Chargesheimer - Berlin (FOURTH BOOK, ORIGINAL DUSTJACKET) - 1959

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΦΩΤΟΒΟΥΛΕΥΜΑ από τον Chargesheimer ('Karl-Heinz Hargesheimer', 'Κολωνία 5.30') -
για το Βερολίνο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (υπότιτλος: «Εικόνες μιας Μεγάλης Πόλης»).

Με την ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΓΝΗΣΙΑ ΜΑΝΤΗΛΑΚΙ ΣΚΟΝΗΣ σε ΑΡΙΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΧΕΔΙΑΣΗ - Το σπουδαίο τέταρτο (!) βιβλίο του Chargesheimer με συνολικά 14 βιβλία σε μια σύντομη περίοδο (1924-1971).
Εδώ με την ωραία παραλλαγή του ασημί σακακιού (αντί για το μπλε σακάκι της Kiepenheuer&Witsch).

Τέταρτο βιβλίο του Chargesheimer μετά τα «Cologne intime» (1957), «Im Ruhrgebiet» (1958) και «Unter Krahnenbäumen» (1958).

Αυτή είναι η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΥΤΕΡΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΛΕΥΚΩΜΑΤΩΝ από το 5Uhr30.com, Κολωνία, Γερμανία.
Από φέτος.

Το 5Uhr30.com εγγυάται λεπτομερείς και ακριβείς περιγραφές, 100% προστασία μεταφοράς, 100% ασφάλιση μεταφοράς και φυσικά συνδυασμένη αποστολή - παγκοσμίως.

Büchergilde Gutenberg, Φρανκφούρτη επί του Μάιν. 1959. Πρώτη έκδοση, πρώτη εκτύπωση.
Πρώτη έκδοση βιβλίου συλλογής, κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά - σε ίδιο μέγεθος, διάταξη και περιεχόμενο - όπως η πρώτη έκδοση από το βιβλιοπωλείο από τους Kiepenheuer και Witsch· μόνο το ύφασμα και η εξώφυλλο είναι διαφορετικά.

Σκληρό εξώφυλλο από μπλε λινό με προστατευτικό κάλυμμα. 200 x 255 mm. 184 σελίδες. 187 ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Φωτογραφίες: Karl Heinz Hargesheimer («Chargesheimer»). Κείμενο: Hans Scholz. Κείμενο στα γερμανικά.

Δεν παρέχεται κείμενο προς μετάφραση.
Βιβλίο εσωτερικά και εξωτερικά πολύ φρέσκο και άψογο· καθαρό χωρίς σημάδια και χωρίς φθορά. Η θήκη φρέσκια και ολοκληρωμένη, χωρίς ελλείποντα μέρη· τρεις μικρές σχίσεις (κολλημένες με αδιάβροχη ταινία χωρίς οξέα από πίσω). Συνολικά πολύ καλής κατάστασης, πολύ καλύτερο από το συνηθισμένο.

Πολύ όμορφος τίτλος Chargesheimer και ένα από τα καλύτερα βιβλία του.
Με το σπάνιο πρωτότυπο εξώφυλλο σε άριστη κατάσταση.

Ο Chargesheimer θεωρείται μία από τις κεντρικές φωτογραφικές προσωπικότητες της Κολωνίας μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά το να τον κατατάξουμε μόνο ως φωτογράφο δεν είναι αρκετό. Αντίθετα, θεωρούσε τον εαυτό του καλλιτέχνη και δραστηριοποιούταν σε πολλούς τομείς με αυτήν την έννοια. Ζωγράφιζε, δημιουργούσε γλυπτά και σχεδίαζε σκηνικά, αλλά το φωτογραφικό έργο του διατρέχει σαν κοινή ραφή όλη τη ζωή του.
Δεν ολοκλήρωσε καμία τακτική εκπαίδευση, αλλά πέρασε αρκετά εξάμηνα στη σχολή φωτογραφίας στα Cologne Werkschulen και στο Bavarian State Institute for Photography. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, εργάστηκε με φωτεινά γραφικά και ως φωτογράφος σκηνής.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, ανέλαβε επίσης διάφορες φωτογραφικές αναθέσεις για διαφήμιση, έναν τομέα στον οποίο δίδασκε επίσης ως λέκτορας στη Σχολή Bi-Kla στο Ντύσσελτορφ μέχρι το 1955. Ακολούθησαν εκθέσεις στις οποίες άρχισε να εμφανίζεται μια νέα θεματική εστίαση, η φωτογραφία ανθρώπων, η οποία τελικά αντανακλάστηκε σε μια πυκνή σειρά εικονογραφημένων βιβλίων.
Μεταξύ 1957 και 1960, δημοσιεύτηκαν επτά βιβλία - σχετικά με την Κολωνία και τη Ρηνανία, την περιοχή του Ρουρ και το Βερολίνο - με τα οποία καθιέρωσε τη φήμη του ως εξαιρετικός παρατηρητής του περιβάλλοντος και των σύγχρονων. Αυτά τα βιβλία, αν και όχι πάντα αδιαφιλονίκητα εκείνη την εποχή, θεωρούνται πλέον ορόσημα στην ιστορία της φωτογραφίας. Μετά από αυτές τις επιτυχίες, στράφηκε ολοένα και περισσότερο προς το θέατρο, δημιουργώντας σκηνικά και σκηνοθετώντας, ενώ παράλληλα εργαζόταν σε κινητά αντικείμενα, τα λεγόμενα «μηχανές διαλογισμού». Το έργο του στο θέατρο αποτυπώθηκε στο εικονογραφημένο βιβλίο «Θέατρο - Θέατρο» (1967), με μια πολύ άμεση, μη θεατρική, αλλά περιστασιακά στυλιζαρισμένη εικόνα ανθρώπων και καταστάσεων. Το γεγονός ότι πολλά βιβλία προλόγισαν γνωστοί συγγραφείς, όπως ο Heinrich Böll και ο Martin Walser, δείχνει το μεγάλο σεβασμό που είχε ο Chargesheimer στις πνευματικές κυκλώσεις.
Στα τελευταία του έργα, εικονογραφημένα βιβλία για το Ανόβερο και το Κολωνία (1970), εμφανίζεται ένα νέο εικαστικό στυλ που έχει τις ρίζες του στη Νέα Αντικειμενικότητα, αλλά περιέχει επίσης σαφές κριτικό δυναμικό στην επιλογή τοποθεσιών και τις υπερβολικές προοπτικές.
Αυτή η ιδιαιτερότητα, σε συνδυασμό με την προσήλωση στη λειτουργία ασπρόμαυρου που αντιτίθεται στη μόδα της εποχής, μπορεί να ερμηνευθεί ως ένα νέο στιλιστικό στάδιο, αλλά πιθανώς και ως ένα σημάδι μιας αναδυόμενης κατάθλιψης. Ο Chargesheimer αποχώρησε εθελοντικά στο τέλος του 1971.
(Γκαλερί Τζούλιαν Σάντερ)

Ο Karl Heinz (επίσης Carl-Heinz) Hargesheimer (1924-1971) ήταν Γερμανός φωτογράφος, γνωστός με το καλλιτεχνικό όνομα Chargesheimer. Ο Chargesheimer σπούδασε γραφικά και φωτογραφία στις Cologne Werkschulen μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενδιέφερε σε διάφορες τέχνες, όπως η όπερα, το θέατρο, ο σκηνογραφικός σχεδιασμός και τα κοστούμια, καθώς και η ζωγραφική, αλλά κυρίως στη φωτογραφία, στην οποία πειραματιζόταν με αφηρημένες δομές φωτός σε φωτογραφικό χαρτί και φωτομοντάζ από το 1950 και μετά.
Από το 1955 και μετά, ο Chargesheimer εργάστηκε ως ελεύθερος φωτογράφος και κέρδισε την προσοχή τόσο για τα αιχμηρά πορτρέτα του δημόσιων προσώπων όσο και για τις ρεπορτάζ του που απεικόνιζαν πιστά τους συμπατριώτες του. Δημοσίευσε 14 εικονογραφημένα βιβλία για διάφορα θέματα, όπως πόλεις, τοπία και θέατρο. Δημιούργησε επίσης τυποποιητήρια διαλογισμού, κινητά γλυπτά από ακρυλικό γυαλί.
Μετά το που ο Chargesheimer έκανε το όνομά του γνωστό με το φωτογραφικό βιβλίο Cologne intime (1957), ο εκδότης του Spiegel, Rudolf Augstein, του ζήτησε ένα πορτρέτο του Konrad Adenauer για το εξώφυλλο λίγο πριν τις εκλογές του Bundestag το 1957. Σύμφωνα με τις ελπίδες του Augstein, το αποτέλεσμα ήταν μια εικόνα ενός ‘προσώπου σαν μάσκα σκαλισμένο γρανίτη, που μιλάει για πολιτική πετρωματοποίηση και γήρανση’. Η γενική οργή που ακολούθησε έκανε τον Chargesheimer διάσημο σε όλη τη Γερμανία.
Ο Χάουςχαϊμερ αγαπούσε το Κολωνία και ήταν στενά συνδεδεμένος με την πόλη καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Είχε μια πολύ κριτική άποψη για την ανάπτυξη της πόλης κατά τη φάση της ανασυγκρότησης και αργότερα επίσης. Ο δρόμος που απεικόνισε το 1958, Unter Krahnenbäumen, σταδιακά άλλαζε χαρακτήρα. Στο τελευταίο του βιβλίο, Köln 5 Uhr 30, έκανε μια κριτική φωτογραφική αποτίμηση το 1970: «ένας μελαγχολικός κύκλος για την πόλη του Κολωνία, που απειλούσε να παγώσει σε μπετόν.»
Η Γερμανική Εταιρεία Φωτογραφίας (DGPh) στο Κολωνάκι τίμησε τον Chargesheimer με το Βραβείο Πολιτισμού το 1968.
Οι φίλοι του Chargesheimer τον παρουσιάζουν ως έναν μοναχικό άνθρωπο που μερικές φορές δυσκόλευε τον εαυτό του και τους άλλους, αλλά που ήταν πολύ ταλαντούχος και μπορούσε επίσης να είναι γενναιόδωρος. Υπέφερε πολύ από τη διαδεδομένη φωτογραφική βιομηχανία, η οποία δεν τον άφηνε να σκεφτεί μόνος του και αντιμετώπιζε τις φωτογραφίες του 'σαν τη Γερμανία στον πόλεμο με τους Πολωνούς'. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που στράφηκε στα μεσημεριανά του, τα οποία ελάχιστα έγιναν αντιληπτά από το κοινό. Ένα από τα καλώδια γλυπτά του ακόμη και καταστράφηκε από το κοινό. Ο Chargesheimer σχολίασε ότι αυτό δεν τον εξέπληξε, δεν περίμενε πραγματικά τίποτα άλλο.
Ο Chargesheimer βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στις αρχές Ιανουαρίου του 1972 και θάφτηκε στο νεκροταφείο Melaten της Κολωνίας. Ακολούθως, ο τάφος του θεωρούνταν για μεγάλο χρονικό διάστημα αδιάγνωστος· ανακαλύφθηκε ξανά μόνο τη δεκαετία του 2000. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ζούσε με την ηθοποιό Gisela Holzinger. Ο Chargesheimer ήταν παντρεμένος με την Ann Redlin (1940-1974) από το 1963· ο γάμος τους αργότερα διαλύθηκε.
Ο Redlin είναι επίσης θαμμένος στο νεκροταφείο Melaten.
(Wikipedia)