René Magritte (1898-1967), d´apres - Le Fils de l'Homme

Ρενέ Μαγκρίτ (1898-1967) - χειρόγραφη υπογραφή με μολύβι από τον κ. Charly Herscovici, Πρόεδρο του Ιδρύματος MAGRITTE και υπογεγραμμένο σε πέτρα από τον Μαγκρίτ.

Λιθογραφία σε περγαμηνή BFK Rives.

Αριθμημένο / 300 αντίτυπα, υπογεγραμμένο σε έντυπη μορφή
Λιθογραφία υπό τον έλεγχο της Διαδοχής Μαγκρίτ, επικυρωμένη με την τυφλή σφραγίδα Διαδοχής, υπογεγραμμένη στην πέτρα κάτω αριστερά και χειρόγραφη με μολύβι από τον κ. Τσάρλι Χερσκοβίτσι, Πρόεδρο του Ιδρύματος Μαγκρίτ (με το αρχικό στην ίδια πλευρά του αριθμού)
Διαστάσεις: 44x30 εκ.
Ρενέ Μαγκρίτ, ο διακεκριμένος Βέλγος σουρεαλιστής, δημιούργησε αρκετά ενδιαφέροντα έργα που παίζουν με θέματα παράθυρα, σφαίρες και σύννεφα. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι ο πίνακάς του το 1964 με τίτλο «Le Tombeau des Lutteurs» (Ο Τάφος των Μάχιμων), αν και συχνά αναφέρεται απλώς από τα οπτικά στοιχεία του λόγω της εντυπωσιακής, σχεδόν αρχετυπικής σύνθεσής του.

Σε αυτό το συναρπαστικό έργο, ένα παράθυρο λειτουργεί ως πλαίσιο σε μια απροσδόκητη σκηνή. Αντί να αποκαλύψει έναν συμβατικό εξωτερικό τοπία, ο θεατής αντιμετωπίζει ένα μεγάλο, τέλεια σφαιρικό αντικείμενο, που συχνά περιγράφεται ως βράχος ή πλανήτης, που φαίνεται να αιωρείται απευθείας έξω από το τζάμι του παραθύρου. Αυτή η σφαίρα δεν στηρίζεται σε τίποτα· απλώς αιωρείται μες στη μέση της θέασης. Πάνω και γύρω από αυτόν τον μυστηριώδη δακτύλιο, γεωμετρικά σύννεφα γεμίζουν τον ουρανό, αποδοσμένα με την χαρακτηριστική ακριβή και ταυτόχρονα ονειρική ποιότητα του Magritte.

Ο αλληλεπιδρασμός αυτών των στοιχείων δημιουργεί μια αίσθηση τόσο οικειότητας όσο και βαθιάς περίεργης αξιοθαύμαστης. Το παράθυρο, συνήθως πύλη στην πραγματικότητα, εδώ παρουσιάζει μια αδύνατη οπτική. Η σφαίρα, ένα αντικείμενο ιδανικού γεωμετρικού σχήματος, αψηφά τη βαρύτητα και το φυσικό πλαίσιο. Τα σύννεφα, αν και φυσικά, συμβάλλουν στη συνολική ακατανόητη ατμόσφαιρα, αποτελώντας μέρος αυτής της παράξενης τοπιογραφίας. Ο Magritte χρησιμοποιεί με μαεστρία αυτά τα κοινά μοτίβα για να αμφισβητήσει την αντίληψη, καλώντας τον θεατή να ερωτήσει τι είναι αληθινό, τι φανταστικό, και τη φύση της αναπαράστασης.
Ο Ρενέ Μαγκρίτ ήταν ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, μαζί με τον Warhol, τον Pablo Picasso, τον Salvador Dali, τον Damien Hirst, τον Egon Schiele, τον Chillida, τον Roy Lichtenstein, τον Basquiat ή τον Banksy.