1. Theodorus à Brakel : Het geestelyke leven, ende de stand eens gelovigen mensches hier op aarde; uit Gods Heilig Woord vergadert en byeen gestelt. Nog zyn hier achter bygevoegt eenige Kentekenen, waar uit men hem kan verzekeren, dat men van Godt is bemind; Als mede eenige Christelyke meditatien, gebeden en dankzeggingen: ... De dertiende druk, door den Autheur in zyn leven Overgezien, Vermeerdert en Verbetert. t'Amsterdam, Gedrukt by Abraham Cornelis, Boekverkoper aan den Overtoom. (1699). 398(6)p. Waarbij gebonden: 2. Theodorus à Brakel : Eenige christelyke meditatien, gebeden ende dankzeggingen, om 's nagts, 's morgens, 's middags en 's avonds te gebruiken, mitsgaders by andere gelegentheden ... De Elfde Druk, door den Autheur in zyn leven overgezien, ende met verscheiden Gebeden vermeerdert. ... t'Amsterdam, Gedrukt by Abraham Cornelis, Boekverkoper aan den Overtoom. (2)74 p. Samen in een perkamenten band. Binding en papier goed. Hier en daar een zeer lichte verkleuring of nietstorend vlekje. ** Bibl. ref. SGT B 514. Theodorus à Brakel (ook: Dirk Gerrits à Brakel) (Enkhuizen, 1608 – Makkum, 14 februari 1669) was een Nederlands gereformeerd predikant en schrijver van stichtelijke werken. Hij is met name bekend geworden door een tweetal mystieke geschriften, namelijk Het geestelijck leven (1649) en De trappen des geestelijcken levens (1670). À Brakel behoorde tot de stroming van de Nadere Reformatie. Theodorus à Brakel bezocht in Enkhuizen de Latijnse school en werkte na zijn huwelijk met Grietje Willemsdr. Homma vanaf 1634 als schoolmeester in Leeuwarden. Vanwege zijn vroomheid en kennis van het christelijk geloof werd hij in 1637 na een examen door de classis Leeuwarden zonder academische opleiding toegelaten tot het ambt van predikant. In 1638 werd hij predikant te Beers en Jellum, in 1652 ging hij naar Den Burg op Texel, maar keerde een jaar later alweer terug naar Friesland, naar Makkum, waar hij tot zijn overlijden in februari 1669, nog geen maand na zijn echtgenote, zou blijven. Zijn zoon, de predikant Wilhelmus à Brakel (1635-1711), was ook een belangrijke vertegenwoordiger van de Nadere Reformatie. À Brakel was een mystiek theoloog die zich doorgaans ver hield van de theologische twisten waar de zeventiende eeuw rijk aan was. Zijn ascetische, puriteinse levensstijl maakte op verschillende mensen, onder wie Anna Maria van Schurman, diepe indruk. In zijn boeken pleitte à Brakel voor een strikte christelijke levenswandel met veel ruimte voor gebed, meditatie en contemplatie. Het dagelijks leven moest georganiseerd worden rond momenten van stichtelijke overdenking. In zijn laatste geschrift gaf hij een schets van de ontwikkeling van het geloofsleven die parallel liep aan de ontwikkeling mens van kind tot volwassene. Zijn trappen vertegenwoordigen geestelijke groei, maar zijn geen trappen van inwijding in mystieke geheimen. Ook kent hij niet de beleving van de eenwording met God, al beschrijft hij zijn ervaring van Gods aanwezigheid in zeer innige bewoordingen. À Brakels mystiek kent geen esoterisch karakter, maar wil voor alle gelovigen toegankelijk zijn.