AA.VV. - L’impianto Stabilizzatore “Sperry” della T. N. “Conte di Savoia” - 1932

Το σύστημα σταθεροποίησης «Sperrry» του T. N. «Conte di Savoia»
Περιλαμβάνεται μια συζήτηση για τις Αρχές λειτουργίας και τους παράγοντες ασφαλείας.
από την AA.VV.
Σελίδες XII + 76 με 38 πολύ ενδιαφέρουσες εικόνες, πολλές διπλωμένες, και αφιέρωση τυπωμένη (βλ. φωτογραφία) του ναυάρχου Filippo Camperio, τόσο στον Διοικητή Renzo Durand de la Penne όσο και στον ναυπηγό Μηχανικό Γενικό Luigi Gusmani, που ήταν οι πρώτοι στον κόσμο που εφάρμοσαν μια μεγάλη εφεύρεση πάνω σε ένα μεγάλο transatlantico.
Κομψό και ανθεκτικό εξώφυλλο με τίτλο και λογότυπο «Sperry» σε χρυσό στο εξώφυλλο - αριθμημένη έκδοση.
Διαστάσεις σε εκ. 28,5 x 22
Η Εταιρεία Sperry Gyroscope
Νέα Υόρκη - Λονδίνο - Τόκιο - Μιλάνο 1932
Άριστες συνθήκες


Ν.Β. Το Il Conte di Savoia ήταν ένα διάσημο ιταλικό υπερωκεάνιο, κατασκευασμένο το 1932 από τα ναυπηγεία Riuniti στον Αδριατικό, στη Τεργέστη, για λογαριασμό της Lloyd Sabaudo από το Γένοβα. Ήταν το πρώτο υπερωκεάνιο που εφοδιάστηκε με σύστημα μείωσης του ρολ σε περίπτωση κακοκαιρίας, αποτελούμενο από τρεις τεράστιους γυροσκόπους σταθεροποίησης, κατασκευασμένους από την αμερικανική εταιρεία Sperry Corporation.
Αυτή η τεχνική αποδείχθηκε αποτελεσματική μόνο σε περίπτωση που η θάλασσα δεν ήταν υπερβολικά ταραγμένη και ο κυματισμός ήταν σταθερός, επιπλέον όμως επέβαλε στο πλοίο πολύ υψηλές δομικές καταπονήσεις. Αυτό το βιβλίο ανοίγει μια συζήτηση σχετικά με τον τρόπο που συμπεριφέρεται το πλοίο σε ταραγμένη θάλασσα, την εφαρμογή του σταθεροποιητή και τις αρχές λειτουργίας του. Ο Κόμης της Σαβοΐας διαφημίστηκε πάντως ως «το πρώτο πλοίο που δεν κυλάει», και ένας ειδικός ανελκυστήρας που τοποθετούνταν μπροστά επέτρεπε στους επιβάτες να κατεβαίνουν στον χώρο όπου βρίσκονταν οι μεγάλες μηχανές, για να τις δουν σε λειτουργία. Ανέδειξε επίσης μια πραγματική επανάσταση στον τομέα της ναυπηγικής διακόσμησης με τις αίθουσές του σε καθαρό στυλ του εικοστού αιώνα. Το πλοίο ήταν ένα αισθητικό αριστούργημα, χάρη στην τέλεια συνεργασία μεταξύ του ναυπηγικού μηχανικού που το σχεδίασε (Νικόλο Κοστάντσι, ταλαντούχος καλλιτέχνης και αισθητικός) και του αρχιτέκτονα που ανέλαβε τα εσωτερικά, Gustavo Pulitzer Finali.
Το τέλος του συνέβη με παράδοξο τρόπο στις 11 Σεπτεμβρίου 1943, λίγες ημέρες μετά τη ιταλική ανακωχή: η γερμανική διοίκηση είχε υποκλέψει ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα που αναφερόταν σε «φυγή του Savoia». Το μήνυμα αυτό αναφερόταν στην πραγματική αναχώρηση της βασιλικής οικογένειας από τη Ρώμη, αλλά ερμηνεύτηκε λανθασμένα και έτσι οι Γερμανοί βομβάρδισαν το πλοίο, βυθίζοντας και ένα vaporetto και προκαλώντας εκατοντάδες θύματα. Τη δεκαετία του ’50, το πλοίο φτάνει στο ναυπηγείο του Monfalcone για να καταστραφεί, και η ολική αποσυναρμολόγηση ολοκληρώνεται το 1951.