González Byass - Soberano, Brandy Jerezano - b. Δεκαετία του 1950, Δεκαετία του 1960 - n/a (75cl) - 3 μπουκαλιών

Soberano - Añejo - Brandy Jerezano (3 μπουκάλια)

Gonzalez Byass - (Jerez de la Frontera)

Brandy de Jerez
Jerez-Xerez-Sherry
Έτος ίδρυσης της solera: 1896
Μπουκάλια από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως τη δεκαετία του 1960, με σήμανση precinto 80 Céntimos (φορολογική ετικέτα).
Πώμα από φελλό

(Το ξύλινο κουτί δεν περιλαμβάνεται στην παρτίδα, προστέθηκε φωτογραφία για να φαίνεται ότι τα μπουκάλια μόλις βγήκαν από το αρχικό τους κουτί)

«Αυτό το σπουδαίο οινοποιείο, το μεγαλύτερο στο Χερέθ, ιδρύθηκε από τον Μανουέλ Μαρία Γκονζάλες Άνχελ το 1835. Ο πατέρας του, Ντον Χοσέ Αντόνιο Γκονζάλες ι Ροντρίγκο, ήταν ιππότης της βασιλικής φρουράς του Καρόλου Γ΄, αλλά παρά το γεγονός ότι ήταν δημοφιλής στον βασιλιά, είχε φήμη στις κυρίες και «εξορίστηκε» στο Σανλουκάρ με τη θέση του Διαχειριστή των Βασιλικών Αλυκών, μια θέση στην οποία διέπρεψε. Παντρεύτηκε τη Μαρία ντελ Ροζάριο Άνχελ και απέκτησαν δύο κόρες και πέντε γιους.»

Ο Μανουέλ Μαρία, γεννημένος στο Σανλουκάρ το 1812, ήταν ένα ασθενικό παιδί και, αντί να σταλεί στο πανεπιστήμιο της Σεβίλλης, στάλθηκε στο Κάντιθ για λόγους υγείας, όπου εργάστηκε ως έμπορος και σε τράπεζα. Το 1835, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του και σε ηλικία μόλις 23 ετών, ασχολήθηκε με την επιχείρηση σέρι. Για να το πετύχει αυτό, δανείστηκε χρήματα από τον Φρανσίσκο Γκουτιέρεζ Αγκουέρα για να αγοράσει έναν αμπελώνα και τον βοήθησε ο θείος του, Χοσέ ντε λα Πένια, ο οποίος είχε ένα μικρό μποντέγκα στο Σανλουκάρ.

Οι αρχές ήταν μικρές, εξάγοντας μόνο 10 γούτια το 1835, αλλά αυξάνοντας σε 67 το 1836 και 819 το 1837. Τα πράγματα προχωρούσαν γρήγορα και ο Μανουέλ προσέλαβε έναν συνεταίρο, τον Χουάν Μπαουτίστα Ντουμπόσκ, έναν εξαιρετικό πωλητή από την Καταλονία που μιλούσε γλώσσες, και η εταιρεία μετονομάστηκε σε Γκονζάλες Ντουμπόσκ. Ο Μανουέλ επικεντρώθηκε στην παραγωγή σέρι και ο Χουάν στην πώλησή του. Εν τω μεταξύ, ο Μανουέλ παντρεύτηκε τη Βικτόρια ντε Σότο ι Λαβάτζι από την αριστοκρατική οικογένεια Σότο ντε Μπριβιέσκα. Ο Ντουμπόσκ πέθανε το 1859, αλλά εκείνη την εποχή ο Μανουέλ συνεργαζόταν επίσης με τον Ρόμπερτ Μπλέικ Μπάιας, τον αντιπρόσωπό του στην Αγγλία.

Μέχρι το 1853, η εταιρεία απέκτησε περισσότερους αμπελώνες και ξεκίνησε την κατασκευή ενός τεράστιου οινοποιείου, της La Constancia, και τα πρώτα βαρέλια που τοποθετήθηκαν εκεί ήταν εκείνα τα αρχαία κρασιά που αποκτήθηκαν από τον Δούκα του Medinaceli, τα οποία θα αποτελούσαν τη solera για το Amontillado del Duque. Μέχρι την ολοκλήρωση του οινοποιείου, οι εξαγωγές μόνο προς την Αγγλία έφτασαν τις 3.000 βαρέλια.


Ο Ρόμπερτ Μπλέικ Μπάιας ήταν ένας πολύ επιτυχημένος πράκτορας στην Αγγλία και το 1863 έγινε συνεταιρισμός, με την εταιρεία να μετονομάζεται σε Γκονζάλες Μπάιας. Οι δύο οικογένειες συνέχισαν την επιχείρηση μέχρι το 1988, όταν η οικογένεια Μπάιας πούλησε την επιχείρηση στην οικογένεια Γκονζάλες, παραχωρώντας τους την πλήρη κυριότητα.

Μια όμορφη ιστορία έλαβε χώρα το 1862 με την ευκαιρία μιας επίσκεψης της Βασίλισσας Ισαβέλλας Β΄. Η επιθυμία της ήταν να παρακολουθήσει το πάτημα των σταφυλιών, αλλά καθώς η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο, το πάτημα είχε τελειώσει προ πολλού. Απτόητος, ο Μανουήλ έστειλε ανθρώπους να αγοράσουν "uvas de cuelga" ή σταφύλια που είχαν φυλαχθεί για κατανάλωση και κατάφερε να συγκεντρώσει αρκετά (23.000 κιλά!) για να δώσει μια παράσταση στη Βασίλισσα. Το κρασί που παραγόταν έτσι ήταν τέτοιας ποιότητας που φυλασσόταν σε ένα τεράστιο βαρέλι που περιείχε το ισοδύναμο 33 μπουκαλιών. Καθώς ο Χριστός ήταν 33 ετών, το βαρέλι ονομάστηκε El Cristo και πλαισιωνόταν από κανονικά μπουκαλάκια κρασιού κορυφαίας ποιότητας, γνωστά ως Apostoles. Υπήρχαν πολλοί βασιλικοί επισκέπτες και ο καθένας είχε ένα μπουκαλάκι (ή ακόμα και solera) τοποθετημένο προς τιμήν του, το οποίο μπορεί να δει κανείς εκεί μέχρι σήμερα.

Στο βάθος, ο θείος του Μανουέλ, Χοσέ. Όντας από το Σανλουκάρ, ήταν φυσικά μεγάλος θαυμαστής του κρασιού του Σανλουκάρ, του Manzanilla. Δεν του άρεσε το κρασί της Χερέθ και, ως χάρη, ο Μανουέλ του κράτησε μερικά μπουκάλια Manzanilla όταν το επισκεπτόταν. Ήταν γνωστό ως «το κρασί του Τίο Πέπε» (κρασί του θείου Τζο) και έγινε το Fino με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στον κόσμο.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, η εταιρεία άρχισε να αποστάζει μπράντι και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Είναι η μόνη εταιρεία που εξακολουθεί να αποστάζει στο Χερέθ (Λεπάντο). Μέχρι το 1873, η GB ήταν ο νούμερο ένα εξαγωγέας, αποκτώντας συνεχώς περισσότερους αμπελώνες και κατασκευάζοντας περισσότερα οινοποιεία, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα από τα οποία ήταν το "La Concha", ένα κυκλικό κτίριο με στέγη από σφυρήλατο σίδερο, που συχνά - αν και ανακριβώς - αποδίδεται στον Gustave Eiffel. Ο Manuel Maria πέθανε το 1887 σε ηλικία 75 ετών έχοντας δημιουργήσει μια τρομερή επιχείρηση και η εταιρεία πέρασε στον γιο του, Pedro Nolasco Gonzalez Soto.