Pietro Melandri - Γλυπτό, Leda e il cigno - 18 cm - Κεραμικό

Σημαντικό έργο του Pietro Melandri (Faenza, 24 Ιουλίου 1885 – Faenza, 25 Οκτωβρίου 1976) σε καλή κατάσταση σε υαλοποιημένη κεραμική.
Ζωγράφος, διακοσμητής, σκηνογράφος και κεραμίστας, ο Pietro Melandri γεννήθηκε στη Φαέντσα στις 25 Ιουλίου 1885.
Μαθητής της τοπικής Σχολής Τεχνών και Χειροτεχνίας, μαθητής του Αντόνιο Μπέρτι, σε ηλικία δεκατριών ετών έγινε μαθητευόμενος στο εργοστάσιο «Minardi», ιδιοκτησίας των αδελφών Βεντουρίνο και Βιρτζίνιο Μινάρντι, όπου παρέμεινε μέχρι το 1905. Το 1906 μετακόμισε στην περιοχή του Σαλέρνο και εργάστηκε ως διακοσμητής τοιχογραφιών. Στη συνέχεια, αφού ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία στο Τορίνο, πήγε στο Μιλάνο όπου, εκτός από την εργασία του ως σκηνογράφος και διακοσμητής, παρακολούθησε βραδινά μαθήματα στην Ακαδημία Μπρέρα και μαθήματα Εφαρμοσμένων Τεχνών στο Κάστρο Σφόρτσα.
Το 1908, συμμετείχε με αρκετούς πίνακες στην Έκθεση Torricelliana. Κλήθηκε στα όπλα το 1916 και επέστρεψε στη Faenza μετά από αρκετούς μήνες φυλάκισης στα τέλη του 1918 και αρκετούς μήνες ως διευθυντής του εργοστασίου Minardi. Το 1919, μαζί με τον Paolo Zoli και τον Francesco Nonni, άνοιξε το καλλιτεχνικό εργαστήριο κεραμικής "La Faience", αφιερώνοντας τον εαυτό του πλήρως στην τεχνική και στυλιστική έρευνα για την ανανέωση της παραδοσιακής κεραμικής της Faenza.
Η σφραγίδα αυτής της περιόδου αποτελείται από έναν τετράπλευρο κύκλο που περιέχει τα αρχικά Μ και Ζ των δύο εταίρων και από τον οποίο διακλαδίζονται τέσσερις ελικοειδής γραμμές.
Το 1920, έχοντας διακόψει τη συνεργασία του με τον Paolo Zoli, αλλά όχι με τον Francesco Nonni, με τον οποίο θα συνεργαζόταν μέχρι τη δεκαετία του 1930, ανέλαβε το εργαστήριο "Calzi Ceramiche" που ανήκε στον Achille Calzi, το οποίο βρισκόταν στην οδό Via Roma Nuova στη Faenza, και κάλεσε τον Arturo Martini να συνεργαστεί μαζί του.
Το 1921, τη χρονιά που συμμετείχε με κάποια κεραμικά στην 1η Μπιενάλε της Ρώμης, γνώρισε τον βιομήχανο της Ραβέννας Ουμπέρτο Φοκάτσια και την επόμενη χρονιά, χάρη στην οικονομική παρέμβαση του Φοκάτσια, αγόρασε τις εγκαταστάσεις που ήδη ανήκαν στο εργοστάσιο «Minardi» και ίδρυσε το εργοστάσιο «Melandri-Focaccia», με έδρα τη Φαέντσα, μέσω της οδού Μπακαρίνι 29/α.
Μαζί παρουσίασαν τις δημιουργίες τους, σημειωμένες με ένα γεράκι περικλειόμενο σε κύκλο και τα αρχικά F M, στις Μπιενάλε της Μόντσα το 1923 και το 1925.
Το 1925 συμμετείχαν ξανά στην Έκθεση Διακοσμητικών Τεχνών στο Παρίσι και το 1930 στην Τριενάλε της Μόντσα και έλαβαν τιμητικό δίπλωμα στην Έκθεση της Βαρκελώνης.
Αφού συνεργάστηκε με τον Giò Ponti στη διακόσμηση εσωτερικών χώρων ορισμένων μεγάλων transatlantici και ορισμένων βιλών στη Λομβαρδία, το 1931 οι οικονομικές δυσκολίες αναγκάζουν τον Focaccia να πουλήσει το εργοστάσιο και ο Melandri, ο οποίος αποκτά ένα μέρος της ιδιοκτησίας με είσοδο στη via Salvolini, το 1932 αποφασίζει οριστικά να δραστηριοποιηθεί μόνος του.
Ως μοναδικός ιδιοκτήτης της κατασκευαστικής επιχείρησης, επαναπροσδιόρισε την παραγωγή αφιερώνοντας τον εαυτό του σε έργα μακριά από την παράδοση, ιδιαίτερα καινοτόμα και εμπνευσμένα από την ευρύτερη πειραματική προσέγγιση. Το 1933 συμμετείχε με μερικές κεραμικές δημιουργίες στη Μπιενάλε του Μιλάνου. Βραβεύτηκε στη Μπιενάλε Τέχνης του Μιλάνου το 1936, και το 1937 σημείωσε τεράστια επιτυχία στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού, όπου αναγνωρίστηκε ως ο σημαντικότερος Ιταλός κεραμίστας και του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο. Την ίδια χρονιά, έλαβε το Χρυσό Μετάλλιο στο Βραβείο Gaetano Ballardini στη Φενάζη. Το 1938, με το Βάζο του Χρυσού Ρόδου, και το 1939, με τον πίνακα Άγγελος Αναγγέλλων, κέρδισε το πρώτο βραβείο στον Εθνικό Διαγωνισμό Κεραμικής στη Φενάζη. Το σήμα των δεκαετιών του '30 αποτελείται από το συνηθισμένο άστρο μέσα σε κύκλο και το μόνο αρχικό M ή απλά τη φράση P. Melandri Faenza. Το 1944, μια βόμβα καταστρέφει το εργοστάσιο και ο Melandri παραμένει ανενεργός μέχρι το 1946, όταν επανασυνδέεται με τον αρχιτέκτονα Ponti, για τον οποίο δημιουργεί κεραμικά πάνελ προορισμένα να διακοσμήσουν το πλοίο "Conte di Biancamano".
Μετά τον πόλεμο, ο Μελάντρι, με τον οποίο συνεργάστηκαν τα μεγαλύτερα ονόματα της κεραμικής του 20ού αιώνα, όπως ο Φράντσεςκο Ντι Κόκο, ο Έρκολε Τρέι, ο Κάρολος Κόρβι, ο Τζιοβάνι Γκουερρίνι, ο Μπρούνο Ιννοκέντι, ο Κάρολος Λορέντζετι, ο Ντεμόνικο Ματέουτσι, ο Ενρίκο Μάζολανι, ο Τζουζέπε Μάζουλο, ο Τζουζέπε Τάμπρειρι, δημιούργησε μια πλούσια και πρωτότυπη παραγωγή που, αν και βασίζεται στην παραδοσιακή κεραμική της Φεάτζια, είναι φορτισμένη με μια έντονη και διακριτική μοντέρνα αισθητική, καθιστώντας τον, με πλήρη δικαίωση, έναν από τους μεγάλους δασκάλους της κεραμικής του αιώνα. Το 1966, ο Πιέτρο Μελάντρι συμμετείχε με μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στη Βιεννάλε Τέχνης Κεραμικής του Γκούμπιο. Από το 1969, επιβραδύνει τη δημιουργική του δραστηριότητα και αργά παραδίδει τη διεύθυνση της επιχείρησης στους στενότερους συνεργάτες του.
Ο Pietro Melandri, παραμένοντας ενεργός μέχρι την ηλικία των 86 ετών, πέθανε στη Faenza το 1976.
Το εργοστάσιο που ανήκει στον Melandri συνεχίζει να παράγει πάνω στα καλούπια του μέχρι το 1986.
Προέλευση: ιδιωτική συλλογή, Μιλάνο, Ιταλία
Γρήγορη αποστολή με ασφαλή συσκευασία.