Franz Borghese (1941-2005) - La folla

Autore : Franz Borghese
Τεχνική: Έγχρωμη χάραξη
Tiratura : 95 / 120
Διάσταση: 25 x 35 εκ.
Τίτλος: Το Πλήθος


Φράνζ Μποργκέζε (1941-2005)

Ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας, ο Franz Borghese γεννήθηκε στη Ρώμη στις 21 Ιανουαρίου 1941.

Ζωγραφίζει από παιδί, στα χρόνια του καλλιτεχνικού λυκείου στη Via Ripetta, όπου έχει την τύχη να έχει εξαιρετικούς δασκάλους όπως οι Domenico Purificato, Giuseppe Capogrossi, Umberto Maganzini και Giulio Turcato.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, επισκέπτεται τη via Margutta και το 1961 ανοίγει ένα στούντιο με τον Sebastiano Sanguigni. Τον επόμενο χρόνο μεταφέρει το στούντιο στη via Pompeo Magno, στο Quartiere Prati, όπου θα παραμείνει για δέκα χρόνια.

Το 1964 ιδρύει την ομάδα και την ομώνυμη εφημερίδα Il ferro di cavallo, στην οποία συνεργάζονται διανοούμενοι και καλλιτέχνες της εποχής.

Το 1967, μαζί με μερικούς από αυτούς, όπως η Daniela Romano και ο Giorgio Fasan, δημιούργησε την πειραματική ταινία-ζωγραφιά La grande mela, η οποία, σε νεοεξπρεσιονιστικό ύφος, περιγράφει την καταναλωτική κοινωνία, τις αποξενώσεις της και τις πιθανές εναλλακτικές. Η ταινία προβλήθηκε στο 11ο Φεστιβάλ των δύο Μόντων στο Spoleto.

Το 1968 παρουσιάζει την πρώτη του ατομική έκθεση στη Via Margutta στη Ρώμη, σε μια γκαλερί που ανοίγει ο ίδιος με τη βοήθεια φίλων. Εκθέτει το μεγάλο πίνακα 'In morte di Luther King'. Αυτή η πρώτη έκθεση δεν είναι επιτυχής, αλλά το βράδυ του κλεισίματος μπαίνει ο αθλητικός δημοσιογράφος Ennio Viero, ο οποίος θα γίνει ο πρώτος του συλλέκτης. Ένας άλλος από τους πρώτους θαυμαστές του είναι ο τυπογράφος Bruno Fogar και ο αμερικανός γκαλερίστας T.W. Burger οργανώνει μια ατομική του έκθεση στο Σικάγο.
Ο πίνακας Le ombre εκτίθεται στη VI Έκθεση Εικαστικών Τεχνών της Ρώμης και του Λατζίου στο Palazzo delle Esposizioni, ενώ η Δημοτική Πινακοθήκη της Ρώμης αγοράζει ένα έργο της.
Στα τέλη της δεκαετίας του '60, εισάγει στη ποιητική του τη σάτιρα και το σαρκασμό: εγκαταλείπει τους σκοτεινούς και βαθιούς τόνους και αρχίζει να περιγράφει χαρακτήρες της μικροαστικής τάξης των αρχών του εικοστού αιώνα. Αναπτύσσει έτσι μια νέα γλώσσα, που προκαλεί παραλληλισμούς με τους George Grosz, Otto Dix, James Ensor, Mino Maccari και Heinrich Hoerle. Έτσι, το 1970, στη γκαλερί Il Calibro στη Ρώμη, παρουσιάζει μια σειρά από πίνακες με το θέμα 'Δίκη της μικροαστικής τάξης'.

Ξεκινά να συχνάζει στο Caffè Fassi, όπου συναντά τον Agostino Agostini και άλλους παίκτες σκακιού όπως εκείνος, οι οποίοι θα γίνουν πρωταγωνιστές σε πολλά από τα έργα του.
Παρουσιάζει για πρώτη φορά στη Μιλάνο στη γκαλερί Il Cannocchiale στη Via Brera. Με την ευκαιρία, ο Dino Buzzati του αφιερώνει μια κριτική στην εφημερίδα Il Corriere della Sera.
Τα τελευταία χρόνια, επηρεάζεται βαθιά από τον Bosch και τον Brueghel, αλλά και από τον Jaques Callot, από τον οποίο αντλεί έμπνευση για ορισμένες πρωτότυπες προοπτικές λύσεις. Στο «Οι δούκες» βρίσκουμε τον Piero della Francesca. Τον ενδιαφέρουν επίσης ο Goya για τις μεγάλες χορωδιακές συνθέσεις του και τον τρόπο που απεικονίζει με ωμό τρόπο τη βία, καθώς και ο Grosz και ο Dix, σίγουρα, για την τραγική και σκληρή απεικόνιση της κοινωνίας. Ανάμεσα στους σύγχρονους εκτιμά τον Longanesi και τον Maccari.

Το 1974, στη γκαλερί Palmieri του Μιλάνου, παρουσιάζει την πρώτη του 'Nave dei folli'. Εκεί γνωρίζει τον Salvatore Fiume (σύνδεσμος στη σελίδα του Fiume), ο οποίος αγοράζει δύο έργα του και με τον οποίο το επόμενο έτος, στο Canzo της επαρχίας Κόμο, θα δημιουργήσουν ένα μεγάλο έργο τέχνης με τέσσερα χέρια (Η καταδίκη του Χριστού), που προορίζεται για τα Βατικανά Μουσεία και θα εκτεθεί για ένα μήνα και στη γκαλερί L’Isola του Μιλάνου. Εκείνη την περίοδο, ο Franz Borghese μετακομίζει στη Via della Scrofa, στο κέντρο της Ρώμης, που θα γίνει το φόντο για διάφορα έργα του. Το 1976 δημιουργεί περίπου εκατό σατιρικά σχέδια σχετικά με τον στρατιωτισμό, συγκεντρωμένα στο βιβλίο W la Guerra, το οποίο παρουσιάστηκε σε μια περιοδεύουσα έκθεση που ξεκίνησε από την Περούτζια και επισκέφθηκε το Μιλάνο, τη Ρώμη, τη Νάπολη, την Αβελίνο και το Μπάρι.
Τα χρόνια συνεχίζονται οι εκθέσεις στην Ιταλία και το εξωτερικό, και το 1986 πραγματοποιείται η μεγάλη δημόσια έκθεση στο Μουσείο Εθνικό του Castel Sant’Angelo, επιμελημένη από τον Carmine Benincasa, με έργα που δημιουργήθηκαν μεταξύ του 1969 και του 1986. Παρουσιάζεται, στην έδρα της Brerarte στο Μιλάνο, μια μονογραφία εκδοθείσα από τον Giorgio Mondadori, με πρόλογο του Giorgio Bocca.
Τον επόμενο χρόνο, ο Franz Borghese σχεδίασε το εξώφυλλο του Arte τον Φεβρουάριο με το έργο Πιο ελαφρύ από τον αέρα και επανήλθε στις σπουδές για τον κύκλο ζωγραφιών Η καριέρα του ελευθεριάζοντα, επανεξετάζοντας τη διάσημη σειρά του William Hogarth.

Το 1989, ως φόρος τιμής στη Γαλλική Επανάσταση, εκθέτει στην Arte Fiera di Bologna είκοσι νερομπογιές με τίτλο Storia della grande Armée.

Το 1990 γράφει και εικονογραφεί το Waterloo, μια φανταστική μάχη.
Είναι φέτος η πρώτη ατομική έκθεση στη γκαλερί Artesanterasmo του Μιλάνου, με την οποία
θα συνεργάζεται τακτικά για 15 χρόνια, μέχρι την εξαφάνισή του.