Peter van Mastricht / Henricus Pontanus : Theoretico-Practica Theologia. Qua, per singula capita Theologica, pars exegetica, dogmatica, elenchtica & practica, perpetua successione conjugantur. Accedunt: Historia Ecclesiastica plena ferè, quanquam compendiosa: Idea Theologiae Moralis: Hypotyposis Theologiae Asceticae &c. Proin opus quasi novum. Auctore Petro Van Mastricht, SS. Theol. in Academia Ultraj. Doctore & Professore. Huic novae editioni adjecta est auctoris vita, a Cl. Pontano descripta. Trajecti ad Rhenum, & Amstelodami, Sumptibus Societatis, 1715. 4o: (44)1236(55)p. Origineel perkament met overslaande randen. Opgeplakt titelplaatje in donkerrood beschadigd deels verloren en los. Binding goed. Boeksnede rood verguld. Papier doorgaans wat bruine vlekken Gedrukt in 2 kolommen in kleine letter. Op de titelpagina in rood en zwart onder de auteur een sukje uitgeknipt waar gestaan heeft: Editio nova, priori multo emendatior, & tertia saltem parte auctior. Schutbladen van later datum. Voorin een ex libris. ** Petrus (of Peter of Pieter ) van Mastricht (of Maastricht ) (november 1630 - 9 februari 1706) was een gereformeerd theoloog . Hij werd in Keulen geboren als zoon van een vluchteling uit Maastricht tijdens de Nederlandse opstand . De familienaam van zijn vader was oorspronkelijk "Schoning", maar hij veranderde deze in "van Mastricht" toen hij naar Keulen verhuisde. Petrus gebruikte af en toe het gelatiniseerde pseudoniem Scheuneneus. Johannes Hoornbeeck was van 1639 tot 1643 predikant van Masticht en vanaf 1647 zijn leraar aan de Universiteit van Utrecht , samen met Gisbertus Voetius en anderen. Van 1650 tot 1652 maakte hij een studiereis aan de Universiteit Leiden en mogelijk Oxford en de Universiteit van Heidelberg . Van daaruit nam hij pastoraten in Xanten , Glückstadt , Frankfurt an der Oder en Duisburg . Terwijl Mastricht wordt beschouwd als een volgeling van de school van Voetius , was zijn Classis (kerkelijke) in Xanten overwegend Cocceiaans , een school waartegen Voetianen zich verzetten. Om deze reden, en vanwege enkele irene uitspraken die Mastricht deed, wordt aangenomen dat hij enigszins oecumenisch was, in tegenstelling tot de venijnige polemiek die gebruikelijk was tussen Voetianen en Coccieërs van zijn tijd. Hij voltooide zijn Master of Arts en doctor in de theologie aan de Universiteit van Duisburg in 1669 terwijl hij als predikant diende. Van 1670 tot 1677 was Maastricht hoogleraar Hebreeuws en theologie aan die universiteit. Vervolgens volgde hij Voetius in 1677 op als hoogleraar Hebreeuws en theologie aan de Universiteit Utrecht. Ook diende hij als ouderling en bevoorradingsprediker voor de classis van Amsterdam . Hij diende daar totdat hij te zwak werd en in 1700 thuis les begon te geven. Hij stierf op 9 februari 1706 . Mastricht beschouwde, in navolging van zijn leraren Voetius en Hoornbeeck, de theologie als in wezen praktisch, maar zag het gebruik van de scholastische theologische methode niet als tegengesteld aan het praktische gebruik van theologie voor christelijke vroomheid. Hij verzette zich tegen de toenemende invloed van het cartesianisme onder de gereformeerden door verhandelingen te schrijven tegen Christopher Wittich , Petrus Allinga en Balthasar Bekker . Er wordt een groeiende beurs verwacht op het gebied van post-reformatie en Jonathan Edwards- studies, aangezien vertalingen van Mastrichts magnum opus van de theologie, de Theoretico-practica theologia , in een Engelse editie en een nieuwe Nederlandse editie in 2018 op de markt zullen verschijnen. Zie Petrus van Mastricht, Theoretisch-praktische Theologie , Todd M. Rester (vert.), Joel R. Beeke (red.) (Grand Rapids: Reformation Heritage Books , 2018—) drie van de zeven delen zijn al gepubliceerd; Petrus van Mastricht, Theoretisch-praktische godgeleerdheid (Barneveld: Gebr. Koster / Stichting Gereformeerd Erfgoed , 2018—). P.S. Inmiddels compleet verkrijgbaar.