Anton Corbijn - 33 Still Lives (FIRST PRINTING) - 1999

Αυτή είναι η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΥΤΕΡΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΛΕΥΚΩΜΑΤΩΝ από το 5Uhr30.com, Κολωνία, Γερμανία.
Από φέτος.

«33 Still Lives» είναι το φανταστικό τέταρτο βιβλίο του διάσημου ολλανδού φωτογράφου και σκηνοθέτη.
Anton Corbijn (μετά τα «Star Trak», «Famouz» και «Allegro»).

Με υπέροχες φωτογραφίες των Björk, Bono, Kylie Minogue, Lars von Trier, Herbert Grönemeyer, Robert de Niro και άλλων.

Με την αυθεντική θήκη βιβλίου.

Από τη δεκαετία του 1970, ο φωτογράφος και σκηνοθέτης Anton Corbijn έχει συνεργαστεί με μια σειρά μουσικών συγκροτημάτων, και μερικές από τις φωτογραφίες του έχουν ασκήσει σημαντική επίδραση στις καριέρες τους.
Έγινε επίσης γνωστός για τις φωτογραφίες του με άλλες διασημότητες.
Η πρώτη φωτογραφία που τυπώθηκε σε μουσικό περιοδικό ήταν της μπάντας Solution που εμφανίστηκε στο 'Grote Markt' στο Groningen το 1972.
Σχεδόν κανένας από τους μεγάλους της ροκ και ποπ σκηνής δεν είχε σταθεί μπροστά από την κάμερά του, από τον Tom Waits μέχρι τους Rolling Stones και U2, από τους Bon Jovi μέχρι τον Frank Sinatra, από τον Bryan Adams μέχρι τον Luciano Pavarotti και, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, Joy Division.

Το 5Uhr30.com εγγυάται λεπτομερείς και ακριβείς περιγραφές, 100% προστασία μεταφοράς, 100% ασφάλιση μεταφοράς και φυσικά συνδυασμένη αποστολή - παγκοσμίως.

Schirmer και Mosel, Μόναχο. 1999. Πρώτη γερμανική έκδοση, πρώτη εκτύπωση.

Σκληρό εξώφυλλο με προστατευτικό κάλυμμα. 270 x 360 mm. 80 σελίδες. 33 έγχρωπες πλάκες. Φωτογραφίες: Anton Corbijn. Σχεδιασμός: Lars Sundh. Κείμενο: Ulf Poschardt. Κείμενο στα γερμανικά.

Δεν παρέχεται κείμενο προς μετάφραση.
Βιβλίο καθαρό χωρίς σημάδια και χωρίς λεκέδες· ελάχιστα ίχνη χρήσης. Το εξώφυλλο φρέσκο και ολοκληρωμένο, χωρίς σχίσιμο, χωρίς κολλημένα σχίσιμα και χωρίς ελλείποντα μέρη· ελαφρά ίχνη χρήσης. Συνολικά σε άριστη κατάσταση.

Υπέροχο λεύκωμα φωτογραφιών του Anton Corbijn - με το αυθεντικό εξώφυλλο.

Ο Anton Johannes Gerrit Corbijn van Willenswaard, γεννημένος το 1955, είναι Ολλανδός φωτογράφος, σκηνοθέτης ταινιών και σκηνοθέτης μουσικών βίντεο. Είναι ο δημιουργικός διευθυντής πίσω από το οπτικό αποτέλεσμα των Depeche Mode και U2, έχοντας αναλάβει την κύρια προώθηση και φωτογραφίες εξωφύλλων και για τις δύο μπάντες για πάνω από τρεις δεκαετίες. Μερικά από τα έργα του περιλαμβάνουν μουσικά βίντεο για το "Enjoy the Silence" των Depeche Mode (1990), το "One" των U2 (έκδοση 1) (1991), το "Do I Have to Say the Words?" του Bryan Adams, το "Heart-Shaped Box" των Nirvana (1993), και τα "Talk" (2005) και "Viva la Vida" (2008) των Coldplay, καθώς και την βιογραφική ταινία για τον Ian Curtis, το Control (2007), το The American (2010), το A Most Wanted Man (2014), βασισμένο στο μυθιστόρημα του John le Carré του 2008 με τον ίδιο τίτλο, και το Life (2015), που αφορά τη φιλία μεταξύ του φωτογράφου του Life magazine Dennis Stock και του James Dean.
Ο Corbijn ξεκίνησε την καριέρα του ως φωτογράφος μουσικής όταν είδε τον Ολλανδό μουσικό Herman Brood να παίζει σε ένα καφενείο στο Groningen γύρω στο 1975. Τράβηξε πολλές φωτογραφίες από το συγκρότημα Herman Brood & His Wild Romance και αυτές οδήγησαν σε αύξηση της φήμης του Brood και σε μεγαλύτερη προβολή για τον Corbijn.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, το Λονδρέζικο περιοδικό μουσικής New Musical Express (NME), ένα εβδομαδιαίο περιοδικό μουσικής, παρουσίαζε τακτικά το έργο του και συχνά είχε μια φωτογραφία του στην πρώτη σελίδα. Μια τέτοια περίπτωση ήταν ένα πορτρέτο του David Bowie φορώντας ένα λαιμόδεσμο πίσω από τη σκηνή στη Νέα Υόρκη, όταν πρωταγωνιστούσε στο The Elephant Man. Τα πρώτα χρόνια του Λονδρέζικου περιοδικού The Face, ενός γυαλιστερού μηνιαίου περιοδικού για τον τρόπο ζωής και τη μουσική μετά το punk, ο Corbijn ήταν τακτικός συνεργάτης. Έγινε γνωστός φωτογραφίζοντας σε ασπρόμαυρο, αλλά τον Μάιο του 1989 άρχισε να τραβάει φωτογραφίες σε χρώμα χρησιμοποιώντας φίλτρα. Η πρώτη του απόπειρα σε αυτό το μέσο ήταν για τη Siouxsie Sioux. Μεταξύ 1998 και 2000, σε συνεργασία με τη ζωγράφο Marlene Dumas, εργάστηκαν σε ένα έργο με τίτλο «Stripping Girls», που είχε ως θέμα τα strip clubs και τα peep shows του Άμστερνταμ· ενώ ο Corbijn αργότερα παρουσίασε φωτογραφίες, η Dumas πήρε Polaroids που στη συνέχεια χρησιμοποίησε ως πηγές για τα έργα της.
Ο Corbijn έχει φωτογραφίσει τον Jimmy Page και τον Robert Plant (πρώην των Led Zeppelin), τον Bob Dylan, τους Joy Division, τον Tom Waits, τον Bruce Springsteen, τους Prāta Vētra, τον Peter Hammill, τον Miles Davis, την Kate Bush, την Björk, τον Captain Beefheart, την Kim Wilde, τον Marc Almond, τον Robert De Niro, τον Stephen Hawking, τον Elvis Costello, τις Siouxsie and the Banshees, τον Morrissey, τον Peter Murphy, τους Simple Minds, τον Clint Eastwood, τους The Cramps, τους Roxette, τον Herbert Grönemeyer, την Annie Lennox και τους Eurythmics, μεταξύ άλλων. Ίσως οι πιο διάσημες και μακροχρόνιες συνεργασίες του είναι με τους Depeche Mode και U2. Η εργασιακή σχέση του Corbijn με τους Depeche Mode ξεκίνησε με το γύρισμα ενός μουσικού βίντεο για το single τους το 1986, "A Question of Time". Ο Corbijn δηλώνει ότι σύντομα "άρχισε να καταλαβαίνει ότι τα οπτικά του στοιχεία και η μουσική τους ταιριάζουν πολύ καλά. Στη συνέχεια, έκανε μερικές ζωντανές φωτογραφίες, και τελικά αυτό εξελίχθηκε σε σχεδιασμό ολόκληρου του ζωντανού σετ. Αυτό είναι που κάνει από το 1993." Ο Corbijn έχει σκηνοθετήσει πάνω από 20 μουσικά βίντεο των συγκροτημάτων, με πιο πρόσφατο το "Ghosts Again" του 2023. Έχει επίσης σχεδιάσει τα περισσότερα εξώφυλλα των άλμπουμ και singles των Depeche Mode από το άλμπουμ Violator του 1990 και μετά. Η συνεργασία του Corbijn με τους U2 περιλαμβάνει τη φωτογράφιση της μπάντας στην πρώτη τους περιοδεία στις ΗΠΑ, τη φωτογράφιση των άλμπουμ τους The Joshua Tree και Achtung Baby, και τη σκηνοθεσία αρκετών συνοδευτικών βίντεο.
Άλλες εξώφυλλες άλμπουμ που περιλαμβάνουν έργα του Corbijn περιλαμβάνουν εκείνα για τους Springsteen, Nick Cave, το δεύτερο συγκρότημα της Siouxsie, The Creatures, Bryan Adams, Metallica, Therapy?, The Rolling Stones, Bon Jovi, The Killers, Simple Minds, R.E.M., The Bee Gees, Saybia, Clannad και Moke.
(Wikipedia)