Vanessa Winship - Mapfre exhibition catalogue (still in shrinkwrap) - 2014

Κατάλογος της Vanessa Winship για την έκθεσή της στην Fundación Mapfre.

Από τη δεκαετία του 90, η Βανέσα Γουίνσιπ (Βάρτον-απόν-Χάμπερ, Ηνωμένο Βασίλειο, 1960) εργάστηκε σε περιοχές που, στη συλλογική φαντασία, συνδέονται με αστάθεια και το σκοτάδι ενός πρόσφατου παρελθόντος, καθώς και με την ευμεταβλητότητα των συνόρων και των ταυτοτήτων. Η φωτογραφία της, η πλειονότητα των οποίων τραβήχτηκε σε ασπρόμαυρο, δείχνει μια σκόπιμη απομάκρυνση από την ιδέα της φωτογραφίας ως ρεπορτάζ, καθώς αυτή η μορφική επιλογή σημαίνει, με τα λόγια της καλλιτέχνιδας, «ένα θαυμάσιο εργαλείο απομόνωσης που μας επιτρέπει να κινούμαστε ανάμεσα στον χρόνο και τη μνήμη».

Η έκθεση οργανώθηκε ως χρονολογικό ταξίδι μέσα από κάθε μία από τις σειρές που αποτελούν το έργο της, μέσω μιας επιλογής 188 φωτογραφιών.

Η σειρά Imagined States and Desires. Ένα Βαλκανικό Ταξίδι, φωτογραφίες που τραβήχτηκαν σε ένα ταξίδι μέσω Αλβανίας, Σερβίας, Κοσσυφοπεδίου και Αθήνας μεταξύ 1999 και 2003, σηματοδότησε ένα σημαντικό βήμα στην εκπαίδευση του φωτογραφικού της βλέμματος και στην απόφασή της να απομακρυνθεί από την αναφορά τρεχουσών υποθέσεων ή απλώς την ντοκιμαντερίστικη φωτογραφία.

Το 2002, η Βανέσα Γουίνσπης μετακόμισε στη περιοχή του Μαύρου Θάλασσας και ταξίδεψε μέσω Τουρκίας, Γεωργίας, Ρωσίας, Ουκρανίας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας κατά τη διάρκεια των επόμενων οκτώ ετών. Το έργο της σε αυτήν την περιοχή οδήγησε σε μία από τις πιο γνωστές σειρές της, Black Sea: Between Chronicle and Fiction.

Η σειρά Sweet Nothings: Μαθήτριες της Ανατολικής Ανατολίας (2007) αποτελεί μια συλλογή πορτρέτων μαθητριών από την αγροτική περιοχή της Ανατολικής Ανατολίας, μιας περιοχής που συνορεύει με τη Γεωργία, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν.

Η Γεωργία, μια ακόμη περιοχή που λούζεται από τη Μαύρη Θάλασσα, αποτελεί το σκηνικό για τη σειρά Georgia. Seeds Carried by the Wind, στην οποία εργάστηκε η Vanessa Winship μεταξύ 2008 και 2010. Η σειρά εστιάζει ουσιαστικά στην αντανάκλαση μέσω πορτρέτου, πραγματοποιώντας μια συγκεκριμένη μελέτη των προσώπων που συνάντησε η φωτογράφος.

Το 2011, η Βανέσα Γουίνσιπ κέρδισε το διακεκριμένο βραβείο φωτογραφίας Henri Cartier Bresson. Το έργο για το οποίο έλαβε αυτό το βραβείο οδήγησε στη σειρά She Dances on Jackson. Ηνωμένες Πολιτείες (2011-2012), η οποία σηματοδότησε το τελικό ενδιαφέρον της Γουίνσιπ για τη φωτογραφία τοπίου, ένα είδος που σταδιακά κέρδιζε έδαφος για εκείνη.

Πριν αναχωρήσει για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Winship εργαζόταν στη γενέτειρά της, στον κόλπο του Χάμπερ (2010), από όπου παίρνει το όνομά της αυτή η σειρά. Στη σειρά αυτή, είμαστε και πάλι μάρτυρες της σημαντικής θέσης που θα καταλάβουν τα τοπία στο έργο της.

Αυτή η διαδικασία συντίθεται με δεξιοτεχνία στο πιο πρόσφατο έργο της, το Almería. Where Gold Was Found (2014), το οποίο επιβεβαιώνει και πάλι το έργο της ως φωτογράφου τοπίου· παρά την πλήρη απουσία ανθρώπινου στοιχείου και τη σιωπή αυτής της σειράς, σε κάθε μια από τις εικόνες της μπορούμε σχεδόν να ακούσουμε τις φωνές αυτών που κάποτε πάτησαν σε αυτά τα μέρη, βυθισμένοι σε αυτήν την αόρατη παρουσία.