Jacint Conill Orriols (1914-1992) - Calle del viejo torreón

Υπογεγραμμένο στο κάτω μέρος.

Η κατάσταση του έργου είναι αποδεκτή

Το έργο παρουσιάζεται σε πλαίσιο (το πλαίσιο παρουσιάζει μερικές ελαφρές ελλείψεις).

Διαστάσεις του έργου: 65 x 81 εκ.

Διαστάσεις του έργου σε κάδρο: 79 x 95 εκ.

Δεν υπάρχει κείμενο προς μετάφραση.

Βιογραφία του καλλιτέχνη

Το έργο υπογράφεται από τον καλλιτέχνη στο κάτω μέρος και στην πίσω πλευρά.

Παρουσιάζεται σε πλαίσιο η ζωγραφική

Η κατάσταση του έργου είναι καλή

Μέτρα έργου: 50 εκ. ύψος x 73 εκ. πλάτος.

Μέτρα πλαισίου: 65 εκ. ύψος x 91 εκ. πλάτος.

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Βιογραφία του καλλιτέχνη

Γεννήθηκε στο Βικτώρια στις 30 Ιανουαρίου 1914 και πέθανε στην ίδια πόλη στις 12 Απριλίου 1992.

Εκπαιδεύτηκε στην πόλη του, ήταν σπουδαίος σχεδιαστής και τα έργα του ήταν πάντα φτιαγμένα από τη ζωή, στην καρδιά της φύσης.

Καλλιτέχνης, ένας από τους πολλούς των οποίων η νεότητα πικράθηκε από τις φρικαλεότητες του πολέμου του '36, οι πρώτοι πίνακές του δεν εμφανίστηκαν στο κοινό πριν από το 1942.

Οι ατομικές του εκθέσεις ξεκίνησαν στη Sala Busquets στη Βαρκελώνη (1946, 1947, 1949). Λίγα χρόνια αργότερα, έφτασε στη Μαδρίτη, με την πρώτη του έκθεση να πραγματοποιείται το 1955 στο Salón Dardo, υπό τη διεύθυνση του οξυδερκούς κριτικού Gil Fillol. Ακολούθησε ένας νέος εκθεσιακός χώρος, το Eureka, στην Gran Vía, όπου εξέθεσε τα έργα του κατά τα έτη 1960, 1963, 1964, 1965, 1966 και 1968. Η τελευταία του έκθεση, το 1969, πραγματοποιήθηκε στο εξαιρετικά φημισμένο Salón Cano.

Έχει πραγματοποιήσει ετήσιες εκθέσεις στη Βαρκελώνη, στη Sala Pinacoteca (η οποία έκλεισε πρόσφατα), επίσης στο Μπιλμπάο, τη Βαλένθια, τη Βιτόρια και φυσικά, στο Βικτώρια, την πόλη καταγωγής του.

Αξίζει να τονιστούν τα βραβεία που έλαβε στις Εθνικές Εκθέσεις στη Μαδρίτη. Το 1950, κέρδισε ένα τρίτο μετάλλιο για το έργο του: Λεύκες και Βελανιδιές, και στο Φθινοπωρινό Σαλόνι, ένα ακόμη μετάλλιο για το έργο: Ομίχλη στο Δάσος, και ένα ακόμη βραβείο το 1951, ένα πρώτο μετάλλιο, για τον καμβά: Χειμερινή Βροχή.

OBRA

Η ελαιογραφία του έχει μια αίσθηση έντονου λυρισμού, με γκρι και μαργαριταρένιες απαλότητες ειλικρινούς προφοράς, αποφεύγοντας τις υπερβολικές και φρικιαστικές αντιθέσεις.

Το έργο του απαιτεί αρκετές πινελιές, γι' αυτό και έχει πάχος και καλή υφή, εφαρμοσμένη σύμφωνα με την αισθητική του και για να προσδιορίσει τα εφέ.

Το ύφος του έχει περιγραφεί ως ένα μείγμα ειλικρίνειας στην αναπαράσταση, επιδέξιας εκτέλεσης και λυρικών έργων, επιτυγχάνοντας απαλούς γκρίζους και μαργαριταρένιους τόνους.

Καταρχάς, έχουμε έναν ελκυστικό τύπο μεταμόρφωσης που στο τέλος της ζωής του συνέθεσε με φυσιοκρατισμό, μαεστρία και ενθουσιασμό, στο στούντιό του στην Πλατεία Βικ.

Μερικοί τίτλοι των καμβάδων του αντικατοπτρίζουν ξεκάθαρα τις αισθητικές του απαιτήσεις: «Χειμωνιάτικο Απόγευμα», «Άλσος», «Το Αλώνισμα στα Πυρηναία», «Ημέρα της Αγοράς», «Ομίχλη στον Καθεδρικό Ναό της Βικτώριας», «Βροχή», «Βάρκες στην Κόστα Μπράβα», κ.λπ...

Σύμφωνα με το Βιογραφικό Λεξικό Καλλιτεχνών της Καταλονίας (1951), έργα του φυλάσσονταν στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Βαρκελώνης, σε πολλές ιδιωτικές συλλογές, μερικές στο Γούστερ (ΗΠΑ), στην Αβάνα (Κούβα) και στο Μπουένος Άιρες (Αργεντινή).

Ο Μπερναρντίνο ντε Παντόρμπα, στο βιβλίο του «Οι Καταλανοί Ζωγράφοι Τοπίου», λέει για το έργο του Κονίλ ότι τείνει πάντα να μας δίνει αναπαραστάσεις γκριζωπών, βροχερών, ψυχρών πτυχών των θεμάτων που ερμηνεύει με μια κάπως λυρική και μελαγχολική προφορά. Δέντρα, λεύκες, ποτάμια, χωριουδάκια, σύννεφα, μακρινά τοπία - όλα στους πίνακές του είναι διαποτισμένα με υγρασία.

Από την πατρίδα του, το Βικτώρια, από την αγαπημένη του ύπαιθρο, ο καλλιτέχνης έχει αποτυπώσει εξαιρετικά ξεχωριστά, προσωπικά οράματα, πάντα διαποτισμένα με ποίηση. Χαρακτηριστικό γνώρισμα των τοπίων του είναι οι ψηλές, γυμνές λεύκες, που έχουν υγρανθεί από το μόλις ορατό ψιλόβροχο που πέφτει πάνω τους.

Στη Μαδρίτη ήταν γνωστός ως ο ζωγράφος της ομίχλης (πολύ δύσκολο, παρεμπιπτόντως, να αποτυπωθεί).

Το Μέλος του Κοινοβουλίου της Καταλονίας και Σύμβουλος Πολιτισμού του Δημοτικού Συμβουλίου του Βικτώρια, δήλωσε σε μια έκθεση αφιερωμένη στον καλλιτέχνη το 1995: «Ο ζωγράφος Χασίντο Κονίλ, γεννημένος στο Βικτώρια, έχει αποτυπώσει με τον πιο γνήσιο τρόπο το λεπτό φως της πεδιάδας του Βικτώρια. Οι καμβάδες του είναι γεμάτοι μυστήριο. Οι ομίχλες και οι διαφάνειες που χρησιμοποιεί στα τοπία του τους προσδίδουν μια πινελιά προσωπικού λυρισμού».

Μια ζωή αφιερωμένη στη ζωγραφική και στην αγάπη του για την πόλη. Σίγουρα η αγαπημένη του μνήμη θα παραμείνει αξέχαστη μέσα από το έργο του.