Emilio Campos Goitia (1931–2003) - Intimate Andalusian garden





Προστασία Αγοραστή Catawiki
Η πληρωμή σας είναι ασφαλής μαζί μας μέχρι να παραλάβετε το αντικείμενό σας.Προβολή λεπτομερειών
Trustpilot 4.4 | 121899 κριτικών
Βαθμολογήθηκε με Άριστα στο Trustpilot.
Περιγραφή από τον πωλητή
Ιδιωτικός και ανδαλουσιανός κήπος.
Emilio Campos Goitia (1931–2003)
1. ΤΕΧΝΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ
Συγγραφέας: Emilio Campos Goitia (1931–2003)
Φως στο στόμιο. Ιδιωτικός ανδαλουσιανός κήπος.
Σχολείο: Ισπανικό, δεύτερο μισό του 20ού αιώνα
Τεχνική: Λάδι σε καμβά
Μέτρα: 41 × 33 εκ. (έργο) · 64 × 56 εκ. (με πλαίσιο)
Υποστήριξη: Καμβάς με ύφασμα σε σκελετό.
Κατάσταση διατήρησης: Εξαιρετική, με σταθερή επιφανειακή στρώση ζωγραφικής και ομοιόμορφο βερνίκι.
Στυλ: Ισπανικός ρεαλισμός καθημερινής ζωής με ευαισθησία φωτισμού.
2. ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Η εργασία απεικονίζει μια παραδοσιακή ισπανική αυλή, προεδρευόμενη από ένα παλιό στόμιο πηγάδι που έχει μετατραπεί σε γλάστρα, γεμάτο κόκκινα λουλούδια σε πλήρη άνθιση, τοποθετημένα με ζωηρή χρωματική αρμονία πάνω σε ένα λευκό φόντο με ασβέστη.
Ο εστιασμός της εικαστικής εστίασης βρίσκεται στη φυτική μάζα, όπου ο Campos Goitia επιδεικνύει τον χαρακτηριστικό του έλεγχο του empaste, εναλλάσσοντας παχύρρευστες πινελιές με απαλές γυαλάδες που διαμορφώνουν φύλλα, στελέχη και πέταλα.
Ο σιδερένιος σιδηρόδρομος του γάντζου και το παράθυρο στη σκόνη προσδίδουν κάθετα στοιχεία και αρχιτεκτονική αντίθεση, ενώ οι κάτω γλάστρες ολοκληρώνουν έναν προσωπικό, οικείο και στοχαστικό λόγο. Το φως, διαυγές αλλά ζεστό, μετατρέπει τη σκηνή σε έναν φόρο τιμής στην αυλή της Ανδαλουσίας ως συναισθηματικό χώρο, ένα θέμα που ο καλλιτέχνης αντιμετώπισε με τρυφερότητα καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
3. Στυλ, πλαίσιο και συγκριτικές
Ο Campos Goitia αναπτύσσει εδώ έναν ποιητικό ρεαλισμό, κοντά στις ατμόσφαιρες που αντλήθηκαν από τους Muñoz Degrain, τους κήπους που έχουν σταματήσει του Santiago Rusiñol ή τα floral εσωτερικά του Joaquín Mir, αν και με μια πιο προσωπική και καθημερινή ευαισθησία.
Η παλέτα της, περιορισμένη αλλά εκφραστική, θυμίζει τους Ισπανούς ζωγράφους της σχολής Βαλένθια του 20ού αιώνα, όπου το φως είναι ο σιωπηλός πρωταγωνιστής.
Η πινελιά, σταθερή και περιεκτική, τοποθετεί το έργο μέσα στη ροή της μεσογειακής ρεαλιστικής ζωγραφικής, που εκτιμάται ιδιαίτερα σήμερα στην αγορά για το διακοσμητικό της χαρακτήρα και τη δυναμική της εικονική δύναμη των παραδοσιακών θεμάτων της.
Ιστορία πωλητή
Ιδιωτικός και ανδαλουσιανός κήπος.
Emilio Campos Goitia (1931–2003)
1. ΤΕΧΝΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ
Συγγραφέας: Emilio Campos Goitia (1931–2003)
Φως στο στόμιο. Ιδιωτικός ανδαλουσιανός κήπος.
Σχολείο: Ισπανικό, δεύτερο μισό του 20ού αιώνα
Τεχνική: Λάδι σε καμβά
Μέτρα: 41 × 33 εκ. (έργο) · 64 × 56 εκ. (με πλαίσιο)
Υποστήριξη: Καμβάς με ύφασμα σε σκελετό.
Κατάσταση διατήρησης: Εξαιρετική, με σταθερή επιφανειακή στρώση ζωγραφικής και ομοιόμορφο βερνίκι.
Στυλ: Ισπανικός ρεαλισμός καθημερινής ζωής με ευαισθησία φωτισμού.
2. ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Η εργασία απεικονίζει μια παραδοσιακή ισπανική αυλή, προεδρευόμενη από ένα παλιό στόμιο πηγάδι που έχει μετατραπεί σε γλάστρα, γεμάτο κόκκινα λουλούδια σε πλήρη άνθιση, τοποθετημένα με ζωηρή χρωματική αρμονία πάνω σε ένα λευκό φόντο με ασβέστη.
Ο εστιασμός της εικαστικής εστίασης βρίσκεται στη φυτική μάζα, όπου ο Campos Goitia επιδεικνύει τον χαρακτηριστικό του έλεγχο του empaste, εναλλάσσοντας παχύρρευστες πινελιές με απαλές γυαλάδες που διαμορφώνουν φύλλα, στελέχη και πέταλα.
Ο σιδερένιος σιδηρόδρομος του γάντζου και το παράθυρο στη σκόνη προσδίδουν κάθετα στοιχεία και αρχιτεκτονική αντίθεση, ενώ οι κάτω γλάστρες ολοκληρώνουν έναν προσωπικό, οικείο και στοχαστικό λόγο. Το φως, διαυγές αλλά ζεστό, μετατρέπει τη σκηνή σε έναν φόρο τιμής στην αυλή της Ανδαλουσίας ως συναισθηματικό χώρο, ένα θέμα που ο καλλιτέχνης αντιμετώπισε με τρυφερότητα καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
3. Στυλ, πλαίσιο και συγκριτικές
Ο Campos Goitia αναπτύσσει εδώ έναν ποιητικό ρεαλισμό, κοντά στις ατμόσφαιρες που αντλήθηκαν από τους Muñoz Degrain, τους κήπους που έχουν σταματήσει του Santiago Rusiñol ή τα floral εσωτερικά του Joaquín Mir, αν και με μια πιο προσωπική και καθημερινή ευαισθησία.
Η παλέτα της, περιορισμένη αλλά εκφραστική, θυμίζει τους Ισπανούς ζωγράφους της σχολής Βαλένθια του 20ού αιώνα, όπου το φως είναι ο σιωπηλός πρωταγωνιστής.
Η πινελιά, σταθερή και περιεκτική, τοποθετεί το έργο μέσα στη ροή της μεσογειακής ρεαλιστικής ζωγραφικής, που εκτιμάται ιδιαίτερα σήμερα στην αγορά για το διακοσμητικό της χαρακτήρα και τη δυναμική της εικονική δύναμη των παραδοσιακών θεμάτων της.

