Pierre de Ronsard - Oeuvres de Ronsard - 1617-1630

RONSARD (Pierre de)

Τα Έργα του Pierre de Ronsard, Gentil-homme Vandomois, Πρίγκιπας των Γάλλων ποιητών. Εκδόσεις και εμπλουτισμένες.

Στο Παρίσι, chez Mathurin Henault, 1629 (πρώτος τόμος)

Οι Ύμνοι του Π. ντε Ρονσάρ, Ευγενής-άνδρας Βαντόμου. Προς τον Βασιλιά Χένρι Β΄ αυτού του ονόματος. Σχολιασμένα από τον Ν. Ρισελέ, Παριζιάνικο. Τόμος δεύτερος (των Έργων).

Στο Παρίσι, chez Samuel Tbout et Rolin Baraigne, 1630 (δεύτερος τόμος)

Τα τέσσερα πρώτα βιβλία της Φρανκιάνης. Προς τον πολύ χριστιανό βασιλιά Κάρολο ΙΧ. με αυτό το όνομα. Από Π. ντε Ρονσάρ, ευγενή από Βαντόμ, Τόμος III.

Στο Παρίσι, chez Samuel Tibout και Rolin Baraigne, 1630 (τρίτος τόμος)

Le Bocage Royal του P. de Ronsard, Gentil-homme Vandomois. Αφιερωμένο στον Henry III. Βασιλιά της Γαλλίας και της Πολωνίας. Τόμος IV.

Στο Παρίσι, chez Samuel Tibout και Rolin Baraigne, 1630 (τρίτος τόμος)

Οι Εγκώμια και Μασκαράτες του Π. ντε Ροναρντά, Ευγενής-άνδρας Βαντόμου. Στη μνήμη του πολύ-εξαίρετου και πολύ-ευσεβούς Γάλλου Πρίγκιπα της Γαλλίας δούκα του Ανζού, γιου και αδελφού του Βασιλιά. Τόμος V

Στο Παρίσι, chez Samuel Tibout και Rolin Baraigne, 1630 (τρίτος τόμος)

Οι Έλεγχοι του P. de Ronsard, ευγενής-άνδρας Vandomois. Προς τον πολύ ενάρετο άρχοντα Anne duc de Joyeuse, σύμμαχο και ναύαρχο της Γαλλίας, κυβερνήτη της Νορμανδίας. Τόμος VI.
Στο Παρίσι, chez Samuel Tibout και Rolin Baraigne, 1630 (τρίτος τόμος)

Οι Ύμνοι του Π. ντε Ρονσάρ, Ευγενέστατε Κύριε Βαντόμου. Προς την πολύ εξέχουσα Πριγκίπισσα Μαργαρίτα της Γαλλίας, δούκισσα της Σαβοΐας. Τόμος έβδομος (των Έργων).

Το Παρίσι, στον Nicolas Buon, 1617 (τέταρτος τόμος)

Τα ποιήματα του P. de Ronsard, Gentil-homme Vandomois. Αφιέρωσαν στην υψηλότατη, λαμπρότατη και ενάρετη Πριγκίπισσα Μαρία Στιούαρτ, Βασίλισσα της Σκωτίας. Τόμος όγδοος (των Έργων).

Το Παρίσι, στον Nicolas Buon, 1617 (τέταρτος τόμος)

Λόγος των Αθλίων Αυτής της Εποχής, από Π. ντε Ρονσάρ, Ευγενή της Βαντόμου. Προς την Κατερίνα της Μedici, μητέρα βασίλισσα των βασιλιάδων Φραγκίσκου Β', Κωνσταντίνου Θ', και Ανρί Γ'. Τόμος ΙΧ (των Έργων).
Στο Παρίσι, στον Samuel Tibout και Rolin Baraigne, 1630 (πέμπτος τόμος)

Οι Επιτάφιοι διαφόρων θεμάτων του P. de Ronsard, Ευγενής-άνδρας Βαντόμου. Μαζί και οι τελευταίοι στίχοι του ίδιου συγγραφέα, με τη ζωή του και τον τάφο του. Τόμος X (πέμπτος τόμος)

Ανθολόγιο των Σονέτων, Ύμνων, Ύμνων, Ελεγείων και άλλων αποσπασμάτων που αφαιρέθηκαν από τις προηγούμενες εκδόσεις των έργων του P. de Ronsard, ευγενή Vandomois. Με μερικά άλλα μη τυπωμένα προηγουμένως.

Στο Παρίσι, στον Samuel Tibout και Rolin Baraigne, 1630 (πέμπτος τόμος)

Ολοκληρωμένο σετ 11 τόμων σε 5 μικρούς, ανθεκτικούς τόμους σε μορφή in-12 (147 x 87 mm | Ύψος περιθωρίων: 143 mm). Η αρίθμηση σελίδων είναι η εξής: Ο πρώτος τόμος περιέχει τον πρώτο τόμο, αποτελούμενο από (16)-680-(18) σελίδες. Ο δεύτερος τόμος περιέχει τον δεύτερο τόμο, αποτελούμενο από 917-(5) σελίδες. Ο τρίτος τόμος περιλαμβάνει τους τόμους 3 έως 6, με συνολική έκταση 724-(6) σελίδες (συνεχής αρίθμηση). Ο τέταρτος τόμος περιέχει τους τόμους 7 και 8, με 855-(11) σελίδες (συνεχής αρίθμηση). Ο πέμπτος και τελευταίος τόμος περιλαμβάνει τους τόμους 9, 10 και 11, με 855-(11) σελίδες (συνεχής αρίθμηση). Συνολικά, πλήρης καταμέτρηση.

Οι τόμοι VII και VIII που αποτελούν τον τέταρτο τόμο είναι από την έκδοση του 1617 προς τον Nicolas Buon. Η μορφή είναι ίδια, η εκτύπωση σε πλάγιους χαρακτήρες όπως και οι άλλοι τόμοι, το κείμενο είναι ίδιο με την έκδοση του 1630 των άλλων τόμων, εκτός από τα τυπογραφικά διακοσμητικά και τα χαράγματα που αλλάζουν για αυτούς τους δύο τόμους.

Ομοιόμορφη πλήρης βιβλιοδεσία από καφέ maroquin με μικρό κόκκο, με ράχη διακοσμημένη με μικρά δέρματα και μικρά χρυσά σφυρηλάτη, μπροστινά μέρη διακοσμημένα με πλαίσιο από χρυσά φιλέτα τύπου Du Seuil, χρυσή ρόδα σε εσωτερικό πλαίσιο των μπροστινών μερών, εσωτερικές επενδύσεις και διαχωριστικά από χαρτί με καρτέλα, χρυσά άκρα πάνω σε μάρμαρο (βιβλιοδεσίες από το 1850-1860, εκπληκτικά χωρίς υπογραφή αλλά με εξαιρετική ποιότητα εκτέλεσης). Οι βιβλιοδεσίες είναι φρέσκες. Το εσωτερικό είναι πολύ φρέσκο. Εκτύπωση σε λεπτό χαρτί.

Πέμπτη και τελευταία συλλογική έκδοση των Έργων του Pierre de Ronsard (εκτός από τους τόμους 7 και 8, που ανήκουν στην έκδοση του Nicolas Buon του 1617). Δεν υπάρχουν διαφορές στο κείμενο μεταξύ των εκδόσεων του Nicolas Buon και αυτής του 1630, μερικά μόνο έργα έχουν αφαιρεθεί ή προστεθεί από τη μία στην άλλη.

Οι χαραγμένοι πρόλογοι δεν έχουν συνδεθεί στο αντίγραφό μας. Χαραγμένοι ξυλογραφίες του Ronsard και του βασιλιά Henri III (επαναλαμβανόμενα).

Θα πρέπει να περιμένουμε την έκδοση του 1857-1867 σε 8 τόμους που δημοσιεύτηκε στη Bibliothèque Elzévirienne υπό την επιμέλεια του Prosper Blanchemain για να έχουμε μια νέα πλήρη και σχολιασμένη έκδοση των Έργων του Pierre de Ronsard. Ο Ronsard είχε τότε ξεχαστεί για περισσότερο από δύο αιώνες.

Ο Ronsard ήταν, κατά την εποχή του, ο Πρίγκιπας των Γαλλικών ποιητών. Γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1524 στο κάστρο της Possonnière, κοντά στο χωριό Couture-sur-Loir στο Vendômois, και πέθανε στις 27 Δεκεμβρίου 1585 στο προαύλιο Saint-Cosme του Tours. Είναι ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ποιητές του 16ου αιώνα. «Πρίγκιπας των ποιητών και ποιητής των πριγκίπων», ο Pierre de Ronsard αποτελεί μια σημαντική μορφή της λογοτεχνίας της Αναγέννησης. Δημιουργός ενός εκτεταμένου έργου που, σε πάνω από τριάντα χρόνια, καλύπτει τόσο την ενεργή και επίσημη ποίηση στο πλαίσιο των Πολέμων της Θρησκείας με τα Les Hymnes και τα Discours (1555-1564), όσο και την επική ποίηση με τη La Franciade (1572) ή την λυρική ποίηση με τις συλλογές Les Odes (1550-1552) και Les Amours (Les Amours de Cassandre, 1552; Continuation des amours, 1555; Sonnets pour Hélène, 1578). Μιμούμενος τους αρχαίους συγγραφείς, ο Ronsard αρχικά χρησιμοποιεί τις μορφές της ωδής (Mignonne, allons voir si la rose) και του ύμνου, που θεωρούνται σημαντικές μορφές, αλλά θα χρησιμοποιήσει όλο και περισσότερο το σονέτο, το οποίο μεταφέρθηκε στη Γαλλία από τον Clément Marot το 1536, χρησιμοποιώντας το δεκαπεντασύλλαβο (Mon dieu, mon dieu, que ma maistresse est belle!) ως το «μοντέρνο» μέτρο του αλεξανδρινού (Comme on voit sur la branche…). Είναι ο ιδρυτής του κινήματος που θα ονομαστεί Pléiade, μαζί με τον φίλο του Joachim du Bellay, καθώς και τους Baïf, Dorat, Jodelle, Belleau και πολλούς άλλους. Αν και πρέπει πρωτίστως να θεωρούμε τον Ronsard ως έναν ποιητή της Αυλής, ποτέ δεν σταμάτησε να εκφράζει τον έρωτα στα πιο τρυφερά και μερικές φορές πιο ελαφρά του στίχους. Ο 17ος αιώνας του Louis XIV και ολόκληρος ο 18ος τον άφησαν χαμένο στα λήμματα. Ο 19ος αιώνας τον ανακάλυψε ξανά, μαζί με τους φίλους του ποιητές της Pléiade.

Αναφορές: Brunet, IV, 1375 ; Tchemerzine V, 492 ; Barbier-Mueller, II, αρ. 38.

Ένα όμορφο αντίτυπο, πολυτελώς δεμένο, από τα μέσα του 19ου αιώνα, αυτής της τελευταίας έκδοσης που δημοσιεύτηκε τον 17ο αιώνα.