Hannes Postma (1933-2020) - Optocht der vrouwen

Μέσο: μεικτή τεχνική (παστέλ, ακουαρέλα, μελάνι)
Ημερομηνία: 10 Αυγούστου 1962
Αριθμημένος
Υπογεγραμμένο: με παστέλ κιμωλία
Σε καλή κατάσταση
Παρέλαση των γυναικών
χάρτινο φύλλο - μέγεθος φύλλου 50 x 65 εκ.




Hannes Postma (Χάρλεμ, 1933 - Άμστερνταμ 2020)

«Εξετάζοντας από κοντά, οι άνθρωποι στα σχέδια του Hannes Postma δεν είναι και τόσο ευχάριστοι. Τουλάχιστον, είναι τεντωμένοι σε ρολά ή συμπιεσμένοι σε δέσμες από χέρια και πόδια. Βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση βίαιης αναταραχής, ανεβαίνουν, αιωρούνται ή εκτοξεύονται στην επιφάνεια, συγκρούονται, παγιδεύονται σε εκρήξεις και θρυμματίζονται από αιχμηρές επιφάνειες. Τα χέρια και τα πόδια τους αποκολλώνται, πολλαπλασιάζονται και πετούν στο διάστημα. Τα κεφάλια τους μετατρέπονται σε μπαλόνια, τα οποία διαστέλλονται σε σώματα λίγο πιο μακριά. Συγκρούονται με κάθε είδους κοσμικά έπιπλα (ράφια, κιβώτια, κρεμάστρες, καπέλα, κυματιστές κρούστες) που καθιστούν τον χώρο επικίνδυνο... Φυσικά, δεν είναι χωρίς σημασία το γεγονός ότι ο Hannes Postma συνθέτει με σχήματα που θυμίζουν τον δικό μας κόσμο, και όχι με κύκλους και τετράγωνα. Ο χώρος του είναι ένας πραγματικός χώρος, αν και το κοντινό και το μακρινό έχουν γίνει εναλλάξιμα, ένας απέραντος χώρος στον οποίο η γη φαίνεται αποσπασματική... Τα γεγονότα, οι αιχμηρές άκρες, μας αγγίζουν μέσα από τη σχεδιασμένη σάρκα. Σε μια ορατή ροή χρώματος, μπαλόνια χωρίς λόγια παρασύρονται από το οπτικό μας πεδίο σαν σύννεφα καπνού ή σταγόνες...» αίμα. Τα κουτιά περιέχουν εκπλήξεις (και όχι μόνο ευχάριστες· η Πόστμα τα αποκαλεί κουτιά της Πανδώρας), έμβρυα, θραύσματα τοπίου και νερό· ίσως είναι και καταφύγια. Άβοητοι άνθρωποι κρέμονται απέναντι από την κοσμική εξουσία τεράστιων παλτών και καπέλων, σε έναν κόσμο όπου τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των ίδιων, είναι ταυτόχρονα ο εαυτός τους και κάτι άλλο, ή τουλάχιστον στη διαδικασία να γίνουν κάτι άλλο. «Ο Χάνες Πόστμα είναι ένας δημιουργός εικόνων, κάποιος που, σαν μάγος, προκαλεί ανθρώπους και χώρους. Αλλά είναι και θεατής αυτών των εικόνων, που παρατηρεί όλα αυτά παλεύοντας με μια συγκεκριμένη ειρωνεία και είναι ικανός να κάνει αστεία σε ένα μυστηριώδες άτομο.» «Χωρίς να μας επιβάλλει την προσωπικότητά του, μιλάει μια πολύ προσωπική γλώσσα». Αυτό είναι εν μέρει εμφανές από τον τίτλο, Hocus Focus. Ο τίτλος και οι λιθογραφίες αποτελούν μια σαφή δήλωση στην οποία μια μικρή παρέμβαση δημιουργεί νέες γνώσεις. Ο Postma συνδέει μια νέα λέξη με νόημα· η γλώσσα είναι ζωντανή ύλη. Ο τίτλος είναι «ένα λογοπαίγνιο». Η παραδοσιακή επωδός είναι «hocus pocus pilatus pas», όπου το κόλπο είναι κάτι να εξαφανιστεί ή να εμφανιστεί για λίγο. Είναι η αίσθηση του ανοίγματος της κουρτίνας, της έναρξης της ιστορίας και η ένταση της στιγμής του θαύματος που γίνεται αισθητή με μεταμορφωτική δύναμη. Η πρώτη λιθογραφία αναφέρει επίσης: «Δύο είναι άπειρα ένα στο επίκεντρο». Focus σημαίνει εστιακό σημείο ή κάτι σαν νοητικό προσανατολισμό. Ωστόσο, χρησιμοποιείται ως λέξη «προσοχή». Προσοχή είναι: η κατεύθυνση της ικανότητας αντίληψης σε ένα μόνο σημείο. Χρησιμοποιώντας τη λέξη «εστίαση», η έμφαση δεν δίνεται πλέον σε αυτό που κάνει το ίδιο το μυαλό, αλλά στο θέμα στο οποίο στρέφεται η προσοχή, το «εστιακό σημείο». Στο ομοιοκαταληκτικό «Hocus Focus», ο Postma μετατοπίζει ελαφρώς το νόημα (σε ένα μόνο γράμμα) και αποφασιστικά στο εστιακό σημείο, η μαγική στιγμή του θαύματος του Hocus και της Focus στο άπειρό της.