Francesco Polazzi - Fenice - rinascita

Ποιο είναι το στυλ και ποιος είναι ο Francesco Polazzi;
Ο Francesco Polazzi είναι ένας σύγχρονος καλλιτέχνης από την καταγωγή από την Εμίλια, γεννημένος το 1988.
Μετά από πτυχίο στις Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Φιλοσοφία στη Μπολόνια, μετακόμισε στο Μπέρμιγχαμ για μεταπτυχιακό στα Καλαι Τέχνες, και στη συνέχεια ξεκίνησε μια διεθνή καριέρα με εκθέσεις σε πόλεις όπως το Παρίσι, το Λονδίνο, το Όσλο, και επέστρεψε στην Ιταλία το 2016.
Ο πίνακάς του περιγράφεται ως ένας συνδυασμός «pop, street και post-moderno», που τείνει να δημιουργεί μια προσωπική οπτική γλώσσα, παίζοντας με το αφαιρετικό και το εικονικό, με φαντασία και μνήμη.
Αν έπρεπε να αποδώσουμε στον Polazzi έναν πίνακα που απεικονίζει μια πολύχρωμη Φοίνικα σε μπλε φόντο, θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα ήταν ένα έργο που ενώνει τη ζωντάνια των χρωμάτων, τη συμβολική δύναμη του θέματος και την σύγχρονη ευαισθησία του καλλιτέχνη: μια οπτική μεταφορά αναγέννησης, μεταμόρφωσης, μνήμης και ελπίδας.

Πολύχρωμη Φοίνιξ σε μπλε φόντο: η φιλοσοφική περιγραφή.
Στο φόντο, ένα βαθύ και ηλεκτρικό μπλε ταυτόχρονα - στο κέντρο, η μορφή μιας φαίνωξης: φτερά μιας εκρηκτικής χρωματικής έκρηξης: λαμπερά κόκκινα, πορτοκαλί, χρυσό, μερικές λάμψεις πράσινου, βαθύ μοβ. Δεν είναι μια 'ρεαλιστική' φαίνωξη, αλλά ένα συμβολικό ον: τα φτερά της φαίνωξης φαίνεται να δονούνται, σαν να γεννιούνται εκείνη τη στιγμή, σαν η ίδια η ενέργεια του καμβά να τη διαμορφώνει.
Σημασίες
Ανάσταση και μεταμόρφωση: η φαίνωξ είναι το αρχέτυπο της ανανέωσης — το αρχαίο που πεθαίνει, το στοιχείο που ανασταίνεται. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, γίνεται σύμβολο της ικανότητας του ανθρώπου (και της τέχνης) να αναγεννιέται από τις στάχτες του, να αλλάζει, να εξελίσσεται.
Διπλή φύση καταστροφής και δημιουργίας: το Βαθύ Μπλε μπορεί να αντιπροσωπεύει το χάος, το κενό, το σκοτάδι (δύσκολες στιγμές, το τέλος ενός κύκλου). Η φοινίκη — πολύχρωμη — είναι η φωτεινή απάντηση, η ελπίδα, η υπόσχεση μιας νέας αρχής.
Μνήμη και μέλλον που διαπλέκονται: τα ζωηρά χρώματα πάνω στη φοινίκη μοιάζουν με μνήμες, παρελθινές εμπειρίες, συναισθήματα, πληγές. Η πτήση προς τα πάνω, στο μπλε φόντο του καμβά, είναι το μέλλον που δημιουργείται από εκείνο το παρελθόν. Το έργο γίνεται γέφυρα — ανάμεσα σε όσα ήταν και σε όσα μπορούν να γίνουν.
Πνευματικότητα και υπέρβαση: δεν είναι μόνο ένα πουλί: είναι σύμβολο αναγέννησης της ψυχής, της ταυτότητας, των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Στον Polazzi, που σπούδασε φιλοσοφία, αυτή η ερμηνεία έχει βάρος: η αναγέννηση δεν είναι μόνο αισθητική, αλλά υπαρξιακή.
Αυτή η Φενάκη είναι λοιπόν μια «σύγχρονη αποκάλυψη»: όχι μια νοσταλγική τιμή, αλλά μια σύγχρονη ερμηνεία ενός αρχαίου αρχέτυπου. Ο Polazzi, στην αναζήτησή του — που σύμφωνα με κριτικές τείνει να «ερμηνεύει ξανά καλλιτέχνες της ιστορίας της τέχνης» με μια προσωπική γλώσσα — το κάνει με μια πινελιά pop-surreal, όπως ήδη κάνει με τις ανθρωπομορφικές του μορφές ή «άνθρωπο-σύννεφο».
Το βαθύ μπλε και η πολύχρωμη φοινίκη λειτουργούν επίσης ως ένα συναισθηματικό ημερολόγιο: αναμνήσεις, ταυτότητες, προσωπικές μεταμορφώσεις — ένα έργο που μιλάει όχι μόνο στην όραση, αλλά και στην ευαισθησία, στην ψυχή.

Μια υπαρξιακή ερμηνεία.
Κοιτάζοντας αυτό το έργο, ο θεατής δεν βλέπει μόνο ένα μυθικό πουλί: βλέπει τον εαυτό του. Τους φόβους του, τις πτώσεις του, τις πληγές του. Αλλά και — και κυρίως — την πιθανότητα να αναγεννηθεί, να ξεκινήσει ξανά, να επιλέξει ξανά, να επαναπροσδιοριστεί. Σε έναν κόσμο που αλλάζει, η Φοίνιξ είναι σύμβολο ανθεκτικότητας, ελπίδας, ομορφιάς που γεννιέται από το χάος.
Είναι μια πρόσκληση για μεταμόρφωση: προσωπική, καλλιτεχνική, πνευματική.