Μοντέρνο Ασήμι Μενταγιόν με Φόλλις του Κωνσταντίνου Β'. (χωρίς τιμή ασφαλείας)

Σύγχρονο κρεμαστό με Φόλλις του Κωνσταντίνου Β'.
ΥΛΙΚΟ: Ασημένιο και χάλκινο.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: Ρωμαϊκός
ΠΕΡΙΟΔΟΣ: 4ος αιώνας μ.Χ.
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: διάμετρος 20 mm
Καλή κατάσταση. Αρχικό νόμισμα μέσα σε μια σύγχρονη χειροποίητη κυκλική ασημένια ρύθμιση.
Προέλευση: από ιδιωτική συλλογή Βελγίου, αποκτήθηκε τη δεκαετία του 1990 (νομίσμα)

Συνοδεύεται από Πιστοποιητικό Αυθεντικότητας και Άδεια Εξαγωγής. Εάν βρίσκεστε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πρέπει να υποβάλουμε ξανά αίτηση για άδεια εξαγωγής για τη χώρα σας. Αυτό διαρκεί 3 έως 5 εβδομάδες και κοστίζει 5% της τιμής πώλησης. Αυτό το ποσό θα προστεθεί στο τελικό τιμολόγιο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ: Κωνσταντίνος Β' (Καίσαρας, 317-337) AE Follis (Χαλκός, 3.14γρ, 19mm) Θεσσαλονίκη
Οψε: CONSTANTINVS IVN NOB C, κεφάλι με στεφάνι δεξιά.
Ανάστροφη: CAESARVM NOSTRORVM γύρω από VOT V μέσα σε στεφάνι.
Σημείο νομισματοκοπείου TSBVII.
Αναφορά: RIC 100

Το θέμα του Κωνσταντίνου Β’ πρέπει να είναι ο Ρωμαίος αυτοκράτορας που κυβέρνησε από το 337 έως το 340 μ.Χ., καθώς είναι η κύρια ιστορική φιγούρα με το όνομα αυτό κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος Β’ ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Κωνσταντίνου του Μεγάλου και της δεύτερης συζύγου του, Φαύστα. Γεννημένος το 316 μ.Χ., μεγάλωσε ως προνομιούχο μέλος της δυναστείας των Κωνσταντίνων, η οποία είχε επανενώσει και επαναπροσανατόλισε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Όπως και οι αδελφοί του, του απονεμήθηκε ο τίτλος του Καίσαρα σε νεαρή ηλικία και του ανατέθηκε διοικητική ευθύνη για το δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβανομένων της Γαλατίας, της Βρετανίας και της Ισπανίας, ακόμη και κατά τη διάρκεια της ζωής του πατέρα του. Αυτή η πρώιμη εμπειρία ήταν μέρος της στρατηγικής του Κωνσταντίνου του Μεγάλου να εκπαιδεύσει τα παιδιά του στη διακυβέρνηση και να διασφαλίσει μια σταθερή διαδοχή, μια σημαντική αλλαγή από τα προηγούμενα ρωμαϊκά αυτοκρατορικά πρότυπα.

Μετά το θάνατο του Constantine the Great το 337 μ.Χ., η αυτοκρατορία διαιρέθηκε επίσημα μεταξύ των τριών επιζώντων γιων του: Constantine II, Constantius II και Constans. Αν και οι τρεις αδελφοί συναντήθηκαν αρχικά και συμφώνησαν για τη διαίρεση—η οποία περιελάμβανε και μια βίαιη εκκαθάριση άλλων αρσενικών συγγενών—ο Constantine II διεκδίκησε το δικαίωμα προεξάρχοντος βασιζόμενος στην ηλικία του και στην αρχική διανομή των εδαφών από τον πατέρα του. Αρχικά ελέγχει το μακρινό δυτικό μέρος, ενώ ο Constans λαμβάνει την Ιταλία, την Αφρική και την Ηλιούπολη, και ο Constantius II παίρνει την Ανατολή. Ωστόσο, ο Constantine II απογοητεύτηκε με την κατανομή του, αισθανόμενος ότι του αξίζει περισσότερο και ότι έχει το δικαίωμα να ενεργεί ως ο ανώτερος αυτοκράτορας έναντι των νεότερων αδελφών του, ειδικά του Constans.

Αυτή η μνησικακία και φιλοδοξία οδήγησαν σε μια μοιραία στρατιωτική σύγκρουση. Το 340 μ.Χ., ο Constantine II προχώρησε με τον στρατό του από τη Γαλατία στην Ιταλία, παραβιάζοντας τα εδάφη του Constans. Ο Constans απάντησε στέλνοντας μια κινητή δύναμη που αιφνιδίασε τον αδελφό του κοντά στην Aquileia, στη βορειοανατολική Ιταλία. Ο Constantine II σκοτώθηκε στη μάχη, σηματοδοτώντας ένα γρήγορο και βίαιο τέλος στην τριετή βασιλεία του. Ο θάνατός του άφησε τις δυτικές επαρχίες στα χέρια του νεότερου αδελφού του, Constans, και σημαντικά αποσταθεροποίησε τη συμφωνία για την αυτοκρατορική κοινή διακυβέρνηση που είχε θεσπίσει ο πατέρας τους. Η σύγκρουση υπογραμμίζει τις διαρκείς δυσκολίες της διαδοχής και της κατανομής της εξουσίας που ταλάνιζαν την ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ακόμη και μετά την υιοθέτηση του Χριστιανισμού.