Pietro Scoppetta (1863 – 1920) - Paesaggio di campagna - NO RESERVE






Μεταπτυχιακό στην πρώιμη αναγεννησιακή ζωγραφική, πρακτική στη Sotheby’s και 15 χρόνια εμπειρίας.
Προστασία Αγοραστή Catawiki
Η πληρωμή σας είναι ασφαλής μαζί μας μέχρι να παραλάβετε το αντικείμενό σας.Προβολή λεπτομερειών
Trustpilot 4.4 | 122385 κριτικών
Βαθμολογήθηκε με Άριστα στο Trustpilot.
Παιζιάτσιο ντε κάμπια, πίνακας λαδιού σε καμβά από τον Πιέτρο Σκοπέττα (1863–1920), χρονολογία 1900–1910, ιταλικός, χειρόγραφο υπογεγραμμένος, διαστάσεις 65 × 61 cm με κάδρο και πωλείται με το κάδρο.
Περιγραφή από τον πωλητή
PIETRO SCOPPETTA
(Αμάλφι, SA 1863 - Νάπολη 1920)
Τοπίο εξοχής
Έργο σε λάδι σε καμβά, τοποθετημένο σε χαρτόνι, διαστάσεων 52 x 48 εκ.
Υπογεγραμμένο ‘P. SCOPPETTA’ στην κάτω δεξιά.
Διαστάσεις με πλαίσιο, περίπου 65 x 61 x 5 εκ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσίευση καταλόγου έργων της συλλογής Intermidiart. Στην πίσω πλευρά: ίχνη γραφής. Έργο υπογεγραμμένο. Πιστοποιητικό Εγγύησης και Νομιμότητας Προέλευσης. Έργο με χρυσό πλαίσιο (ελαττώματα):
Αυτή η εκλεκτή εργασία, προερχόμενη από την αγορά αντίκες ως αυθεντικό έργο του γνωστού νεαπολίτη ζωγράφου Pietro Scoppetta (Αμάλφι, 1863 – Νάπολη, 1920), εστιάζει στη σκηνή ενός αστικού τοπίου με απαλούς τόνους. Συγκεκριμένα, το έργο αποτελεί ένα παράδειγμα του τοπίου του, που παρουσιάζει κτίρια σε ένα λοφώδες ή παραθαλάσσιο περιβάλλον, με ομίχλη και φθινοπωλιούς χρωματισμούς.
Ο καλλιτέχνης, μέσω της συγχώνευσης των χρωματικών μαζών με γρήγορες και ζωηρές πινελιές, δημιουργεί μια σταθερή συνολική εικόνα που αναδεικνύει τέλεια το στυλ εκείνης της περιόδου. Το έργο, στην πραγματικότητα, χαρακτηρίζεται από παχύρρευστες χρωματικές παλέτες και από ένα ρευστό και άμεσο στυλ.
Ο Pietro Scoppetta γεννήθηκε στην Αμάλφι στις 15 Φεβρουαρίου 1863. Αρχικά ασχολήθηκε με σπουδές αρχιτεκτονικής, τις οποίες εγκατέλειψε αργότερα για να παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής με τον Giacomo Di Chirico. Αφού εγκατέλειψε τις ακαδημαϊκές σπουδές, το 1891 μετακόμισε στη Νάπολη, όπου άρχισε να εκθέτει σε αρκετές εκθέσεις που οργανώνονταν από την τοπική Εταιρεία Προώθησης, εκφράζοντας το ταλέντο του κυρίως σε τοπία της γενέθλιας ακτής της Αμάλφι και της κοιλάδας των Μύλων. Μεταξύ 1889 και 1890, κλήθηκε να ζωγραφίσει μαζί με άλλους καλλιτέχνες τις οροφές του καφέ Gambrinus, ενός κομψού σημείου πολιτιστικής συγκέντρωσης στην πρωτεύουσα της Νάπολης. Ταυτόχρονα, εργάστηκε ως εικονογράφος για ορισμένα περιοδικά που ανήκαν στον εκδοτικό οίκο Treves («Cronaca partenopea», «La tavola rotonda» και «L’Illustrazione Italiana»).
Παρά την εμπορική και κριτική επιτυχία που πέτυχε, το 1897 αποφασίζει να εγκαταλείψει την Ιταλία και να μείνει στο Λονδίνο και το Παρίσι. Στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου διαμένει από το 1897 έως το 1903, εντάσσεται στην πολυάριθμη ομάδα καλλιτεχνών από το Νάπολι, που έλκονται από τις αστικές επιρροές της Belle Epoque (Lionello Balestrieri, Arnaldo De Lisio, Ulisse Caputo, Raffaelle Ragione, Vincenzo La Bella). Από την εμπειρία στη Γαλλία αντλεί σημαντικά στοιχεία από τη σύγκριση με τα έργα των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων, τα οποία όμως επεξεργάζεται με έναν εντελώς προσωπικό τρόπο, καταλήγοντας στη διαμόρφωση μιας συνοπτικής και φωτεινής τεχνικής ζωγραφικής. Η περίοδος στο Παρίσι προκαλεί επίσης μια βαθιά αλλαγή στις θεματικές των έργων του: οι τοπιογραφικές απεικονίσεις της προηγούμενης περιόδου αντικαθίστανται από αυτές της αστικής ζωής, στις οποίες ο καλλιτέχνης εντοπίζει στοιχεία αισιοδοξίας και έντασης προς το μέλλον, που ταιριάζουν καλύτερα στην προσωπικότητά του. Μετά το 1910 εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Ρώμη, όπου επισκέπτεται για μεγάλο χρονικό διάστημα το σπίτι του φίλου Pietro Carrara και της συζύγου του, της μαρκησίας Maria Valdambrini. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αφιερώνεται στην ποίηση, δημοσιεύοντας το 1919 τη συλλογή Ritmi del cuore με το ψευδώνυμο Pictor Petrus.
Από συντηρητική άποψη, το έργο παρουσιάζεται με πατίνα και σε ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης, με μια επιφάνεια ζωγραφικής που δείχνει σημάδια του χρόνου. Ωστόσο, η διακοσμητική επίδραση του έργου παραμένει άθικτη, και είναι τέλεια περιτριγυρισμένο από ένα χρυσό πλαίσιο που προσθέτει περαιτέρω αισθητική αξία στον πίνακα (διάσταση περίπου 65 x 61 x 5 εκ., με ελαφρά ελαττώματα). «Το πλαίσιο που εμφανίζεται στις παραπάνω φωτογραφίες έχει προστεθεί στο έργο από τον πωλητή ή από τρίτο πρόσωπο. Το πλαίσιο παρέχεται χωρίς επιπλέον κόστος ώστε να είναι έτοιμο για έκθεση μόλις παραδοθεί. Το πλαίσιο συμπεριλαμβάνεται ως ευγένεια και δεν θεωρείται μέρος του έργου τέχνης. Συνεπώς, οποιαδήποτε πιθανή ζημιά στο πλαίσιο που δεν επηρεάζει το ίδιο το έργο δεν θα γίνεται αποδεκτή ως έγκυρη αιτία για άνοιγμα καταγγελίας ή ακύρωση της παραγγελίας.
Προέλευση: Ιδιωτική συλλογή
Δημοσίευση
Απαράδεκτο
Η Μύθη και το Τοπίο στη Σικελία από τις χίλιες πολιτισμικές κουλτούρες. ΑΝΕΚΑΛΥΠΤΗ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ των έργων ζωγραφικής της συλλογής του κύκλου «Οι Μύθοι και το Τοπίο», Εκδότης Lab_04, Μασσαλία, 2025.
Σε περίπτωση πώλησης εκτός ιταλικού εδάφους, ο αγοραστής θα πρέπει να περιμένει τους χρόνους διεκπεραίωσης των διαδικασιών εξαγωγής.
Ιστορία πωλητή
PIETRO SCOPPETTA
(Αμάλφι, SA 1863 - Νάπολη 1920)
Τοπίο εξοχής
Έργο σε λάδι σε καμβά, τοποθετημένο σε χαρτόνι, διαστάσεων 52 x 48 εκ.
Υπογεγραμμένο ‘P. SCOPPETTA’ στην κάτω δεξιά.
Διαστάσεις με πλαίσιο, περίπου 65 x 61 x 5 εκ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσίευση καταλόγου έργων της συλλογής Intermidiart. Στην πίσω πλευρά: ίχνη γραφής. Έργο υπογεγραμμένο. Πιστοποιητικό Εγγύησης και Νομιμότητας Προέλευσης. Έργο με χρυσό πλαίσιο (ελαττώματα):
Αυτή η εκλεκτή εργασία, προερχόμενη από την αγορά αντίκες ως αυθεντικό έργο του γνωστού νεαπολίτη ζωγράφου Pietro Scoppetta (Αμάλφι, 1863 – Νάπολη, 1920), εστιάζει στη σκηνή ενός αστικού τοπίου με απαλούς τόνους. Συγκεκριμένα, το έργο αποτελεί ένα παράδειγμα του τοπίου του, που παρουσιάζει κτίρια σε ένα λοφώδες ή παραθαλάσσιο περιβάλλον, με ομίχλη και φθινοπωλιούς χρωματισμούς.
Ο καλλιτέχνης, μέσω της συγχώνευσης των χρωματικών μαζών με γρήγορες και ζωηρές πινελιές, δημιουργεί μια σταθερή συνολική εικόνα που αναδεικνύει τέλεια το στυλ εκείνης της περιόδου. Το έργο, στην πραγματικότητα, χαρακτηρίζεται από παχύρρευστες χρωματικές παλέτες και από ένα ρευστό και άμεσο στυλ.
Ο Pietro Scoppetta γεννήθηκε στην Αμάλφι στις 15 Φεβρουαρίου 1863. Αρχικά ασχολήθηκε με σπουδές αρχιτεκτονικής, τις οποίες εγκατέλειψε αργότερα για να παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής με τον Giacomo Di Chirico. Αφού εγκατέλειψε τις ακαδημαϊκές σπουδές, το 1891 μετακόμισε στη Νάπολη, όπου άρχισε να εκθέτει σε αρκετές εκθέσεις που οργανώνονταν από την τοπική Εταιρεία Προώθησης, εκφράζοντας το ταλέντο του κυρίως σε τοπία της γενέθλιας ακτής της Αμάλφι και της κοιλάδας των Μύλων. Μεταξύ 1889 και 1890, κλήθηκε να ζωγραφίσει μαζί με άλλους καλλιτέχνες τις οροφές του καφέ Gambrinus, ενός κομψού σημείου πολιτιστικής συγκέντρωσης στην πρωτεύουσα της Νάπολης. Ταυτόχρονα, εργάστηκε ως εικονογράφος για ορισμένα περιοδικά που ανήκαν στον εκδοτικό οίκο Treves («Cronaca partenopea», «La tavola rotonda» και «L’Illustrazione Italiana»).
Παρά την εμπορική και κριτική επιτυχία που πέτυχε, το 1897 αποφασίζει να εγκαταλείψει την Ιταλία και να μείνει στο Λονδίνο και το Παρίσι. Στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου διαμένει από το 1897 έως το 1903, εντάσσεται στην πολυάριθμη ομάδα καλλιτεχνών από το Νάπολι, που έλκονται από τις αστικές επιρροές της Belle Epoque (Lionello Balestrieri, Arnaldo De Lisio, Ulisse Caputo, Raffaelle Ragione, Vincenzo La Bella). Από την εμπειρία στη Γαλλία αντλεί σημαντικά στοιχεία από τη σύγκριση με τα έργα των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων, τα οποία όμως επεξεργάζεται με έναν εντελώς προσωπικό τρόπο, καταλήγοντας στη διαμόρφωση μιας συνοπτικής και φωτεινής τεχνικής ζωγραφικής. Η περίοδος στο Παρίσι προκαλεί επίσης μια βαθιά αλλαγή στις θεματικές των έργων του: οι τοπιογραφικές απεικονίσεις της προηγούμενης περιόδου αντικαθίστανται από αυτές της αστικής ζωής, στις οποίες ο καλλιτέχνης εντοπίζει στοιχεία αισιοδοξίας και έντασης προς το μέλλον, που ταιριάζουν καλύτερα στην προσωπικότητά του. Μετά το 1910 εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Ρώμη, όπου επισκέπτεται για μεγάλο χρονικό διάστημα το σπίτι του φίλου Pietro Carrara και της συζύγου του, της μαρκησίας Maria Valdambrini. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αφιερώνεται στην ποίηση, δημοσιεύοντας το 1919 τη συλλογή Ritmi del cuore με το ψευδώνυμο Pictor Petrus.
Από συντηρητική άποψη, το έργο παρουσιάζεται με πατίνα και σε ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης, με μια επιφάνεια ζωγραφικής που δείχνει σημάδια του χρόνου. Ωστόσο, η διακοσμητική επίδραση του έργου παραμένει άθικτη, και είναι τέλεια περιτριγυρισμένο από ένα χρυσό πλαίσιο που προσθέτει περαιτέρω αισθητική αξία στον πίνακα (διάσταση περίπου 65 x 61 x 5 εκ., με ελαφρά ελαττώματα). «Το πλαίσιο που εμφανίζεται στις παραπάνω φωτογραφίες έχει προστεθεί στο έργο από τον πωλητή ή από τρίτο πρόσωπο. Το πλαίσιο παρέχεται χωρίς επιπλέον κόστος ώστε να είναι έτοιμο για έκθεση μόλις παραδοθεί. Το πλαίσιο συμπεριλαμβάνεται ως ευγένεια και δεν θεωρείται μέρος του έργου τέχνης. Συνεπώς, οποιαδήποτε πιθανή ζημιά στο πλαίσιο που δεν επηρεάζει το ίδιο το έργο δεν θα γίνεται αποδεκτή ως έγκυρη αιτία για άνοιγμα καταγγελίας ή ακύρωση της παραγγελίας.
Προέλευση: Ιδιωτική συλλογή
Δημοσίευση
Απαράδεκτο
Η Μύθη και το Τοπίο στη Σικελία από τις χίλιες πολιτισμικές κουλτούρες. ΑΝΕΚΑΛΥΠΤΗ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ των έργων ζωγραφικής της συλλογής του κύκλου «Οι Μύθοι και το Τοπίο», Εκδότης Lab_04, Μασσαλία, 2025.
Σε περίπτωση πώλησης εκτός ιταλικού εδάφους, ο αγοραστής θα πρέπει να περιμένει τους χρόνους διεκπεραίωσης των διαδικασιών εξαγωγής.
