Alberto Reguera (1961) - Oblique light over the port

Λυχνία σε γωνία πάνω από το λιμάνι

Alberto Reguera (1961)
Τεχνική μικτή με λάδι πάνω σε καμβά — 65 × 82 εκ
(Πόρτο ντε Μπαρτσελόνα, δεύτερη μισή του 20ού και 21ου αιώνα)

1. ΤΕΧΝΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ

Αλμπέρτο Ρεγκούρα (Σεγκόβια, 1961)
Χρονολογία: Τέλη του 20ού αιώνα – αρχές του 21ου
Λοξό φως πάνω από το λιμάνι
Τεχνική: Μικτή τεχνική με λάδι πάνω σε καμβά, με χαρακτηριστικά υλικά πατήματα.
Μετρήσεις: 65 × 82 εκ.
Βάση: Καμβάς τοποθετημένος σε αυθεντικό πλαίσιο.
Στυλ: Υποκειμενικός εξπρεσιονισμός / Λυρική αφαιρετικότητα ριζωμένη στο τοπίο.
Εικονογραφική τοποθεσία: Λιμάνι της Βαρκελώνης (θέα του μόλου και του Μονζουίκ)
Υπογραφή στη χαμηλότερη αριστερή γωνία.
Κατάσταση διατήρησης: Εξαιρετική, με σταθερά σφραγίσματα και καλά διατηρημένη υφή.

2. ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Το έργο παρουσιάζει μια θαλάσσια θέα του παλιού Λιμανιού της Βαρκελώνης, κυριαρχούμενη από μια πυκνή και μεταλλική ατμόσφαιρα που μετατρέπει τη σκηνή σε μια πιο αισθητηριακή παρά περιγραφική.

Τρία κάθετα πλοία επιπλέουν στο πρώτο πλάνο, μοντελοποιημένα με έντονο και γλυπτικό impasto, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στοιχεία ταυτότητας του Alberto Reguera.

Στον ορίζοντα διακρίνεται η γραμμή του μόλου και, ανεβαίνοντας, η αδιαμφισβήτητη σιλουέτα της Montjuïc, η παρουσία της οποίας αγκυροβολεί το τοπίο στην πόλη. Η πινελιά είναι τραχιά, σχεδόν τελουρική, δημιουργώντας πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης: φως, ύλη και μνήμη συγκλίνουν σε ένα ίδιο εικαστικό σχήμα. Οι ώχρες, οι μεταλλωμένες πράσινες αποχρώσεις και οι ατμοσφαιρικοί γκρίζοι δίνουν στο σύνολο μια αίσθηση αιωρούμενου τοπίου, σαν ο καλλιτέχνης να αιχμαλωτίζει όχι την ορατή στιγμή, αλλά την εσωτερική της αντήχηση.

Η Reguera χτίζει τον χώρο από την ακραία υλικότητα, καταφέρνοντας να λειτουργούν οι υφές ως μεταφορές: η θάλασσα γίνεται παχύρρευστη, τα πλοία αναδύονται σαν φωτεινά απολιθώματα και η πόλη μετατρέπεται σε μια απομακρυσμένη, σχεδόν αρχαιολογική παρουσία.

Το έργο καλεί τον θεατή να το περιηγηθεί με την αφή, δημιουργώντας έναν διάλογο μεταξύ του εικαστικού και του γλυπτού.

3. Στυλ, πλαίσιο και συγκριτικές

Το κομμάτι εντάσσεται πλήρως στον σύγχρονο υλιστικό εξπρεσιονισμό, ένα μονοπάτι που ο Reguera έχει αναπτύξει με μεγάλη προσωπικότητα από τη δεκαετία του 80. Το έργο του συνομιλεί με αναφορές όπως ο Antoni Tàpies στη χρήση της ύλης ως γλώσσας, με τον Jean Dubuffet στην αναζήτηση μιας ποιητικής της υφής, και με αφηρημένους τοπιογράφους όπως ο Gerhard Richter στην εξερεύνηση της ατμόσφαιρας και του χρόνου.

Ο Reguera είναι ένας διεθνώς καταξιωμένος καλλιτέχνης, με παρουσία σε μουσεία όπως το Εθνικό Μουσείο Thyssen-Bornemisza, το Μουσείο Patio Herreriano ή ευρωπαϊκές και ασιατικές συλλογές.

Το ενδιαφέρον του για το τοπίο ως εμπειρία ευρύτερη — πιο συναισθηματική παρά αναπαραστατική — το συνδέει επίσης με την ισπανική παράδοση των σχολικών ζωγράφων τοπίου όπως ο Joaquín Mir ή ο Rusiñol, αν και επαναπροσδιορισμένη από μια πλήρως σύγχρονη οπτική.

Αισθητική αξιολόγηση και συγκριτική

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα έργο αξιοσημείωτης δύναμης και χαρακτήρα, όπου ο Reguera αναδεικνύει την δεξιοτεχνία του στην υλοποίηση του εικαστικού χώρου. Η αντιμετώπιση του Port de Barcelona υπερβαίνει την απλή οπτική καταγραφή και μετατρέπεται σε ένα νοητικό τοπίο, οικείο, ζωντανό και βαθιά σύγχρονο.

Η ποιότητα της επάλειψης, η στιλιστική συνοχή, η επιτευχθείσα ατμόσφαιρα και η ωριμότητα της γλώσσας τοποθετούν αυτόν τον πίνακα στην ανώτερη ζώνη της αγοράς του καλλιτέχνη, πλήρως συγκρίσιμο, σε ελκυστικότητα και μοναδικότητα, με τα πιο πολύτιμα υλικά τοπία της παραγωγής του.

Ένα αποκλειστικό, ισχυρό έργο με έντονο συλλεκτικό στοιχείο.