάνεια θαλάσσια ζωή ή τα μυστικά αυτών που έχουν φύγει από εκείνο το μέρος.
Τα σκάφη, με τις πανιά τους είτε διπλωμένα είτε εν μέρει απλωμένα, απεικονίζονται με ένα μείγμα σταθερής δομής και χαλαρού σχεδίου, που τους δίνει προσωπικότητα και δυναμισμό. Μερικά μοιάζουν με αλιευτικά σκάφη, άλλα μεγαλύτερα θα μπορούσαν να είναι εμπορικά ιστιοφόρα. Είναι συγκεντρωμένα με χαοτικό αλλά αρμονικό τρόπο, σαν να έχουν φτάσει με το ένστικτο στην προστασία του μόλου. Τα αποπνικτικά χρώματά τους έρχονται σε αντίθεση με μικρές ζωντανές λεπτομέρειες που τραβούν το βλέμμα: μια κόκκινη σημαδούρα, μια ώχρα πανιά, μια γραμμή πράσινης μπογιάς πάνω στο κύτος ενός από τα σκάφη.
Το λιμάνι από μόνο του, με τα κτίριά του στο βάθος, μεταδίδει μια αίσθηση ριζώματος και σταθερότητας. Οι δομές είναι λιτές, λειτουργικές, ανθεκτικές στο πέρασμα του χρόνου και τις καιρικές συνθήκες της θάλασσας. Πέρα από το βασικό πλάνο, διακρίνονται κατακόρυφοι ιστάμενοι ιστιοφόροι, που μοιάζουν με κάθετες πινελιές, υποδηλώνοντας την ύπαρξη ενός ευρύτερου ναυτικού κόσμου, ίσως μια αγορά, μια λονγκα ή απλώς περισσότερα πλοία που περιμένουν να αναχωρήσουν. Ολόκληρο το σύνολο εκπέμπει μια ατμόσφαιρα περισυλλογής, όπου η δράση έχει σταματήσει προσωρινά και ο χρόνος φαίνεται να έχει παγώσει.
Συνολικά, αυτό το έργο είναι ένας οπτικός ύμνος στην ναυτική ψυχή, ένας φόρος τιμής στη λιμενική ζωή όπου συγκλίνουν η εργασία, η αναμονή και η αέναη κίνηση της θάλασσας. Κάθε στοιχείο τοποθετείται με μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην πραγματικότητα και το συναίσθημα, κάνοντας τον θεατή να αισθανθεί όχι μόνο ό,τι βλέπει, αλλά και το ψίθυρο των κυμάτων, το τρίξιμο του ξύλου και τον απομακρυσμένο ήχο μιας γαρίδας.