[ANONYME. Attribué à A.C. de Caylus, à T.S. Gueulette ou à F. J. de P. Bernis] - Nocrion - Conte Allobroge [sans réserve] - 1747

Πολύτιμο έργο για τα περιεχόμενα και τη σπανιότητα από συλλέκτες μοναδικών και αρχαίων κειμένων.

Τίτλος: Nocrion, Conte Allobroge

Δέσιμο 19ου αιώνα - Σε δέρμα - Μοναδικό έργο.

Το Chagrin Rouge διακοσμημένο με χαραγμένα σε χρυσό ενθέματα στα πιάτα για το πίσω μέρος και τον Τίτλο του Έργου.

38 σελίδες με μια πολύτιμη χάραξη στο εξώφυλλο και 5 φύλλα με άλλες έξι πλάκες που περιέχουν την γραπτή παρουσίαση με υπογραφή και ημερομηνία, ολοκληρωμένο και αυθεντικό έργο.

Μετρήσεις: (15,8 x 9,7 εκ.)

Προς τα μέσα της δεκαετίας του 1740, ο Caylus διοργάνωνε εβδομαδιαία εργαστήρια γραφής, στα οποία οι συμμετέχοντες συμφωνούσαν το επίπεδο και το γλωσσικό στυλ που θα χρησιμοποιούνταν, οπότε το κείμενο θα μπορούσε να έχει γραφτεί συλλογικά.

Η επιστημονική έρευνα συνεπάγεται τη συλλογή και σύγκριση παρόμοιων δεδομένων, με σκοπό την ανάπτυξη γενικών υποθέσεων. Το Mémoire του Caylus σχετικά με τα fabliaux του 1746 (που δεν δημοσιεύτηκε μέχρι το 1753) προηγείται ελαφρώς του Nocrion. Η πλαστή εισαγωγική επιστολή προς τον Nocrion είναι ημερομηνίας Δεκεμβρίου του 1746, με την ημερομηνία τυπώσεως το 1747 στην μπροστινή σελίδα.

Η ιστορική και ποιητική αφήγηση ξεκινά με τον Conte Allobroge που είναι πάνω σε άλογο με τον σερβιτόρο του στο πλευρό του, καθώς φτάνουν κοντά σε ένα ποτάμι. Κατά τη στάση, ο σερβιτόρος βρίσκει μερικές γυναικείες ενδυμασίες και τις παίρνει για να τις κρύψει. Αργότερα, γίνεται η συνάντηση με τρεις γυναίκες που (στην ιστορική αφήγηση) θεωρούνται ότι ήταν τρεις νεράιδες του δάσους. Οι τρεις νέες, προκειμένου να πάρουν πίσω τα ρούχα τους, χαρίζουν στον Conte μια 'Μαγική' ικανότητα, και από εκεί συνεχίζεται η πορεία της παρουσιάζόμενης Όπερας.

Το 1746, ο Caylus δημοσίευσε ανώνυμα μια μετάφραση ενός άλλου fabliau που εστιάζει στη διαρροή σεξουαλικών μυστικών, το Le Mantel mal taille (ή Court-Mantel), στη θεματική συλλογή του, Les Manteaux. Σε αυτό το fabliau, μια μαγική κάπα «κακώς κομμένη» ντύνει τις άπιστες γυναίκες που είναι πολύ κοντές ή πολύ μακριές, προκαλώντας χάος στο βασιλικό παλάτι του Βασιλιά Αρθούρου.

Θυμόμαστε πως η Madame de Graffigny (1695–1753) έμεινε έκπληκτη όταν ανακάλυψε ότι είχε χρησιμοποιήσει ένα μεσαιωνικό χειρόγραφο ως μία από τις πηγές της. Το The Coats είναι μια συλλογή έντεκα διηγημάτων και ενός τραγουδιού με θέμα το μανδύα, που διατρέχουν την ιστορία, τη λογοτεχνία και τις γλώσσες του κόσμου· μόνο ένα από αυτά είναι ένα αισχρό fabliau. Το δεύτερο μέρος, «2ο μέρος, το οποίο μπορούμε να παραλείψουμε», παρέχει ακαδημαϊκές σημειώσεις που μερικές φορές είναι σοβαρές και άλλες γελοίες. Η πλάκα βρίσκεται στην κοινοτοπία του μανδύα ως αντικειμένου μόρφωσης, ίσως αντηχώντας αφηγήσεις-αντικείμενα που δίνουν φωνή σε μια καρφίτσα ή σε ένα νόμισμα, αν και στο Les Manteaux ο μανδύας προκαλεί τον λόγο στους άλλους, παραμένοντας αυστηρά μη λεκτικός.

Η ένταση ανάμεσα στην προσοχή του συγγραφέα-αρχαιολόγου και την εξίσου μορφωμένη ανοικτότητά του προς τα αρχαία κείμενα αποκαλύπτει το παιχνίδι εξουσίας στην λογοκρισία. Ο Nocrion προσφέρει μια πρωτο-ακαδημαϊκή εκδοχή (αντί για μια ψευδο-εκδοχή του fabliau, αντιμετωπίζοντάς το ως ένα κείμενο που υποδέχεται με ανυπομονησία και γλωσσική επιδεξιότητα). Το θέμα της αφήγησης είναι η μυστική γλώσσα και οι εμπειρίες των γυναικείων σωμάτων, αλλά οι αναγνώστριές του είναι ευφραδείς αναγνώστριες αρχαίων και ξένων γλωσσών.

Ωστόσο, ταυτόχρονα, υπάρχει η ανησυχία για την κατηγοριοποίηση και την ονοματοδοσία των περιγραφόμενων ενδιαφερόντων ως ζωντανών και μελετημένων. Μερικά, αν και ζωντανά, φαίνεται να παραμένουν αόρατα και να διαφεύγουν της ταξινόμησης, ακόμη και με τη χρήση του πιο σκοτεινού λόγου. Αυτά τα «μυστικά» δεν είναι απαραίτητα άφωνες. Η απόκτηση μιας φωνής, με τη σειρά της, τα καθιστά πιθανώς αντικείμενα γνώσης. Είναι σημαντικό ότι το Nocrion είναι ένα κείμενο που προσπαθεί να δώσει μια νέα φωνή στη γλώσσα και στα κείμενα από το μακρινό παρελθόν, μέσω ενός ενδιαφέροντος για τις γυναικείες φωνές, το οποίο είναι σε μεγάλο βαθμό χαρακτηριστικό εκείνης της εποχής. Ο Μεσαίωνας ασχολείται με το έργο της ονοματοδοσίας του αναπτυσσόμενου κόσμου της διαφωτιστικής γνώσης, όπως και το φάουλ στα αρχαία γαλλικά, που επαναδιατυπώθηκε ως ελευθεριακό έργο ή ως ενδιαφέρον για μελέτη, βρήκε έτσι νέο κοινό και μια νέα γλώσσα, όπως αυτή που απεικονίζεται άριστα.

Οι φωτογραφικές εικόνες αποδεικνύουν την άριστη κατάσταση αυτής της σπάνιας συλλεκτικής εργασίας, προς ευγενική προσοχή για παρατήρηση.