Isabel de Santiago (1660/1670 - 1714), Αποδίδεται σε - The Holy Family in contemplation

1. ΤΕΧΝΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ

Τίτλος: Η Αγία Οικογένεια σε Στοχασμό
Αποδίδεται σε Isabel de Santiago (Βασική Ακροαματική Επιτροπή του Κίτο, περίπου 1660/1670 – 1714)
Σχολή / Στυλ: Κιτεάνα Σχολή · Ισπανικό-Βιρριναϊκό Μπαρόκ με ηχώ των ύστερων μανιεριστών
Χρονολόγιο: Αρχές του 17ου αιώνα – περίπου 1600/1620
Τεχνική: Λάδι σε καμβά
Μέτρα: 119 × 99 εκ. με πλαίσιο· 102 × 82 εκ. χωρίς πλαίσιο
Υποστήριξη: καμβάς με επανελασμένο ύφασμα, παλιό πλαίσιο.
Μάρκο με σκοτεινό περίβλημα και χρυσές λεπτομέρειες, επίσημο και λειτουργικό.
Κατάσταση: Καλή· πατίνα παλιά, σταθερά ραγίσματα, ελαφρές αποκαταστάσεις.

Σημείωση επιμελητή: Η αποδίδοντας την Isabel de Santiago—μία από τις ελάχιστες καταγεγραμμένες γυναίκες καλλιτέχνιδες της αποικιακής τέχνης και άμεση μαθητεύτρια του δασκάλου Nicolás de Goríbar—χαρίζει σε αυτό το έργο μια εξαιρετική σημασία εντός του εικαστικού σώματος της αποικιακής περιόδου.

2. ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Η σκηνή αναπτύσσει μια Sagrada Familia βαθιάς συναισθηματικής οικειότητας, χαρακτηριστικό ουσιώδες της ευαισθησίας της Quito κατά την πρώιμη μπαρόκ. Η τριγωνική διάταξη μεταξύ του Ιωσήφ, της Μαριάμ και του Παιδιού ανταποκρίνεται σε μια μανιεριστική σχεδίαση που κληρονόμησε από ευρωπαϊκά πρότυπα, αλλά επαναπροσδιορίστηκε με την απαλότητα και τον λυρισμό που χαρακτηρίζουν την Isabel de Santiago.

Ο Άγιος Νικόλαος, με απαλές παρειές, μεγάλα και εκφραστικά μάτια, ανταποκρίνεται πλήρως στα παιδικά πρότυπα του εργαστηρίου του Goríbar και της σχολής της Κιτίνας: πρόσωπα στρογγυλά, τρυφερά, με αθώα αλλά διαπεραστική πνευματικότητα. Η χειρονομία της παράδοσης — ανοιχτά χέρια, σώμα προσηλωμένο προς την Παναγία — αποτελεί ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στις θρησκευτικές συνθέσεις των γυναικών της εποχής.

Η Παρθένος, με το αέρινο πέπλο της και το πρόσωπο φωτεινό σε μπεζ ιριδίζοντα τόνους, δείχνει την κομψότητα και την πνευματικότητα που χαρακτηρίζουν την Isabel de Santiago: αιθέριες μορφές, υψωμένα βλέμματα και μια τέλεια σύνθεση μεταξύ ανθρώπινης μητρότητας και μυστηριακού ζήλου. Η επεξεργασία των υφασμάτων, ειδικά το λευκό ημιδιάφανο πέπλο, αποπνέει μια ευαισθησία και δεξιοτεχνία που αποκαλύπτει έμπειρο χέρι και μοναδική ευαισθησία.

Το φόντο παρουσιάζει ένα ατμοσφαιρικό τοπίο με θολά βουνά και κινούμενα σύννεφα, με χαρακτηριστικά στοιχεία του ανδινά μπαρόκ: προτεινόμενη βάθος, δραματική φωτιστική τονικότητα και ομαλή χρωματική μετάβαση.

Συνολικά, το έργο ξεχωρίζει για την μεγάλη εκφραστική του δύναμη, την ποιότητα του σχεδίου, τον εκλεπτυσμό του μορφασμού και την ισορροπία ανάμεσα στην ευλάβεια και την ανθρωπιά, όλα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν με το χέρι της Isabel de Santiago.

3. Στυλ, Ανάθεση και Κριτική Αξιολόγηση

Το έργο παρουσιάζει βασικά χαρακτηριστικά του κίτρινου μπαρόκ του 17ου αιώνα.

Γλυκά, ιδανικά και πνευματικά χαρακτηριστικά προσώπου.

Σοβαρό χρωματισμό με φωτεινά στοιχεία.

Εκφραστικοί διάλογοι με τα χέρια, πολύ χαρακτηριστικοί των εργαστηρίων που κληρονόμησαν από τον Goríbar.

Εσωστρέφεια προσευχής και τρυφερότητα συναισθηματική, σήμα κατατεθέν της Isabel de Santiago.

Η Isabel de Santiago, κόρη του ιθαγενή ζωγράφου Miguel de Santiago, ήταν μια σημαντική μορφή στην ανάπτυξη του barroco colonial, αποτελώντας μέρος μιας ζωγραφικής γενιάς που καθόρισε την καλλιτεχνική ταυτότητα της Real Audiencia de Quito. Το έργο της είναι εξαιρετικά σπάνιο, υψηλά ζητούμενο από ιδρύματα και συλλέκτες colonial τέχνης, και λίγα κομμάτια που αποδίδονται σε αυτήν παραμένουν σε ιδιωτικά χέρια.

Η σύγκριση με:

Μιγκέλ ντε Σαντιάγο (ο πατέρας του): στην τρυφερή πνευματικότητα και την παιδική ανατομία.

Νικολάς ντε Γκορίμπαρ (ο δάσκαλός του): στα πέπλα, πτυχώσεις και ωοειδή πρόσωπα.

Luis de Morales στην Ισπανία: στην ιδιωτικότητα και τον ήπιο παθητισμό.

… είναι συνεκτικό και ενισχύει την αξίωση.

Αξιολόγηση επιμελητή
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εξαιρετικά αποκλειστικό έργο, σημαντικό όχι μόνο για την ποιοτική του μορφή, αλλά και για την απόδοσή του σε μία από τις λίγες καταγεγραμμένες γυναίκες καλλιτέχνιδες του βερσαλλικού μπαρόκ. Η σπανιότητά του, η διατήρησή του, η εικονογραφία και η πιθανή προέλευσή του από οικογενειακό εργαστήριο το καθιστούν ένα αντικείμενο εξαιρετικού ενδιαφέροντος τόσο για το μουσείο όσο και για την αγορά.