Luigi Ghirri - Pensare per immagini - 2013

Luigi Ghirri. Σκέψη με Εικόνες. Μιλάνο, Electa, 2013. 25 x 20 εκ., χαρτόδετο, 432 σελίδες. Έγχρωμες φωτογραφίες. Σε καλή κατάσταση - μικρά ίχνη χρήσης στο εξώφυλλο (βλ. φωτογραφία). Το βιβλίο "Luigi Ghirri. Σκέψη με Εικόνες" διερευνά το έργο του Ιταλού φωτογράφου μέσα από κριτικά δοκίμια και αποτελεί έναν μεγάλο τόμο εικόνων. Αποτελεί ένα θεμελιώδες κείμενο για την κατανόηση της ποιητικής και της φιλοσοφικής του προσέγγισης στη φωτογραφία. Ο τόμος, που χρησίμευσε ως κατάλογος για τη μονογραφική έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο MAXXI στη Ρώμη το 2013, διερευνά το έργο του Ghirri από διάφορες οπτικές γωνίες.

Ο Luigi Ghirri (Scandiano, 5 Ιανουαρίου 1943 – Reggio Emilia, 14 Φεβρουαρίου 1992) ήταν Ιταλός φωτογράφος.

Βιογραφία
Γεννημένος στη Φελεγκάρα ντι Σκανδιάνο, στην επαρχία Ρέτζιο Εμίλια, ο Γκίρι άρχισε να φωτογραφίζει το 1969, συνεργαζόμενος και εμπλεκόμενος με εννοιολογικούς καλλιτέχνες.[1] Τοπογράφος στο επάγγελμα,[2] καλλιτεχνικά καθ' όλη τη δεκαετία του '70 συνέθεσε υποβλητικές σειρές με ποικίλα θέματα όρασης: τη φυσική και την τεχνητή εικόνα, την ασάφεια του σύγχρονου τοπίου, την αναφορά στην ιστορία, την εικονοποιία της κατανάλωσης. Εκείνα τα χρόνια ήρθε σε επαφή με τον Μάσιμο Μουσίνι και τον Αρτούρο Κάρλο Κινταβάλε,[3] ξεκίνησε μια γόνιμη συνεργασία με το CSAC, το οποίο πλέον κατέχει τη μεγαλύτερη συλλογή από τις πρωτότυπες εκτυπώσεις του, στο οποίο δωρίζει περιοδικά ενημερώσεις του έργου του, με το οποίο συνεργάζεται επίσης ως μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Τμήματος Φωτογραφίας, προτείνοντας και υποδεικνύοντας ιστορικό υλικό προς απόκτηση.

Το 1979, το CSAC του αφιέρωσε μια μεγάλη έκθεση, η οποία ανθολόγησε όλα τα προηγούμενα έργα του και αποτέλεσε σημείο καμπής στην καριέρα του.[1] Στη συνέχεια, συνέχισε την έρευνα που επικεντρώθηκε στο τοπίο και την αρχιτεκτονική (ενθαρρύνοντας σε αυτό τον λόγο τον Aldo Rossi), συνεργάστηκε και έγινε φίλος με συγγραφείς και μουσικούς (συμπεριλαμβανομένων των Gianni Celati, Ermanno Cavazzoni, Antonio Tabucchi, Lucio Dalla) και οργάνωσε εξαιρετικά πρωτότυπες συλλογικές δράσεις, με τη συμμετοχή άλλων φωτογράφων που δραστηριοποιούνταν στα ίδια θέματα, περιγράφοντας το ιταλικό τοπίο, μεταξύ των οποίων θα πρέπει να θυμόμαστε το Viaggio in Italia (1984)[4] και το Esplorazioni sulla Via Emilia (1986).[5]

Ειδικότερα, το έργο Viaggio in Italia, που σχεδιάστηκε από τον Ghirri και επιμελήθηκε ο ίδιος, ο Gianni Leone και ο Enzo Velati, αποτελεί ορόσημο για την ιταλική φωτογραφία, αποτελώντας ένα ανεπίσημο μανιφέστο της ιταλικής σχολής τοπίου που γεννήθηκε εκείνα τα χρόνια.[6] Πρόκειται για ένα βιβλίο (Luigi Ghirri, Gianni Leone, Enzo Velati, επιμέλεια, Viaggio in Italia - Il Quadrante, Alessandria 1984) και μια περιοδεύουσα έκθεση που συγκέντρωσε εικόνες από πολλούς συγγραφείς, Ιταλούς και, σε μικρότερο βαθμό, ξένους, όπως Olivo Barbieri, Gabriananane Basilico, Andrea. Cavazzuti, Giovanni Chiaramonte, Mario Cresci, Vittore Fossati, Carlo Garzia, Guido Guidi, Luigi Ghirri, Shelley Hill, Mimmo Jodice, Gianni Leone, Claude Nori, Umberto Sartorello, Mario Tinelli, Ernesto Tuliozi, Fulvio, Fulvio[7]. Από το 1983 έως το 1985 δίδαξε μαθήματα Ιστορίας της Φωτογραφίας στο Ινστιτούτο Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου της Πάρμας.[8]

Το 2024, ο εκδοτικός οίκος Quodlibet δημοσίευσε το αντίγραφο του βιβλίου Viaggio in Italia, το οποίο εν τω μεταξύ δεν ήταν διαθέσιμο παρά μόνο σε υψηλές τιμές στην αγορά των συλλεκτών, συνοδευόμενο από ένα φυλλάδιο 48 σελίδων με ένα δοκίμιο για τη γένεση και την κριτική επιτυχία του Viaggio in Italia, επιμελημένο από τους Matteo Balduzzi, Fabio De Chirico, Gabriella Guerci, Matteo Piccioni, ένα σημείωμα της Adele Ghirri και τις μεταφράσεις στα γαλλικά και τα αγγλικά των πρωτότυπων κειμένων των Arturo Carlo Quintavalle και Gianni Celati (δημοσιευμένα στα ιταλικά στο βιβλίο)[9].

Από το 1981, κατόπιν αιτήματος του Vittorio Savi, ασχολείται με την αρχιτεκτονική φωτογραφία στην περιοχή. Συγκεκριμένα, θα φωτογραφίσει για τον ίδιο τον Savi, για τον Aldo Rossi και τον Paolo Zermani. Την ίδια χρονιά γίνεται φίλος με τον συγγραφέα Gianni Celati. Τα τοπία του είναι αιωρούμενα, μη ρεαλιστικά, κατά κάποιο τρόπο μεταφυσικά, συχνά χωρίς ανθρώπινες φιγούρες αλλά ποτέ χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Η χρήση λεπτών και ακόρεστων χρωμάτων είναι θεμελιώδης για την ποιητική του[10] και προκύπτει από τη στενή συνεργασία με τον τυπογράφο του Arrigo Ghi. Αξιοσημείωτες είναι οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στο στούντιο της Μπολόνια στη via Fondazza του ζωγράφου Giorgio Morandi. Είναι συγγραφέας εξωφύλλων πολυάριθμων άλμπουμ για την RCA, τόσο κλασικής μουσικής όσο και Ιταλών καλλιτεχνών[11] όπως οι Lucio Dalla, Gianni Morandi, Luca Carboni, CCCP - Fedeli alla linea (Epica Etica Etnica Pathos), Stadio, Ciao Fellini, Robert & Cara και άλλοι. Πέθανε ξαφνικά από καρδιακή προσβολή το 1992, σε ηλικία 49 ετών. Όπως τον όρισε ο Massimo Mussini, ήταν σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους και πιο επιδραστικούς Ιταλούς φωτογράφους του εικοστού αιώνα.[12]

Αναφορές και αφιερώματα
Οι Modena City Ramblers του αφιέρωσαν το τραγούδι L'uomo delle pianure, που δημοσιεύτηκε το 1999 στο άλμπουμ Fuori campo.
Η Elisabetta Sgarbi παρουσίασε μια ταινία για τον φωτογράφο από το Scandiano με τίτλο Deserto Rosa στο Φεστιβάλ Βενετίας 2009.[13]
Η συλλογή CCCP, πιστή στη σειρά με τίτλο Here are my jewels από το 1992, είναι αφιερωμένη στον L. Ghirri.
Πόροι
Το Αρχείο Luigi Ghirri, που βρίσκεται στην τελευταία κατοικία του καλλιτέχνη στο Roncocesi, ιδρύθηκε το 1992 με στόχο τη διάδοση και την προώθηση του έργου του φωτογράφου. Οι ταινίες φυλάσσονται στο φωτογραφικό αρχείο της Βιβλιοθήκης Panizzi στο Reggio Emilia. Τα δικαιώματα χρήσης των εικόνων αποτελούν αποκλειστική ιδιοκτησία των κληρονόμων Luigi Ghirri.

Ο Luigi Ghirri αντιπροσωπεύεται από τις γκαλερί Matthew Marks και Mai 36 Galerie.[14]

Η συλλογή αρχείου Luigi Ghirri[15] φυλάσσεται στο Κέντρο Μελετών Επικοινωνίας και Αρχείο στην Πάρμα και αποτελείται από έργα που δημιούργησε ο καλλιτέχνης καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Αυτή η συλλογή περιέχει 670 εκτυπώσεις, 3 σύνθετα έργα (Slot-machine, Km 0,250 di esposizione, Infinito), καθώς και 147 έγχρωμες εκτυπώσεις 30x40 που έκανε ο Arrigo Ghi το 1993, σε επιμέλεια της Paola Borgonzoni Ghirri για την έκθεση Muri di Carta/Μπιενάλε Τέχνης Βενετίας 1993. Η συλλογή είναι δημόσια και μπορεί να συμβουλευτεί κανείς, με εξαίρεση ορισμένες σειρές και αντικείμενα τα οποία, για λόγους συντήρησης, εξαιρούνται επίσης από τον δανεισμό.

Εργαλεία
Οι κάμερες
1967-1968: Τηλέμετρο σταθερού φακού Voigtlander Bessamatic 24x36mm και φωτογραφική μηχανή μιας χρήσης από την Wings.
1969-1972: Πένα Olympus (24x18mm) και η πρώτη φωτογραφική μηχανή SLR.
1977-1978: Canon AE-1
Από το 1979 και μετά: Διάφορα μοντέλα Polaroid, 100, SX-70, 600 και Image.
1980: Προσκαλείται από το Polaroid Intl. στο Άμστερνταμ για να χρησιμοποιήσει μια πειραματική φωτογραφική μηχανή 20x24" και φορμά 8x10".
Δεκαετία του 1980: Pentax 645 (6x4,5 εκ.) και Pentax 67 (6x7 εκ.).
Από τα μέσα της δεκαετίας του 80: Mamiya RB67 και Mamiya RZ67 (6x7cm).
Οι οπτικές.
Δουλευε κυρίως με μεσαία εστιακά μήκη και μερικές φορές χρησιμοποιούσε ευρυγώνιο και τηλεφακό.

Οι αρνητικοί
Ο Luigi Ghirri χρησιμοποίησε αρνητικά και διαφάνειες των διαστάσεων: 24x36 mm, 3,5x5 cm, 4,5x6 cm, 5,5x5,5 cm, 5x6 cm, 6x6 cm, 6x7 cm, 6x8 cm, 6x9 cm.

Εργοστάσιο
Κατάλογος (1971-1972)
Week End - Ατλάντης (1973)
Χλμ. 0,250 (1973)
Infinito (1974)
Παραδείγματα χαρτονένιων τοπίων (1971-1974)
Πρωινό στο γρασίδι (1972-1974)
Kodachrome (1970-1978)
Σκάλκα (1977-1978)
Vedute (1970-1979)
Ιταλία ailati (1971-1979)
Η χώρα των παιχνιδιών (1972-1979)
Identikit (1976-1979)
Διάφραγμα 11, 1/125, φυσικό φως (1979)
Γεωγραφία φανταστική (1979-1980)
Snapshot (1980)
Άνυδρη ζωή (1978-1981)
Polaroid (1980-1981)
Τοπογραφία-Εικονογραφία (1980-1981)
Tra albe e tramonti (1982-1983)
Η εργασία των τεχνιτών (1984)
Εξερευνήσεις στον δρόμο Emilia - Θέα στον τοπίο (1985)
Versailles (1985)
Όροι της Emilia-Romagna (1987)
Il Palazzo dell'Arte (1980-1988)
Ένα πόδι στον παράδεισο (1984-1988)
Le case (1976-1989)
Ιταλικό τοπίο (1980-1989)
Το προφίλ των νεφών (1980-1989)
Θέα πόλεων (1976-1990)
Οι θεατρικοί χώροι (1983-1990)
Οι αρχιτεκτονικές (1982-1992)