Max Bill - Composición con centro en blanco

Αυθεντική σειρογραφία του Max Bill (*)
Αυτό το έργο επιμελήθηκε η Galerie Thomas (Μόναχο) με αφορμή την έκθεση “Look At”.
Επεξεργασμένο σε λεπτό υφαντό χαρτί.
Χωρίς υπογραφή.
Επισυνάψτε το πιστοποιητικό αυθεντικότητας (COA).

Προδιαγραφές

Διαστάσεις φύλλου: 67 x 67 εκ.
Διαστάσεις: 58 x 58 εκ.
Έτος: 1972
Έκδοση: άγνωστη
Επεξεργαστής: Galerie Thomas (Μόναχο)
Κατάσταση: Εξαιρετική (αυτό το έργο ποτέ δεν έχει πλαισιωθεί ή εκτεθεί, πάντα διατηρούνταν σε επαγγελματική φάκελο τέχνης, και έτσι διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση).

Το έργο θα χειριστεί και θα συσκευαστεί με προσοχή. Η αποστολή θα είναι πιστοποιημένη με αριθμό παρακολούθησης.

Η αποστολή θα είναι πιστοποιημένη με αριθμό παρακολούθησης. Επιπλέον, η αποστολή θα περιλαμβάνει ασφάλεια μεταφοράς με πλήρη αποζημίωση σε περίπτωση απώλειας ή ζημιάς, χωρίς κανένα κόστος για τον αγοραστή.

Ο Max Bill ήταν Ελβετός αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης, γραφίστας, τυπογράφος και βιομηχανικός σχεδιαστής, διαφημιστής και εκπαιδευτικός.
Γεννήθηκε στο Winterthur (Ελβετία). Από το 1924 έως το 1927 σπούδασε στη Kunstgewerbeschule στη Ζυρίχη, όπου επηρεάστηκε από τον ντανταϊσμό και τον κυβισμό. Από το 1927 έως το 1929 σπούδασε τέχνες στο Bauhaus του Dessau, όπου πλησίασε τον λειτουργισμό του σχεδιασμού. Όταν τελείωσε τις σπουδές του, επέστρεψε στη Ζυρίχη για να αφιερωθεί στη ζωγραφική, την αρχιτεκτονική και το γραφικό σχεδιασμό.
Το 1930 ίδρυσε το δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο και, ήδη ως μέλος του Γερμανικού Werkbund, δημιούργησε το κτηματικό συγκρότημα Nuebühl σε μοντέρνα αισθητική, κοντά στη Ζυρίχη.
Το 1931 υιοθέτησε τη θεωρία του «ακρυικού τέχνης» του Theo van Doesburg, σύμφωνα με την οποία ήταν δυνατή η επίτευξη της καθολικότητας με σαφήνεια.
Το 1932 εργάστηκε ως γλύπτης και εντάχθηκε σε ορισμένους καλλιτεχνικούς οργανισμούς όπως το Abstraction-Creation, η ομάδα καλλιτεχνών Allianz της Ελβετίας.
Το 1944, ο Bill εισήλθε στον βιομηχανικό σχεδιασμό, με το σχεδιασμό ενός ρολογιού από αλουμίνιο για την Junghans, εταιρεία με την οποία συνεργάστηκε για αρκετά χρόνια, σχεδιάζοντας ρολόγια τοίχου, κουζίνας και καρπού με ρασιοναλιστικό στυλ και βιομηχανική αισθητική. Οργάνωσε την έκθεση «Die gute industrieform», που είχε σκοπό να προωθήσει την υψηλή ποιότητα των αντικειμένων βιομηχανικού σχεδιασμού. Επιπλέον, σχεδίασε ένα μίνιμαλ σκαμπό, το Ulmer Hocker (1954), ένα από τα πιο γνωστά του σχέδια.
Το 1951 ίδρυσε το Hochschule für Gestaltung στο Ulm, Γερμανία, μια σχολή που συνέχιζε την παράδοση της Bauhaus. Σε αυτό το ίδρυμα ήταν πρύτανης και διευθυντής των τμημάτων αρχιτεκτονικής και παραγωγικού σχεδιασμού από το 1951 έως το 1956. Στη σχολή αυτή, ο Bill υπερασπίστηκε τον λειτουργισμό της Bauhaus, καθώς πίστευε ότι οι μορφές βασισμένες στους μαθηματικούς νόμους είχαν αισθητική καθαρότητα και, επομένως, καθολικότητα.
Το 1957, και μετά την αποχώρησή του από την HfG του Ulm, ίδρυσε το δικό του εργαστήριο στη Ζυρίχη και ασχολήθηκε με τη γλυπτική, τη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική.
Από το 1967 έως το 1971 έγινε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελβετίας, και στη συνέχεια έγινε καθηγητής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Αμβούργου.
Το 1976 έγινε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών του Βερολίνου.
Ο Max Bill έφυγε από τη ζωή το 1994 στο Βερολίνο.