Αρχαία Ελληνική Κεραμικό Λεκάνης. 4ος αιώνας π.Χ. μήκος 21,5 εκ. τεστ TL.

Κατσαρόλα.

Δοκιμή θερμοφωταύγειας

Μεγάλη Ελλάδα, Gnathia, 4ος αιώνας π.Χ.

Κεραμικό.

Μήκος 21,5 εκ και διάμετρος 15 εκ.

Προέλευση: Ιδιωτική συλλογή, Παρίσι, Γαλλία. Αγοράστηκε από το Παρίσι, Saint Germain-en-Laye, στις 2 Δεκεμβρίου 1979. Λοτ 193.

Εξαιρετική κατάσταση, και τα δύο μέρη αδιαίρετα. Έχει εξαιρετική γυαλάδα στην επιφάνεια του βερνικιού, καθώς και σημάδια από ρίζες.

Επισυναπτόμενη δοκιμή θερμοακριγνώσεως.

Περιγραφή:

Λακάνης διακοσμημένη με μαύρη βερνίκι και πολύχρωμη σε αποχρώσεις λευκού, ώχρας και κόκκινου. Έχει ένα χαμηλό, ευρύ δοχείο σχήματος κύπελλου με κάθετα τοιχώματα που ανοίγουν ελαφρώς προς το στόμιο, με μικρό πόδι με στρογγυλή βάση και δύο οριζόντια χερούλια σε σχήμα ραβδωτού κορδονιού. Το χείλος διαθέτει εσωτερικό σκαλοπάτι που επιτρέπει στο καπάκι να κάθεται με ασφάλεια. Το καπάκι έχει παρόμοια δομή με το σώμα, με θολωτό πάνω μέρος και επίπεδη, σκαλιστή κάθετη άκρη, που επιτρέπει στο καπάκι να χρησιμοποιείται ως δοχείο γυρίζοντάς το ανάποδα.

Ο διακόσμηση του βάζου είναι πολύ πλούσια, συνδυάζοντας ένα κεντρικό μοτίβο φυτού με δευτερεύοντα γεωμετρικά στοιχεία. Το πόδι είναι αδιακόσμητο, σε κόκκινο χρώμα από πηλό, αν και το κάτω μέρος του είναι γυαλισμένο σε μαύρο. Το εσωτερικό του ποδιού, αν και κρυμμένο, είναι διακοσμημένο με δύο εγγεγραμμένους κύκλους, επίσης σε μαύρη γυαλάδα.

Ο λεκανίς ή λεκανίδης είναι ένα είδος ελληνικής κεραμικής σε σχήμα ευρύχωρου, ρηχού κυπέλλου, με στενή βάση και δύο οριζόντια λαβές στην άκρη. Η άνω άκρη διαμορφώθηκε ώστε να χωράει καπάκι σχεδόν ίδιου μεγέθους με το κύπελλο, το οποίο τοποθετούνταν πάνω σε αυτό χωρίς κενό ή διακοπή, σχηματίζοντας συνεχές τοίχωμα. Η λεκανίς χρησιμοποιούνταν ως κουτί κοσμημάτων και βάζο για αλοιφές, γι’ αυτό συχνά συνδεόταν με τελετές γάμου, αποτελώντας μέρος του προίκιου της νύφης. Στην πραγματικότητα, συχνά διαθέτουν διακοσμήσεις γάμου. Επιπλέον, όπως στην περίπτωση αυτή, το εσωτερικό είναι διαχωρισμένο σε διαμερίσματα για την εύκολη τοποθέτηση αντικειμένων προς αποθήκευση, ένα σαφές σημάδι της χρήσης τους ως κουτί κοσμημάτων.

Αν και υπάρχουν ορισμένα προηγούμενα στην γεωμετρική περίοδο, η τυπολογία απέκτησε την τελική της μορφή κατά το δεύτερο μισό του 6ου αιώνα π.Χ. Λόγω της πολυτελούς χρήσης της, ήταν μία από τις μορφές που προτιμούσαν οι αγγειοπλάστες· στην περίοδο Black-Figure ήταν συνήθως χωρίς καπάκια, αλλά με την άφιξη της περιόδου Red-Figure το καπάκι έγινε σημαντικό στοιχείο και διακοσμήθηκε πλούσια. Το σχήμα της εξελίχθηκε από το αρχικό θολωτό προφίλ, επίπεδηντας μέχρι να σχηματίσει σχεδόν ορθό γωνία με το στόμιο του κυπέλλου. Αυτό το καπάκι ενσωμάτωσε επίσης ένα ευρύ, επίπεδο επάνω μέρος, που θα μπορούσε να επιτρέψει τη χρήση του ως δεύτερο κύπελλο.

Από το τέλος του 5ου αιώνα π.Χ., όταν η Αττική κεραμική άρχισε να παρακμάζει, οι αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας ανέπτυξαν τις δικές τους παραγωγές κεραμικών. Αυτοί οι Ιταλοί καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν μορφές και τεχνικές της Αττικής, αλλά πρόσθεσαν τα δικά τους μορφολογικά χαρακτηριστικά.

Το κύριο κέντρο παραγωγής ζωγραφισμένης κεραμικής στη Magna Graecia βρισκόταν στην περιοχή της Απουλίας, βόρεια του Κόλπου των Τάραντων και ανατολικά των Απennινών. Εκεί αναπτύχθηκαν δύο παράλληλα στυλ: το ένα ονομάστηκε Απλουστικό Στυλ και το άλλο γνωστό ως Διακοσμημένο Στυλ. Το πρώτο απέφευγε τη χρήση χρωμάτων πέραν του βασικού κόκκινου και μαύρου της τεχνικής με κόκκινη φιγούρα και χρησιμοποιούνταν κυρίως για μικρά αγγεία όπως το κρᾶτηρας σε σχήμα κουδουνιού. Το δεύτερο χρησιμοποιούνταν κυρίως για μεγαλύτερα αγγεία όπως ο κρᾶτηρας με κοχλία, οι αμφορείς, οι λουτροφόροι και οι υδρίες. Οι συνθέσεις αυτού του Διακοσμημένου Στυλ απεικόνιζαν έως και είκοσι μορφές, πολλές από αυτές αιωρούμενες, χωρίς οριζόντια βάση, και συχνά οργανωμένες σε δύο ή περισσότερα επίπεδα. Αυτή η γλώσσα χαρακτηριζόταν επίσης από την πλούσια χρήση χρωμάτων, με το κόκκινο, το ώχρα και το λευκό να είναι ιδιαίτερα εμφανή.

Οι αγγεία Gnathia αποτελούν μια ανεξάρτητη ομάδα εντός της κεραμικής διακοσμημένου στυλ της Απουλίας και χρονολογούνται από το τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ. έως το τέλος του 3ου αιώνα π.Χ. Έχουν βρεθεί στην Απουλία, το Πάστουμ και την Καμπανία, αν και η ομάδα παίρνει το όνομά της από την πόλη Gnathia της Απουλίας, τώρα Egnazia, όπου ανακαλύφθηκαν τα πρώτα παραδείγματα. Διακρίνονται από την υπόλοιπη παραγωγή της Μεγάλης Ελλάδας λόγω της πολύχρωμης τεχνικής τους· σε αντίθεση με τα κόκκινα αγγεία, τα Gnathia ήταν εντελώς καλυμμένα με μαύρη γυαλάδα, στην οποία, μετά το ψήσιμο, εφαρμόζονταν και στερεώνονταν λευκές, κοκκινωπές και ώχρες χρωστικές με δεύτερο ψήσιμο. Το λευκό χρησιμοποιούνταν για τα κύρια μοτίβα, εικονικές ή διακοσμητικές συνθέσεις, ενώ η ώχρα και το κόκκινο για λεπτομέρειες και αντίθετα στοιχεία. Υπάρχει μια σικελική παραλλαγή που ενσωματώνει τη χρήση του μπλε, η οποία αναπτύχθηκε μεταξύ του τελευταίου τέταρτου του 4ου αιώνα π.Χ. και του πρώτου τετάρτου του 3ου αιώνα π.Χ. Τα σχήματα των αγγείων είναι ίδια με αυτά της κεραμικής της Απουλίας, αν και τείνουν να είναι πιο κομψά. Σε αντίθεση με την κεραμική με κόκκινα figures της Μεγάλης Ελλάδας, τα αγγεία από Gnathia εξάγονταν σε άλλες περιοχές της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας, ασκώντας σημαντική επιρροή σε ορισμένα τοπικά στυλ.









Σημειώσεις
Το τεμάχιο περιλαμβάνει πιστοποιητικό αυθεντικότητας.
Το τεμάχιο περιλαμβάνει Ισπανική Άδεια Εξαγωγής.
Ο πωλητής εγγυάται ότι απέκτησε αυτό το τεμάχιο σύμφωνα με όλους τους εθνικούς και διεθνείς νόμους που αφορούν την ιδιοκτησία πολιτιστικής κληρονομιάς. Δήλωση προέλευσης που έχει δει η Catawiki.