Ludovico Mazzanti (1686–1775), Workshop of - Santo in adorazione del crocifisso

Εργαστήριο του LUDOVICO MAZZANTI
Ρώμη, 1686 – Viterbo, 1775
Άγιος σε προσκύνηση του σταυρού
Οβάλ έργο σε καμβά, διαστάσεων 74 x 61 εκ.


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσίευση καταλόγου έργων από τη συλλογή Intermidiart. Πιστοποιητικό Εγγύησης και Νόμιμης Προέλευσης. Έργο τέχνης χωρίς πλαίσιο.

Παρουσιάζουμε στον κατάλογο της δημοπρασίας έναν ενδιαφέροντα πίνακα λαδιού σε οβάλ καμβά καλής ποιότητας, όπου απεικονίζεται μία από τις σκηνές ενός Αγίου ή Ευλογημένου κατά την προσκύνηση του Σταυρού.
Στον πίνακα, ο Άγιος ή Ευλογημένος – νεαρός στην ηλικία – απεικονίζεται σε τρεις τέταρτα, με το βλέμμα στραμμένο προς τα πάνω, ενώ κρατάει στα χέρια του τον Σταυρό σε μια χειρονομία λατρείας. Στα πόδια του Σταυρού, σε ένα τραπέζι καλυμμένο με κόκκινο τραπεζομάντηλο, βρίσκονται ένα κρανίο και δύο βιβλία. Η εικονογραφία με την λατρεία του σταυρού, το κρανίο και τα βιβλία συμβολίζει τη νίκη του Χριστού επί του αμαρτίας και του θανάτου. Το κρανίο του Αδάμ, που βρίσκεται στα πόδια του σταυρού, αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα και την πρωτόγονη αμαρτία, ενώ τα βιβλία μπορούν να υπονοούν τη γνώση και τον λόγο του Θεού που οδηγούν στη σωτηρία, υπογραμμίζοντας το θυσιαστικό έργο του Χριστού ως λύτρωση για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Από στιλιστική άποψη, παρουσιάζει μια σύνθεση με εντυπωσιακή ποιότητα, πολύ εξελιγμένη και εκλεπτυσμένη, όπου οι αποχρώσεις και οι φωτεινοί αντανακλασμοί αναδεικνύουν τα χαρακτηριστικά ζωγραφικής ιδιαιτερότητας ενός μεγάλου δασκάλου που δραστηριοποιήθηκε στη Ρώμη και το Νάπολη τον πρώτο μισό του 18ου αιώνα, ικανός να δημιουργήσει μια κομψά φωτισμένη απεικόνιση με επιρροές από τον Σολιμένιο.
Πιστεύεται ότι ανήκει στον ρωμαϊκό χώρο και ταυτόχρονα βρίσκεται κοντά στην κυκλική ομάδα του Francesco Solimena, σύμφωνα με προφορική παράδοση, και στη συνέχεια έγινε γνωστό – με προσοχή σε αυτήν την περίπτωση – η σωστή κατανομή στο πλαίσιο των έργων που εκτέλεσε ο ζωγράφος Ludovico Mazzanti (Ρώμη, 1686 – Βιτέρμπο, 1775), ο οποίος γεννήθηκε στη Ρώμη και υιοθέτησε το ναπολιτάνικο στυλ.
Το έργο αποκαλύπτεται, στην πραγματικότητα, ως μια πολύτιμη προσθήκη στον κατάλογο του ζωγράφου από την Ορβίτσα, και χρονολογείται στον τέταρτο δεκαετία του 18ου αιώνα – κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Νάπολη – λόγω ορισμένων αυστηρών συγκρίσεων με τους πίνακες της ίδιας περιόδου στη Νάπολη, όπως η Giuditta και Oloferne της Collection Motais de Narbonne, που δημιουργήθηκε το 1740 και σήμερα φυλάσσεται στη συλλογή της Fondazione Bemberg, Τουλούζη, όπου διακρίνονται οι ίδιες φυσιογνωμικές μορφές και η ίδια δυναμική πλαστικότητα των υφασμάτων.
Ο Ludovico Mazzanti ήταν, μαζί με τον Giovanni Odazzi, ο αγαπημένος μαθητής του Giovanni Battista Gaulli, στον οποίο εισήλθε σε νεαρή ηλικία το 1700. Επηρεασμένος, όπως όλοι οι Ρωμαίοι ζωγράφοι της γενιάς του, από τη διδασκαλία του Maratti, διακρίθηκε ωστόσο για μια κλασικιστική ζωγραφική εντελώς πρωτότυπη, λιγότερο λεπτομερής γραφικά αλλά πιο πλούσια και αισθητά ζωγραφικά. Οι μορφές του χαρακτηρίζονται από μια ζωτική, αιματηρή και γήινη ενέργεια, μακριά από τις αιθέρες ευαισθησίες των Giuseppe Bartolomeo Chiari, Luigi Garzi και Giovanni Odazzi.
Στα πιο σημαντικά έργα που ζωγράφισε ο Mazzanti στη Ρώμη περιλαμβάνονται οι τοιχογραφίες στην Εκκλησία του Sant'Ignazio, οι πίνακες για το Sant'Andrea al Quirinale και οι δύο οροφές σε παλάτι που ανήκε στους de Carolis.
Ο ζωγράφος εργάστηκε στη Νάπολη από το 1733, όπου ζωγράφισε για την Εκκλησία των Γερολαμινών, για τη Μονή Βεργίνης και για την Εκκλησία της Νοντζιάτελλα. Κατά τη διαμονή του στη Νάπολη, είχε την ευκαιρία να μελετήσει τα έργα των Solimena, De Matteis και De Mura, από τα οποία επηρεάστηκε έντονα, τόσο για την χρωματική γκάμα όσο και για την πλαστικότητα των μορφών. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά διακρίνονται στον πίνακα που παρουσιάζεται εδώ, ο οποίος έχει μεγάλο οπτικό αντίκτυπο, όπου η δραματικότητα της σκηνής, ενταγμένη σε ένα ουδέτερο υπόβαθρο, παρά την χάρη των χρωμάτων, αποδίδεται με προσοχή στις φυσιογνωμικές λεπτομέρειες, αποτελώντας ένα πραγματικό μπαρόκ μοντέλο ηρωίδας που προορίζεται να συναντήσει μεγάλη επιτυχία ανάμεσα στους σύγχρονους.
Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη η προηγούμενη απόδοση – όπως ήδη αναφέρθηκε – που αποδίδεται στο ρωμαϊκό πλαίσιο και βρίσκεται κοντά στην κύκλο του αναφερόμενου Solimena, και σήμερα μπορεί να αποδοθεί στον ζωγράφο Ludovico Mazzanti.
Όσον αφορά την κατάσταση διατήρησής του, το ύφασμα παρουσιάζεται σε γενικές καλές συνθήκες, λαμβάνοντας υπόψη την εποχή του πίνακα. Η επιφάνεια ζωγραφικής εμφανίζεται με πατίνα και δεν παρουσιάζει δυσκολίες στην ανάγνωση. Παρατηρούνται – υπό το φως του Wood – μερικές μικρές αποκαταστάσεις διασκορπισμένες και λίγες ελαφρές ρωγμές και οξείδωση στην επιφάνεια της ζωγραφικής, τίποτα όμως ιδιαίτερα σημαντικό. Με το φως του ήλιου είναι ορατό ένα λεπτό craquelé που σχετίζεται με την εποχή. Οι διαστάσεις του ύφασματος σε οβάλ σχήμα είναι 74 x 61 εκ.
Το έργο τέχνης παραδίδεται χωρίς κορνίζα, παρόλο που φαίνεται να κοσμείται από μια όμορφη χρυσή μπαρόκ κορνίζα.

Προέλευση: Ιδιωτική συλλογή

Δημοσίευση
Απαράδεκτο
Η Μύθη και το Τοπίο στη Σικελία από τις χίλιες πολιτισμικές κουλτούρες. ΑΝΕΚΑΛΥΠΤΗ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ των έργων ζωγραφικής της συλλογής του κύκλου «Οι Μύθοι και το Τοπίο», Εκδότης Lab_04, Μασσαλία, 2025.

Σε περίπτωση πώλησης εκτός ιταλικού εδάφους, ο αγοραστής θα πρέπει να περιμένει τους χρόνους διεκπεραίωσης των διαδικασιών εξαγωγής.