Bruno Cassinari (1912-1992) - La modella

Λιθογραφία σε χαρτί σε 6 χρώματα - Υπογεγραμμένο έργο στο κάτω δεξιά και αριθμημένο στο κάτω αριστερά - διαστάσεις 50x70 εκ. - έτος 1989 - Περιορισμένη έκδοση - δείγμα που θα αποσταλεί με πιστοποιητικό εγγύησης 54/120 - χωρίς κάδρο - άριστη κατάσταση - ιδιωτική συλλογή - αγορά και προέλευση Ιταλία - αποστολή μέσω UPS, SDA, DHL, TNT, BRT.
Βιογραφία
Ο Μπρούνο Κασινάρι γεννήθηκε στην Πιατσέντζα στις 29 Οκτωβρίου 1912. Από το 1926 έως το 1929, σπούδασε πρώτα στη σχολή καλών τεχνών Γκατσόλα στην Πιατσέντζα, στη συνέχεια στο Μιλάνο, στην Ουμανιτάρια και στις βραδινές σχολές καλών τεχνών της Μπρέρα και του Καστέλο. Η πρώτη του δημόσια εμφάνιση έγινε το 1933, κατά τη διάρκεια της «Έκθεσης Καλλιτεχνών της Πιατσέντζα», Salone del Gotico, στην Πιατσέντζα. Το 1934, έγινε δεκτός στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπρέρα, από όπου αποφοίτησε υπό την καθοδήγηση του Άλντο Κάρπι, ο οποίος δίδαξε επίσης τον Ένιο Μορλότι. Ζωγραφική του Μπρούνο Κασινάρι. Το 1938, ιδρύθηκε το περιοδικό «Corrente di Vita Giovanile» και η ομώνυμη ομάδα σχηματίστηκε από τους Κασινάρι, Τρεκάνι, Μορλότι, Γκουτούζο, Μπιρόλι, Τσιγκίνε, Αϊμόνε και Ντε Γκράντα. Ο Κασινάρι έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1941, στην Bottega degli Artisti di Corrente στο Μιλάνο, και συμμετείχε στο "III Premio Bergamo". Για να ξεφύγει από τις φασιστικές συλλήψεις, το 1942 κατέφυγε, μαζί με τον Ennio Morlotti, στο Mondonico και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στο Gropparello. Στη συνέχεια, το 1943, μετά από σοβαρές οικονομικές δυσκολίες, με την παρέμβαση του συλλέκτη Della Ragione, η Bottega degli Artisti di Corrente έγινε η Galleria della Spiga e di Corrente. Έργα των Κασινάρι, Μορλότι και Τρεκάνι εκτέθηκαν εκεί. Ο δεσμός μεταξύ του Κασινάρι και του Μορλότι ενισχύθηκε και μαζί σχεδίασαν την αφίσα για την Ημέρα της Εργασίας. Στο "Βραβείο Fra Galgario για Πορτρέτο και Αυτοπροσωπογραφία", ο Κασινάρι κέρδισε το πρώτο βραβείο με ένα πορτρέτο, από κοινού με τους Bernasconi και Morlotti. Κέρδισε επίσης το πρώτο βραβείο στην έκθεση "Pro Fondo Matteotti" στην Galleria Guglielmini στο Μιλάνο. Το βραχύβιο περιοδικό «Il 45» ιδρύθηκε από τον Cassinari μαζί με τους De Grada, De Micheli, Gatto, Guttuso, Morlotti, Treccani, Terra και Vittorini. Το 1947, ο Cassinari συμμετείχε στην έκθεση «Quarante ans d'art italien du Futurisme à nos jours» (Σαράντα Χρόνια Ιταλικής Φουτουριστικής Τέχνης στις Μέρες μας) στο Musée Cantonal des Beaux-Arts στη Λωζάνη. Ταξίδεψε στο Παρίσι με τους συντρόφους του Birolli, Morlotti και Morosini και γνώρισε τα έργα του Picasso. Στη συνέχεια, το 1948, εξέθεσε στην 24η Μπιενάλε της Βενετίας, και ακολούθησε η Εθνική Έκθεση Τέχνης «Premio città di Alessandria», όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο με το «Nudo nella Cattedrale» (Γυμνό στον Καθεδρικό Ναό). Το 1949, άνοιξε ένα στούντιο στην Αντίμπ κοντά στο Μουσείο Grimaldi. Εκεί, γνώρισε τους Μπρακ, Σαγκάλ, Ελυάρ και Κοκτώ. Συμμετείχε στην έκθεση «Σύγχρονη Ιταλική Ζωγραφική» στη Βενετία και στην έκθεση «Ιταλική Τέχνη του Εικοστού Αιώνα», η οποία περιελάμβανε 350 έργα των σημαντικότερων εν ζωή καλλιτεχνών της Ιταλίας, η οποία διοργανώθηκε στο MOMA της Νέας Υόρκης. Στην 26η Μπιενάλε της Βενετίας το 1952, αφιερώθηκε μια ατομική έκθεση στον καλλιτέχνη. Μοιράστηκε το Μεγάλο Βραβείο Ιταλικής Ζωγραφικής με τον Σαλέτι. Η ιδιοκτήτρια γκαλερί της Νέας Υόρκης, Κατρίν Βιβιάνο, ζήτησε από τον Κασινάρι να ενταχθεί στην ομάδα της, μαζί με τους Μπιρόλι, Άφρο, Βεντόβα και Μορλότι, αλλά ο Κασινάρι αρνήθηκε. Στη συνέχεια, το 1953, συμμετείχε στο «4ο Βραβείο Ζωγραφικής της Πόλης Γκαλαράτε», κερδίζοντας το πρώτο βραβείο με το έργο «Γυναίκα με Μωβ». Το 1956, συμμετείχε στην 28η Μπιενάλε της Βενετίας και στην έκθεση «Μοντέρνα Ιταλική Τέχνη» από τη Συλλογή Έρικ Εστορίκ, η οποία άνοιξε στην Πινακοθήκη Τέιτ στο Λονδίνο. Το 1957, στην «VIII Mostra Nazionale Premio del Fiorino» στη Φλωρεντία, του απονεμήθηκε το χρυσό δίπλωμα της πόλης. Συμμετείχε επίσης στην έκθεση «Ιταλική Τέχνη από το 1910 έως σήμερα» στο Haus der Kunst στο Μόναχο και στην «Ζωγραφική στην Ιταλία μετά τον πόλεμο 1945-1957», που διοργάνωσαν το Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη και η Πινακοθήκη Matthiesen στο Λονδίνο. Το 1959, πραγματοποίησε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, όπως: στο Palazzo della Permanente στο Μιλάνο, με την ευκαιρία της έκθεσης «50 Χρόνια Τέχνης στο Μιλάνο από τον Διχασμό έως σήμερα», την έκθεση «Documenta II» στο Κάσελ και την «VIII Quadriennale Nazionale d'Arte di Roma» στο Palazzo delle Esposizioni. Το 1960, παρουσίασε 13 πίνακες από το 1958-1959 στην XXX Διεθνή Μπιενάλε Τέχνης στη Βενετία. Την ίδια χρονιά, πραγματοποίησε ατομική έκθεση που διοργάνωσε η Galleria Annunciata στο Μιλάνο. Μια σημαντική στιγμή για τον καλλιτέχνη σηματοδοτήθηκε από την πραγματοποίηση της πρώτης μεγάλης αναδρομικής του έκθεσης στην Kunsthalle Darmstadt, η οποία αργότερα μεταφέρθηκε στο Βερολίνο, στο Haus am Lutzowplatz, το 1961. Μεταξύ 1966 και 1968, παρουσίασε ατομική έκθεση στην Galleria Bergamini στο Μιλάνο, με την πρεμιέρα των έργων του με θέμα τα λουλούδια, και συμμετείχε στην 25η Εθνική Μπιενάλε του Μιλάνου, που πραγματοποιήθηκε στο Palazzo della Permanente. Από το 1969 έως το 1972, συμμετείχε στην έκθεση "I Pittori italiani del ‘900. Prima serie: dal 1940" (Ιταλοί Ζωγράφοι του 20ού Αιώνα. Πρώτη Σειρά: από το 1940) στο Palazzo Reale στο Μιλάνο. Μια μεγάλη αναδρομική έκθεση των πινάκων ζωγραφικής και των γλυπτών του παρουσιάστηκε στην Galleria Annunciata στο Μιλάνο. Μεταξύ 1975 και 1978, ο F. Russoli παρουσίασε την ατομική έκθεση του καλλιτέχνη, με πρόσφατα έργα, στην Tavolozza του Παλέρμο. Δημιούργησε δεκαοκτώ μεγάλα βιτρό για την εκκλησία της Ανουντσιάτα στη Σάντα Αγάτα ντέι Γκότι. Μια έκθεση έργων που ζωγραφίστηκαν μεταξύ 1974 και 1977 πραγματοποιήθηκε στο Centro Annunciata στο Μιλάνο. Το 1980, η Galleria Farsetti στη Μαρίνα ντι Πιετρασάντα φιλοξένησε μια ατομική έκθεση με τα είκοσι τρία γκουάς του καλλιτέχνη, που ζωγραφίστηκαν μεταξύ 1946 και 1953. Η Galleria Italiana di Arte στο Μπούστο Αρσίτσιο διοργάνωσε επίσης μια αναδρομική έκθεση με λάδια, σχέδια, γλυπτά και λιθογραφίες. Τέλος, ο Cassinari δημιούργησε επτά μεγάλα βιτρό για την εκκλησία του Αγίου Δομίνικου στη Σιένα. Μια μεγάλη αναδρομική έκθεση, που πραγματοποιήθηκε στις αίθουσες του Palazzo Farnese στην Πιατσέντζα, παρουσιάστηκε το 1983. Ακολούθησε το 1985 η ατομική έκθεση "Opere scelte 1931-1934", που διοργανώθηκε από την Galleria del Milione στο Μιλάνο, και το 1986 μια εκτεταμένη αναδρομική έκθεση στο Palazzo Reale στο Μιλάνο, που περιελάμβανε 245 έργα, όπως λάδια, γλυπτά, σχέδια και ακουαρέλες. Από το 1987 έως το 1991, ο L. Caramel οργάνωσε την έκθεση "Arte svelata. Collezionismo private a Como dall'Ottocento ad oggi" στο Ίδρυμα Ratti. Πραγματοποιήθηκαν δύο ατομικές εκθέσεις: στην Galleria Biasutti στο Τορίνο και στις γκαλερί N. Silbelberg στη Νέα Υόρκη, με τίτλο "Μια έκθεση ζωγραφικής του Bruno Cassinari". Εξέθεσε στην Galleria Bergamini στο Μιλάνο, με παρουσίαση της Dell'Acqua. Στις 26 Μαρτίου 1992, πέθανε ξαφνικά στο στούντιό του στη Via San Tomaso.