Γερμανία, Τρίτο Ράιχ, Βαϊμάρη, Αυτοκρατορία. Type collection of 55 coins incl. SILVER 1875-1945 (χωρίς τιμή ασφαλείας)

Γερμανία (1875-1945) - Συλλογή όμορφων τύπων (όλοι διαφορετικοί αριθμοί καταλόγου KM) Πένες μέχρι και 500.000 Μάρκα. Ξεκινώντας από την Αυτοκρατορία του 1875, τη Βαϊμάρη, το Τρίτο Ράιχ έως το 1945. 55 διαφορετικά νομίσματα συμπεριλαμβανομένων ασημένιων.

Ρίξτε μια ματιά στις άλλες παρτίδες δημοπρασιών Catawiki για περισσότερες συλλογές νομισμάτων ή/και προσθέστε μας στα αγαπημένα σας για να βρείτε εύκολα τις μελλοντικές παρτίδες δημοπρασιών μας.

Υποβάλετε προσφορές με σιγουριά. AG-Worldcoins, πάνω από 7000 lots πωλήθηκαν στο Catawiki. Υψηλή βαθμολογία σχολίων.

Παρακαλούμε αξιολογήστε αυτήν την παρτίδα με βάση τις παρεχόμενες εικόνες.
Θα αποσταλεί με παρακολούθηση και ανίχνευση.
Χρεώνω μόνο 1x τα έξοδα αποστολής όταν αγοράζετε πολλαπλές παρτίδες στην ίδια δημοπρασία.

Μπορείτε να κάνετε προσφορά και για τα υπόλοιπα προϊόντα μου:
https://veiling.catawiki.nl/aanbod/hamaca

Επιπλέον πληροφορίες:
Η ιστορία του νομίσματος στη ηγετική χώρα της Ευρώπης είναι απίστευτα συναρπαστική. Το νόμισμα της Γερμανίας έχει συνεχώς εξελιχθεί καθώς η χώρα προχωρούσε μέσα από περιόδους διαίρεσης, πολέμου, ύφεσης και υπερπληθωρισμού.
Ο 19ος αιώνας
Η Γερμανική Συνομοσπονδία ιδρύθηκε το 1815. Ωστόσο, η Συνομοσπονδία δεν είχε ενιαίο νόμισμα. Αποτελούνταν από περίπου 35 πριγκιπάτα και πόλεις, και κάθε ένα εξέδιδε τα δικά του νομίσματα.
Το 1857, η Συνθήκη Νομισμάτων της Βιέννης ήταν υπεύθυνη για περαιτέρω ενοποίηση της Γερμανίας. Θέσπισε ένα πρότυπο νομίσματος για χρήση σε όλα τα γερμανικά κράτη – συμπεριλαμβανομένης της Αυστρίας και του Λιχτενστάιν.
Ως αποτέλεσμα, σχεδόν σε όλα τα μέρη της Γερμανικής Ομοσπονδίας, κυκλοφορούσε ένα ενιαίο ασημένιο νόμισμα που ονομαζόταν Vereinstaler.
Η Γερμανική Αυτοκρατορία
Η Γερμανική Αυτοκρατορία ιδρύθηκε μετά τον Γαλλο-γερμανικό πόλεμο το 1871. Ως αποτέλεσμα, τα προηγούμενα περιφερειακά νομίσματα διαλύθηκαν σταδιακά.
Η Γερμανική Αυτοκρατορία εισήγαγε το Goldmark στο βασίλειο, το οποίο μπορούσε να διαιρεθεί σε εκατό Pfennig. Το χρυσό-στηριγμένο Mark ήταν εφικτό χάρη στους Γάλλους. Η Γαλλία έπρεπε να πληρώσει υψηλά αποζημιωτικά έξοδα μετά τον πόλεμο. Αυτές οι πληρωμές προς τη Γερμανική Αυτοκρατορία έγιναν σε χρυσό.
Η κεντρική τράπεζα αντάλλαξε μετρητά σε ίση αξία χρυσού. Αυτό σήμαινε ότι αν κάποιος κατείχε ένα τραπεζόγραφο, είχε το δικαίωμα να λάβει μια ορισμένη ποσότητα χρυσού.
Η απώλεια του Παγκοσμίου Πολέμου Ι
Υπήρξε μεγάλη πτώση στην αξία του Mark, λόγω των υψηλών αποζημιωτικών δαπανών της Γερμανίας μετά τον χαμένο πόλεμο. Στις 4 Αυγούστου 1914, εφαρμόστηκε το Papiermark – η σύνδεση μεταξύ του Goldmark και του χρυσού εγκαταλείφθηκε.
Λόγω της χαμηλής αξίας του, εκτυπώθηκαν τεράστιες ποσότητες Papiermark για την αγορά ξένου νομίσματος και την αποπληρωμή των πολεμικών αποζημιώσεων. Ως αποτέλεσμα, ο ρυθμός πληθωρισμού αυξήθηκε ραγδαία. Ο υπερπληθωρισμός έφτασε στο υψηλότερο σημείο του τον Οκτώβριο του 1923. Μέχρι τότε, το Papiermark άξιζε ουσιαστικά τίποτα. Τον επόμενο μήνα, εισήχθη το Rentenmark για να προσφέρει σταθερότητα. Όταν αντικατέστησε το Papiermark, 1 Rentenmark άξιζε 1 δισεκατομμύριο Papiermark!
Καθώς δεν υπήρχε χρυσός για την υποστήριξη του νομίσματος λόγω της οικονομικής κρίσης, αυτό στηριζόταν σε πραγματικά αγαθά. Το νέο νόμισμα στηριζόταν στη γη που χρησιμοποιούνταν για γεωργία και επιχειρήσεις, και διαιρούνταν σε 100 Rentenpfennig.
Αλλά, το Rentermark εισήχθη μόνο ως προσωρινό νόμισμα και επεκτάθηκε από το Reichsmark το 1924. Μέχρι τη Μεγάλη Ύφεση το 1929, το Reichsmark ήταν πολύ σταθερό.
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
Με την ένωση της Γερμανίας και της Αυστρίας το 1938, το Reichsmark αντικατέστησε το Σάλινγκ στην Αυστρία.
Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία καθιέρωσε σταθερά συναλλαγματικά ισοτιμίες μεταξύ του Reichsmark και των νομισμάτων των κατεχόμενων και συμμαχικών χωρών – αυτές οι ισοτιμίες συχνά καθορίζονταν έτσι ώστε να αποφέρουν οικονομικά οφέλη στους Γερμανούς.
Αλλά, κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κυβέρνησης του Χίτλερ, ξοδεύτηκε πολύ άυλο χρήμα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τη χρηματοδότηση του πολέμου. Υπήρξε ανανεωμένος πληθωρισμός, τον οποίο οι Γερμανοί πολίτες δεν αντιλήφθηκαν αρχικά. Όταν τελείωσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ανάμεσα στις πολλές συνέπειες για τη Γερμανία ήταν μια ακόμη οικονομική κρίση.
Ο τεράστιος πληθωρισμός που χρονολογείται στα τελευταία στάδια του πολέμου είχε καταστήσει το Reichsmark σχεδόν άχρηστο. Το Reichsmark συνέχισε να κυκλοφορεί στη Γερμανία για μερικά χρόνια μετά τον πόλεμο, αλλά με μια νέα εμφάνιση. Τα χαρτονομίσματα είχαν σημάδια κατοχής των συμμάχων, και τα νομίσματα ήταν πλέον χωρίς ναζιστικά σύμβολα.
Διαιρεμένη Γερμανία
Οι Γερμανοί είχαν λίγη φωνή στην κυβέρνηση μέχρι το 1949, όταν προέκυψαν δύο κράτη.
Η Δυτική Γερμανία ήταν μια κοινοβουλευτική δημοκρατία με καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα, ελεύθερες εκκλησίες και εργατικά συνδικάτα.

Η Ανατολική Γερμανία ήταν η μικρότερη σοσιαλιστική δημοκρατία, με την ηγεσία της να κυριαρχείται από το Σοσιαλιστικό Ενωτικό Κόμμα της Γερμανίας, που ήταν σύμμαχο της Σοβιετικής Ένωσης.
Ως αποτέλεσμα της διαίρεσης, πραγματοποιήθηκε μια ακόμη νομισματική μεταρρύθμιση.
Στη Δυτική Γερμανία, η Reichsmark αντικαταστάθηκε από τη Deutsche Mark. Στην Ανατολική Γερμανία, αντικαταστάθηκε από τη Δυτική Γερμανική Μάρκα. Μετά από ένα «οικονομικό θαύμα» το 1955, η Δυτική Γερμανία έγινε η πιο ευημερούσα οικονομία στην Ευρώπη.
Η Δυτική Γερμανία ανέπτυξε ισχυρές σχέσεις με τη Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Επίσης, εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (τώρα Ευρωπαϊκή Ένωση).
Από την άλλη πλευρά, η Ανατολική Γερμανία παρέμεινε στάσιμη καθώς η οικονομία της ήταν σε μεγάλο βαθμό οργανωμένη για να καλύπτει τις ανάγκες της Σοβιετικής Ένωσης.
Επανένωση της Γερμανίας
Η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας άρχισε να αποδυναμώνεται τον Μάιο του 1989. Αυτό προκλήθηκε από την παρακμή των άλλων κομμουνιστικών καθεστώτων στην ανατολική Ευρώπη και την Σοβιετική Ένωση. Ως αποτέλεσμα, υπήρξε μια μαζική έξοδος χιλιάδων Ανατολγερμανών που διέφευγαν προς τη Δυτική Γερμανία.
Τελικά, το 1990, η Ανατολική και η Δυτική Γερμανία επανενώθηκαν για να σχηματίσουν το ενωμένο κράτος της Γερμανίας. Δεν υπήρχε πλέον ανάγκη για το Ανατογερμανικό Μάρκ, και το Deutsche Mark έγινε το επίσημο νόμισμα της Γερμανίας. Το Deutsche Mark ήταν το επίσημο νόμισμα της Γερμανίας μέχρι το 2002.
Γερμανία σήμερα
Το 1999 υπήρξε μια σημαντική αλλαγή στο γερμανικό νομισματικό σύστημα – το ευρώ έγινε το νέο ενιαίο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης.
Αυτό σήμαινε ότι το ευρώ ήταν πλέον το επίσημο νόμισμα της Γερμανίας, και η Deutsche Mark υπήρχε μόνο ως «λογιστικό χρήμα». Τα χαρτονομίσματα και τα νομίσματα του ευρώ εισήχθησαν στη Γερμανία στις 1 Ιανουαρίου 2002, καθιστώντας την Deutsche Mark παρωχημένη.
Η ισοτιμία του Deutsche Mark προς το Euro ήταν, και εξακολουθεί να είναι, 1,96:1. Όποιος διαθέτει ακόμα Deutsche Mark μπορεί να τα αλλάξει σε Euro σε κεντρικές τράπεζες σε όλη τη Γερμανία.
Το ευρώ είναι πλέον το μοναδικό νόμισμα σε 19 από τα 28 κράτη μέλη της ΕΕ. Αυτές οι χώρες είναι γνωστές ως χώρες που ανήκουν στην ευρωζώνη.
Η ιστορία του νομίσματος στη κορυφαία χώρα της Ευρώπης είναι εξαιρετικά συναρπαστική. Το νόμισμα της Γερμανίας έχει εξελιχθεί συνεχώς καθώς η χώρα προχωρούσε μέσα από περιόδους διαίρεσης, πολέμου, ύφεσης και υπερπληθωρισμού.

Σε αυτήν την ανάρτηση, εξερευνούμε την ιστορία της Γερμανίας και πώς το νόμισμά της άλλαξε με το πέρασμα του χρόνου.

Ο 19ος αιώνας.
Η Γερμανική Συνομοσπονδία ιδρύθηκε το 1815. Ωστόσο, η Συνομοσπονδία δεν είχε ενιαίο νόμισμα. Αποτελούνταν από περίπου 35 ηγεμονίες και πόλεις, και κάθε μία εξέδιδε τα δικά της νομίσματα.

Το 1857, η Διεθνής Νομισματική Συνθήκη της Βιέννης ήταν υπεύθυνη για περαιτέρω ενοποίηση της Γερμανίας. Θέσπισε ένα πρότυπο νομίσματος για χρήση σε όλα τα γερμανικά κράτη – συμπεριλαμβανομένης της Αυστρίας και του Λιχτενστάιν.

Ως αποτέλεσμα, σχεδόν σε όλα τα μέρη της Γερμανικής Ομοσπονδίας, κυκλοφορούσε ένα ενιαίο ασημένιο νόμισμα που ονομαζόταν Vereinstaler. The German Empire
Η Γερμανική Αυτοκρατορία ιδρύθηκε μετά τον Πόλεμο Γαλλίας-Γερμανίας το 1871. Ως αποτέλεσμα, τα προηγούμενα περιφερειακά νομίσματα διαλύθηκαν σταδιακά.

Η Γερμανική Αυτοκρατορία εισήγαγε το Goldmark στο βασίλειο, το οποίο μπορούσε να διαιρεθεί σε εκατό Pfennig. Ο χρυσός-backed Mark ήταν εφικτός χάρη στη Γαλλία. Η Γαλλία έπρεπε να πληρώσει υψηλά αποζημιωτικά έξοδα μετά τον πόλεμο. Αυτές οι πληρωμές προς τη Γερμανική Αυτοκρατορία έγιναν σε χρυσό.

Η κεντρική τράπεζα αντάλλαξε μετρητά σε ίση αξία χρυσού. Αυτό σήμαινε ότι αν κάποιος κατείχε ένα τραπεζόγραφο, είχε το δικαίωμα να λάβει ένα συγκεκριμένο ποσό χρυσού.

Η απώλεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Υπήρξε μεγάλη πτώση στην αξία της Μάρκ, εξαιτίας των υψηλών αποζημιωτικών δαπανών της Γερμανίας μετά τον χαμένο πόλεμο. Στις 4 Αυγούστου 1914, τέθηκε σε ισχύ η Papiermark – ο σύνδεσμος μεταξύ της Goldmark και του χρυσού εγκαταλείφθηκε.

Λόγω της χαμηλής αξίας του, τυπώθηκαν τεράστιες ποσότητες Papiermark για την αγορά ξένου νομίσματος και την αποπληρωμή των πολεμικών αποζημιώσεων. Ως αποτέλεσμα, ο ρυθμός πληθωρισμού αυξήθηκε ραγδαία. Ο υπερπληθωρισμός έφτασε στο υψηλότερο σημείο του τον Οκτώβριο του 1923. Μέχρι τότε, το Papiermark αξίζει ουσιαστικά τίποτα. Τον επόμενο μήνα, εισήχθη το Rentenmark για να προσφέρει σταθερότητα. Όταν αντικατέστησε το Papiermark, 1 Rentenmark άξιζε 1 δισεκατομμύριο Papiermark!

Καθώς δεν υπήρχε χρυσός για την υποστήριξη του νομίσματος λόγω της οικονομικής κρίσης, αυτό υποστηριζόταν από πραγματικά αγαθά. Το νέο νόμισμα υποστηριζόταν από τη γη που χρησιμοποιούνταν για γεωργία και επιχειρήσεις, και διαιρούνταν σε 100 Rentenpfennig.

Αλλά το Rentermark εισήχθη μόνο ως μεταβατικό νόμισμα και επεκτάθηκε από το Reichsmark το 1924. Μέχρι τη Μεγάλη Ύφεση το 1929, το Reichsmark ήταν πολύ σταθερό. Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
Με την ενοποίηση της Γερμανίας και της Αυστρίας το 1938, το Reichsmark αντικατέστησε το Σίγλιγκ στην Αυστρία.

Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία καθιέρωσε σταθερές ισοτιμίες ανταλλαγής μεταξύ του Reichsmark και των νομισμάτων των κατεχόμενων και συμμαχικών χωρών – αυτές οι ισοτιμίες συχνά ορίζονταν έτσι ώστε να αποφέρουν οικονομικά οφέλη στους Γερμανούς.

Αλλά, κατά τη διάρκεια της Nazi regime, ξοδεύτηκε πολύ χρήμα χωρίς αντίκρυσμα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τη χρηματοδότηση του πολέμου. Υπήρξε αναζωπύρωση του πληθωρισμού, την οποία οι Γερμανοί πολίτες δεν αντιλήφθηκαν αρχικά. Όταν τελείωσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ανάμεσα στις πολλές συνέπειες για τη Γερμανία ήταν μια ακόμη οικονομική κρίση.

Ο τεράστιος πληθωρισμός που χρονολογείται στα τελευταία στάδια του πολέμου είχε καταστήσει το Reichsmark σχεδόν άχρηστο. Το Reichsmark συνέχισε να κυκλοφορεί στη Γερμανία για μερικά χρόνια μετά τον πόλεμο, αλλά με μια νέα εμφάνιση. Τα χαρτονομίσματα είχαν σημάδια κατοχής των συμμάχων, και τα νομίσματα ήταν πλέον χωρίς ναζιστικά σύμβολα.

Διαιρεμένη Γερμανία
Οι Γερμανοί είχαν λίγη φωνή στην κυβέρνηση μέχρι το 1949, όταν αναδύθηκαν δύο κράτη.

Η Δυτική Γερμανία ήταν μια κοινοβουλευτική δημοκρατία με καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα, ελεύθερες εκκλησίες και συνδικάτα εργασίας. Η Ανατολική Γερμανία ήταν η μικρότερη σοσιαλιστική δημοκρατία, με την ηγεσία της να κυριαρχείται από το Σοσιαλιστικό Ενωτικό Κόμμα της Γερμανίας, που ήταν σύμμαχο της Σοβιετικής Ένωσης.

Ως αποτέλεσμα της διαίρεσης, πραγματοποιήθηκε μια ακόμη νομισματική μεταρρύθμιση.

Στη Δυτική Γερμανία, το Reichsmark αντικαταστάθηκε από το Deutsche Mark. Στην Ανατολική Γερμανία, αντικαταστάθηκε από το Ανατογερμανικό Μάρκο. Μετά από ένα «οικονομικό θαύμα» το 1955, η Δυτική Γερμανία έγινε η πιο ευημερούσα οικονομία στην Ευρώπη.

Η Δυτική Γερμανία ανέπτυξε ισχυρές σχέσεις με τη Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Επίσης, εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (τώρα Ευρωπαϊκή Ένωση).

Από την άλλη πλευρά, η Ανατολική Γερμανία παρέμεινε στάσιμη καθώς η οικονομία της ήταν σε μεγάλο βαθμό οργανωμένη για να καλύπτει τις ανάγκες της Σοβιετικής Ένωσης.

Επανένωση της Γερμανίας
Η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας άρχισε να αποδυναμώνεται τον Μάιο του 1989. Αυτό προκλήθηκε από την παρακμή των άλλων κομμουνιστικών καθεστώτων στην ανατολική Ευρώπη και την Σοβιετική Ένωση. Ως αποτέλεσμα, υπήρξε ένα κύμα εξόδου χιλιάδων Ανατολικογερμανών που διέφευγαν προς τη Δυτική Γερμανία.

Τελικά, το 1990, η Ανατολική και η Δυτική Γερμανία επανενώθηκαν για να σχηματίσουν τη ενωμένη χώρα της Γερμανίας. Δεν υπήρχε πλέον ανάγκη για το Ανατογερμανικό Μάρκο, και το Deutsche Mark έγινε το επίσημο νόμισμα της Γερμανίας.

Η Γερμανική Μάρκα ήταν το επίσημο νόμισμα της Γερμανίας μέχρι το 2002, στη σύγχρονη Γερμανία.
Το 1999 υπήρξε μια σημαντική αλλαγή στο γερμανικό νομισματικό σύστημα – το Euro έγινε το νέο ενιαίο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης.

Αυτό σήμαινε ότι το ευρώ ήταν πλέον το επίσημο νόμισμα της Γερμανίας, και η Deutsche Mark υπήρχε μόνο ως «λογιστικό χρήμα». Τα χαρτονομίσματα και τα νομίσματα του ευρώ εισήχθησαν στη Γερμανία στις 1 Ιανουαρίου 2002, καθιστώντας την Deutsche Mark παρωχημένη.

Η ισοτιμία του Deutsche Mark προς το Euro ήταν, και εξακολουθεί να είναι, 1,96:1. Όποιος εξακολουθεί να κατέχει Deutsche Mark μπορεί να τα αλλάξει σε Euro σε κεντρικές τράπεζες σε όλη τη Γερμανία.

Το ευρώ είναι πλέον η μοναδικό νόμισμα σε 19 από τα 28 κράτη μέλη της ΕΕ. Αυτές οι χώρες είναι γνωστές ως χώρες που ανήκουν στην ευρωζώνη.