Postcubist school (XX) - Architecture of silence





Προστασία Αγοραστή Catawiki
Η πληρωμή σας είναι ασφαλής μαζί μας μέχρι να παραλάβετε το αντικείμενό σας.Προβολή λεπτομερειών
Trustpilot 4.4 | 121980 κριτικών
Βαθμολογήθηκε με Άριστα στο Trustpilot.
Περιγραφή από τον πωλητή
Αρχιτεκτονικές της Σιωπής
Τεχνική Προδιαγραφή
Συγγραφέας: Escuela postcubista europea (ανώνυμος).
Χρονολογία: Δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
Τεχνική: Λάδι σε καμβά.
Μετρήσεις: 73 × 100 εκ.
Υποστήριξη: καμβάς επενδυμένος με ύφασμα πάνω σε ξύλινο πλαίσιο.
Λιρικό στυλ: μετα-κυβισμός με μεταφυσικές αντηχήσεις.
Κατάσταση διατήρησης: εξαιρετική· σταθερή επιφάνεια ζωγραφικής, χωρίς επεξεργασίες ή χρωματικές αλλοιώσεις.
Περιγραφική και εικονογραφική ανάλυση
Το έργο απεικονίζει ένα σύνολο γεωμετρικών-οργανικών μορφών που τοποθετούνται πάνω σε ένα τραπέζι, παραπέμποντας σε ένα αφηρημένο νεκρό φύλλο φορτωμένο με ποιητική σημασία.
Οι γωνιακές πτυχώσεις και οι απαλές σκιές προκαλούν την εντύπωση πετρωμάτων ή γλυπτικών αποσπασμάτων, σχηματισμένων με μια σχεδόν αρχιτεκτονική ακρίβεια.
Η παλέτα, κυριαρχούμενη από γκρι, ωχρές και ψυχρά μωβ, υποδηλώνει μια ατμόσφαιρα σιωπής που αιωρείται, όπου το φως φαίνεται να προέρχεται από έναν εσωτερικό χώρο περισσότερο παρά από μια φυσική πηγή.
Το μικρό μπλε αντικείμενο και το ξηρό λουλούδι εισάγουν μια υλική και συμβολική αντίστιξη, υπαινισσόμενα την παρουσία του χρόνου και την ευθραυστότητα της ισορροπίας.
Στυλ, πλαίσιο και συγκριτική αξιολόγηση
Η ζωγραφική εντάσσεται στην ρεύμα του μετα-κυβισμού και της μεταφυσικής, που από τη δεκαετία του 1950 επανερμήνευσε τον κυβιστικό διαμελισμό υπό μια πιο contemplative και πνευματική ματιά.
Ο volumetric χειρισμός και το παιχνίδι ανάμεσα σε κενό και μορφή παραπέμπουν στις νεκρές φύσεις του Giorgio Morandi και στην αυστηρότητα της κατασκευής των Jean Metzinger ή Léopold Survage, αν και με μια πιο σύγχρονη ευαισθησία που πλησιάζει τον Ben Nicholson ή τον Antonio López Torres στην μεταφυσική τους διάσταση.
Ο συγγραφέας επιδεικνύει αξιοσημείωτη δεξιότητα στον χώρο της εικαστικής τέχνης, επιτυγχάνοντας μια σύνθεση μεταξύ δομής και συναισθήματος, μεταξύ γεωμετρίας και μελαγχολίας.
Λόγω του εκλεπτυσμένου συνθετικού της ισορροπίας και της τεχνικής ποιότητας, η Arquitecturas del Silencio αναδεικνύεται ως ένα έργο μεγάλης αισθητικής κομψότητας και εννοιολογικής βάθους, αντιπροσωπευτικό της ερευνητικής και ποιητικής ζωγραφικής του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.
Ιστορία πωλητή
Αρχιτεκτονικές της Σιωπής
Τεχνική Προδιαγραφή
Συγγραφέας: Escuela postcubista europea (ανώνυμος).
Χρονολογία: Δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
Τεχνική: Λάδι σε καμβά.
Μετρήσεις: 73 × 100 εκ.
Υποστήριξη: καμβάς επενδυμένος με ύφασμα πάνω σε ξύλινο πλαίσιο.
Λιρικό στυλ: μετα-κυβισμός με μεταφυσικές αντηχήσεις.
Κατάσταση διατήρησης: εξαιρετική· σταθερή επιφάνεια ζωγραφικής, χωρίς επεξεργασίες ή χρωματικές αλλοιώσεις.
Περιγραφική και εικονογραφική ανάλυση
Το έργο απεικονίζει ένα σύνολο γεωμετρικών-οργανικών μορφών που τοποθετούνται πάνω σε ένα τραπέζι, παραπέμποντας σε ένα αφηρημένο νεκρό φύλλο φορτωμένο με ποιητική σημασία.
Οι γωνιακές πτυχώσεις και οι απαλές σκιές προκαλούν την εντύπωση πετρωμάτων ή γλυπτικών αποσπασμάτων, σχηματισμένων με μια σχεδόν αρχιτεκτονική ακρίβεια.
Η παλέτα, κυριαρχούμενη από γκρι, ωχρές και ψυχρά μωβ, υποδηλώνει μια ατμόσφαιρα σιωπής που αιωρείται, όπου το φως φαίνεται να προέρχεται από έναν εσωτερικό χώρο περισσότερο παρά από μια φυσική πηγή.
Το μικρό μπλε αντικείμενο και το ξηρό λουλούδι εισάγουν μια υλική και συμβολική αντίστιξη, υπαινισσόμενα την παρουσία του χρόνου και την ευθραυστότητα της ισορροπίας.
Στυλ, πλαίσιο και συγκριτική αξιολόγηση
Η ζωγραφική εντάσσεται στην ρεύμα του μετα-κυβισμού και της μεταφυσικής, που από τη δεκαετία του 1950 επανερμήνευσε τον κυβιστικό διαμελισμό υπό μια πιο contemplative και πνευματική ματιά.
Ο volumetric χειρισμός και το παιχνίδι ανάμεσα σε κενό και μορφή παραπέμπουν στις νεκρές φύσεις του Giorgio Morandi και στην αυστηρότητα της κατασκευής των Jean Metzinger ή Léopold Survage, αν και με μια πιο σύγχρονη ευαισθησία που πλησιάζει τον Ben Nicholson ή τον Antonio López Torres στην μεταφυσική τους διάσταση.
Ο συγγραφέας επιδεικνύει αξιοσημείωτη δεξιότητα στον χώρο της εικαστικής τέχνης, επιτυγχάνοντας μια σύνθεση μεταξύ δομής και συναισθήματος, μεταξύ γεωμετρίας και μελαγχολίας.
Λόγω του εκλεπτυσμένου συνθετικού της ισορροπίας και της τεχνικής ποιότητας, η Arquitecturas del Silencio αναδεικνύεται ως ένα έργο μεγάλης αισθητικής κομψότητας και εννοιολογικής βάθους, αντιπροσωπευτικό της ερευνητικής και ποιητικής ζωγραφικής του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.

