Pablo Palazuelo (1927-2003) - Sigilla

Λιθογραφία του Pablo Palazuelo (* 1927 † 2003. Μαδρίτη) με τίτλο «Sigilla».
Αυτό το έργο ανήκει στη σειρά «Emblema», που δημιουργήθηκε από τον Palazuelo το 1980.
Υπογεγραμμένο σε πλάκα από τον καλλιτέχνη.
Εκδόθηκε από Maeght. Τυπωμένο από Arte París * Εξαντλημένη έκδοση *
Εκτελέστηκε σε χαρτί Arches υψηλής βαρύτητας, με το χαρακτηριστικό του υδατογράφημα.
Περιλαμβάνει Πιστοποιητικό Αυθεντικότητας (COA).

Τελευταία αντίγραφα

Διαστάσεις: 80 x 58 εκ.
Έτος: 1980
Έκδοση: 3000 τεμ.
Κατάσταση: Εξαιρετική (αυτό το έργο ποτέ δεν έχει πλαισιωθεί ή εκτεθεί, και διατηρείται πάντα σε επαγγελματικό φάκελο τέχνης, επομένως διατηρείται σε άριστη κατάσταση).
Προέλευση: Ιδιωτική Συλλογή.

Το έργο θα χειριστείται προσεκτικά και θα συσκευαστεί σε ενισχυμένο χαρτόνι. Η αποστολή θα γίνει με πιστοποίηση και αριθμό παρακολούθησης.

Η αποστολή θα περιλαμβάνει επίσης ασφάλεια μεταφοράς αξίας της τελικής εργασίας με πλήρη επιστροφή χρημάτων σε περίπτωση απώλειας ή ζημιάς, χωρίς κόστος για τον αγοραστή.

Ο Pablo Palazuelo σπούδασε αρχιτεκτονική στη Μαδρίτη και στο Royal Institute of British Architects στο Όξφορντ. Από το 1939 αφιερώθηκε αποκλειστικά στη ζωγραφική. Αφού καλλιέργησε σύντομα ένα νεοκυβιστικό στυλ που συνεχίζει τον Picasso και τον Braque, άρχισε να ενδιαφέρεται για το έργο γλυπτών όπως Naum Gabo και Anton Pevsner και για τη ζωγραφική του Paul Klee, που τον επηρέασε βαθιά.
Τα πρώτα αφηρημένα σχέδιά του βασίζονταν στην παρατήρηση φυσικών δομών, όπως κρύσταλλοι χιονιού, μικροσκοπικές εξετάσεις κυττάρων ή αεροφωτογραφίες· η αναζήτηση γεωμετρικών δομών και των μαθηματικών τους αναλογιών θα χαρακτήριζε το έργο του Palazuelo σε όλη τη διάρκεια της πορείας του.
Το 1948 εγκαταστάθηκε στο Ισπανικό Περίπτερο της Πανεπιστημιακής Πόλης του Παρισιού, όπου συναντήθηκε με τον Chillida.
Η πρώτη ατομική έκθεσή του πραγματοποιήθηκε στη Γκαλερί Maeght του Παρισιού το 1955. Στη συνέχεια, παρουσίασε έργα στα κύρια ευρωπαϊκά και αμερικανικά μουσεία, όπως το Guggenheim της Νέας Υόρκης, το Carnegie International του Πίτσμπουργκ, ή το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βίλλας του Παρισιού.
Το 1954 άρχισε να αναπτύσσει μια γλυπτική πτυχή που κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1970. Με τον καιρό, η γεωμετρία του απέκτησε μεγαλύτερη δυναμική και ευελιξία, και ο ρυθμός του έγινε πιο γρήγορος: η θραύση που παράγεται στην επιφάνεια δημιουργεί ένα ολόκληρο πλέγμα γραμμών ευθείων και σπασμένων και προκύπτει μια δομή κρυσταλλώσεων.
Το 1969 επέστρεψε στην Ισπανία, όπου ίδρυσε το τελικό του στούντιο. Βραβεύτηκε με το Χρυσό Μετάλλιο των Καλών Τεχνών το 1982. Το 2004 έλαβε το Βραβείο Βελάσκεθ του Ισπανικού Υπουργείου Πολιτισμού.