De tweede eeuw na Christus was een bloeitijd voor de Romeinen in Nederland. De limes, de Romeinse grens die langs de grote rivieren liep, was tot op zekere hoogte veiliggesteld en hoefde alleen maar bewaakt te worden. Om een grens te bewaken die door heel Nederland heen van Duitsland tot aan de Noordzee liep, had je veel soldaten nodig. Een rivier is een natuurlijke grens, die zowel moeilijk is over te steken maar ook beter te verdedigen valt. Veel Nederlandse steden, zoals Utrecht, Nijmegen en Leiden kennen hun oorsprong langs de Romeinse Limes. Langs deze grens waren vele forten (castella) en legerkampen (castra) opgericht. Deze nederzettingen dienden allereerst voor de bescherming van de grenzen, ze boden ook ruimte voor handel. Handel vond plaats tussen de verschillende limes nederzettingen, meestal via de rivier. Ook dreven de Romeinen handel met de inheemse stammen aan de andere kant van de grens. De Romeinen verkeerden niet in constante staat van oorlog met hun ‘barbaarse’ buren en vreedzaam contact was zeker mogelijk. Met vele opzienbarende wachttorens, fungeerde de limes meer als afbakening en hopelijk afschrikking, dan een ondoordringbare afscheiding. n de tweede eeuw na christus was het in het zuiden van Nederland (de provincie Germania Inferior) vrij rustig. De soldaten in de legerkampen, forten en wachttorens, moeten zich soms stierlijk hebben verveeld. De Romeinse bevelhebbers hielden de soldaten vaak bezig met koken, schoonmaken en gymnastische oefeningen. Daar ben je natuurlijk op een gegeven moment wel op uitgekeken. Eén van de dingen waar Romeinse soldaten slim in waren, was het vinden van afleiding. Ze stonden er namelijk bekend om dat ze ontzettend hielden van dobbelen, gokken en andere geluksspelletjes. Vaak daagden ze elkaar uit om geld of andere bezittingen in te zetten. Daar wordt een spelletje snel spannend van! In verschillende plaatsen waar vroeger Romeinse nederzettingen stonden, zijn dan ook overblijfselen van spelletjes gevonden. Veel van deze spelletjes kennen we vandaag de dag nog steeds. Een mooi voorbeeld zijn deze dobbelstenen, te zien in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. De gevonden dobbelstenen zagen er niet veel anders uit dan onze dobbelstenen. Er zijn zelfs voorbeelden gevonden van dobbelstenen die aan één kant verzwaard waren, zodat de kans dat ze op zes zouden belanden, erg groot was! Daar was Fortuna - de godin van geluk, toeval en noodlot - vast niet blij mee geweest. VERZENDING: dit kavel wordt verstuurd middels post NL