Francesco Polazzi - La forza interiore

Ποιος είναι ο Francesco Polazzi (σήμερα);
Ο Francesco Polazzi είναι ένας νεαρός ζωγράφος με εμινιακές καταβολές, δραστήριος στη Μπολόνια, όπου ζει και εργάζεται.
Μετά από πτυχίο στις Ανθρωπιστικές Επιστήμες και τη Φιλοσοφία στη Μπολόνια, μετακόμισε στο Μπέρμιγχαμ για ένα Μεταπτυχιακό στις Καλές Τέχνες.
Το έργο του αναμειγνύει στοιχεία εικονικά και αφηρημένα, με επιρροές από το post-moderne, pop και street-art.
Αυτός αντιλαμβάνεται την τέχνη ως «μια απελευθέρωση», μια εσωτερική ανάγκη, και θεωρεί τη ζωγραφική ως διάλογο μεταξύ νου και σώματος — την πράξη της ζωγραφικής ως ζωτική ανάγκη.
Στα έργα του συχνά συνυπάρχουν ζώα, ανθρώπινες μορφές, μοτίβα, επίπεδες επιφάνειες χρώματος: ένας συνδυασμός που συνδυάζει ρεαλιστικά και συμβολικά στοιχεία, αφηρημένα και εικονικά.
Αυτή η βιογραφία και η ευαισθησία καθιστούν τον Polazzi ιδιαίτερα κατάλληλο για ένα θέμα πλούσιο σε εσωτερικά σύμβολα, όπως αυτό που έχεις φανταστεί.
Ο πίνακας: «Tigre nella giungla notturna» — συμβολική όραση.
Η τίγρη και η νυχτερινή ζούγκλα: εσωτερική δύναμη ως πρωταρχική παρουσία
Φαντάσου μια σκηνή βυθισμένη σε μια σκοτεινή ζούγκλα, φωτισμένη μόνο από αμυδρά φώτα: η πραγματική πυκνότητα των φυτών, οι σκιές των δέντρων, το φως του φεγγαριού ή μακρινοί ακτίνες φωτός που διαπερνούν τα κλαδιά. Σε αυτό το πλαίσιο, η τίγρη — μεγάλη, μυώδης, περήφανη — βρίσκεται στο κέντρο: έντονα μάτια, τεντωμένοι μύες, προσεκτική και συνειδητή στάση.
Η τίγρης εκπροσωπεί τη εσωτερική δύναμη: εκείνο το πρωταρχικό πυρήνα που κατοικεί στην ανθρώπινη ψυχή — ένστικτο, θάρρος, ισχύς, αξιοπρέπεια — ακόμα και όταν η λογική νήσο σιωπά.
Η νυχτερινή ζούγκλα ενισχύει αυτό το συμβολισμό: είναι ένας αρχετυπικός, άγριος, σκοτεινός χώρος — όπως τα βάθη του ασυνείδητου. Το απαλό φως γίνεται μεταφορά της ελάχιστης συνείδησης που αναδύεται από αυτό το σκοτεινό εσωτερικό χάος.
Σε αυτό το πλαίσιο, η τίγρη δεν είναι μόνο ζώο, αλλά ορατή εκδήλωση μιας αόρατης ψυχικής ενέργειας: η δύναμη που μας κινεί, που αντιστέκεται, που παρατηρεί.
Το πρόσωπο του άγριου στη σκιά: ύπνια δημιουργικότητας, αναμονή για αναγέννηση
Πίσω από την τίγρη, ανάμεσα στα φύλλα, ανάμεσα στη σκιά και το φως, εμφανίζεται μόλις — σχεδόν ψιθυριστά — το πρόσωπο ενός άγριου: ανοιχτά μάτια, τραχιά χαρακτηριστικά, ίσως με μαλλιά και μούσι που συγχέονται με τα φυλλώματα. Δεν κυριαρχεί στη σκηνή, δεν ανταγωνίζεται την τίγρη: είναι μέρος του τοπίου, μια λεπτή μετάβαση ανάμεσα στη φιγούρα και τη φύση.
Αυτός ο άγριος αντιπροσωπεύει τη λανθάνουσα δημιουργικότητα, το καλλιτεχνικό ή πνευματικό δυναμικό που κοιμάται — μεσολαβεί, μελετά — αλλά είναι ζωντανός, εγρήγορων στην ησυχία.
Η θέση της στο σκοτάδι υποδηλώνει ότι η δημιουργικότητα δεν πρέπει πάντα να είναι ενεργή, εκρηκτική: μερικές φορές πρέπει να φυλάσσεται, να μένει σιωπηλή μέχρι οι συνθήκες να είναι οι κατάλληλες για να αναδυθεί.
Η αντίθεση ανάμεσα στην τίγρη σε πρώτο πλάνο και το κρυμμένο πρόσωπο προκαλεί τη διαλεκτική ανάμεσα στη δύναμη και τη γαλήνη, το ένστικτο και τη σκέψη: η εσωτερική ισχύς που στηρίζει την δημιουργική ηρεμία.
Ατμόσφαιρα, χρώματα, στυλ: ισορροπία μεταξύ ρεαλισμού και συμβολικής αφύπνισης.
Σε μια ερμηνεία κατά Polazzi — αναμειγνύοντας τη φαντασία και την αφαιρετικότητα — η ζούγκλα και η τίγρη θα μπορούσαν να αποδοθούν με εικονική ρεαλιστικότητα: έντονα περιγράμματα για το ζώο, φύλλα και βλάστηση σχεδιασμένα με ελεύθερες πινελιές, αφηρημένα μοτίβα χρώματος που υποδηλώνουν την εναλλαγή μεταξύ τάξης και χάους.
Τα νυχτερινά τοπία — βαθύ μπλε, αποχρωματισμένα πράσινα, πυκνά μαύρα — αντιπαραβάλλονται με αστραπές κίτρινου ή σεληνιακού φωτός: το φως ως σύμβολο επίγνωσης, παρόν αλλά εύθραυστο. Το πρόσωπο στη σκιά θα μπορούσε να ξεπροβάλλει σαν μια κηλίδα, ένα ασυνήθιστο σημάδι, ατελές — για να μας θυμίσει ότι η κοιμώμενη δημιουργικότητα δεν είναι ευκρινής, αλλά ασαφής, με τη μορφή ενστίκτου.
Συνολικά, η παλέτα χρωμάτων και το στυλ — που ενώνει την απεικόνιση ζώων, τη φύση, και την αφηρημένη υποβολή — δημιουργούν μια αιωρούμενη ατμόσφαιρα: ανάμεσα σε όνειρο και εγρήγορση, ανάμεσα σε ένστικτο και σκέψη — έναν χώρο όπου η ψυχή και η φύση συναντιούνται.

Φιλοσοφικές και εσωτερικές σημασίες
Αυτή η εικόνα μπορεί να διαβαστεί ως ένας εσωτερικός χάρτης.
Μερικά από τα συμβολικά του κλειδιά:
Δύναμη και ευαλωτότητα: η τίγρης δείχνει ισχύ, αλλά είναι βυθισμένη σε ένα εύθραυστο πλαίσιο — η νύχτα, οι σκιές. Εσωτερική δύναμη που δεν εκτονώνεται, αλλά υπάρχει σε ισορροπία με την αβεβαιότητα.
Ένστικτο και συνείδηση: η τίγρης είναι το ένστικτο, η σωματικότητα· η ζούγκλα και το σκοτάδι αντιπροσωπεύουν το ασυνείδητο· το κρυμμένο πρόσωπο αντιπροσωπεύει τη δημιουργικότητα ως γέφυρα ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητο — μια ενέργεια που περιμένει να ξυπνήσει.
Στιγμή σιωπής ως χώρος ανάπτυξης: η δημιουργικότητα δεν είναι πάντα εκρηκτική· μπορεί να είναι σιωπηλή, κρυφή, λανθάνουσα. Ο πίνακας καλεί να σεβόμαστε αυτές τις στιγμές ηρεμίας, να βλέπουμε την αξία της εσωτερικής ανάπαυλας ως εργαστήριο φαντασίας.
Ενότητα ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση, την ψυχή και το ένστικτο: στο πρωτόγονο περιβάλλον, ο άνθρωπος (ή το αρχέτυπο του άγριου) δεν απομακρύνεται από τη φύση: αποτελεί μέρος της. Αυτό θυμίζει μια άποψη σύμφωνα με την οποία το ανθρώπινο ον — στην πιο αυθεντική του μορφή — δεν βρίσκεται πάνω από τη φύση, αλλά σε κοινωνία με αυτή.
Ο Polazzi συνδυάζει στοιχεία ζωικών, ανθρώπινων και αφηρημένων μορφών, δίνοντας σχήμα σε «συναισθηματικές απόψεις» παρά απλές ρεαλιστικές απεικονίσεις.
Βλέπει την τέχνη ως έκφραση αυτού που είναι μέσα του, μια ανάγκη να βγάλει έξω «τρόπο αισθάνεσθαι, προοπτικές, στρώματα» της ευαισθησίας του.
Η ανοιχτότητά του στον συμβολισμό, την αφαίρεση και την ελεύθερη έκφραση τον καθιστά κατάλληλο για την επεξεργασία ενός θέματος φορτωμένου με εσωτερικές μεταφορές, όπως αυτό της τίγρης-νύχτας-άγριας.