Keizo Kitajima - Signed - USSR 1991 - 2025

Τον Ιανουάριο του 1991, ο Keizo Kitajima ξεκίνησε μια ετήσια σειρά για το ιαπωνικό περιοδικό Asahi Graph, ταξιδεύοντας σε όλες τις δεκαπέντε δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης συνοδευόμενος από τον δημοσιογράφο Kazumasa Nishioka. Ο Kitajima, τότε σε ένα σημείο καμπής στην καριέρα του και έτοιμος να εγκαταλείψει οριστικά τη φωτογραφία στιγμιότυπων, βρέθηκε απροσδόκητα να καταγράφει τους τελευταίους μήνες της ΕΣΣΔ. Μόλις λίγες ημέρες μετά την δημοσίευση της τελευταίας ενότητας της σειράς σε τεύχος του Asahi Graph τον Δεκέμβριο του 1991, η Σοβιετική Ένωση επίσημα παύει να υφίσταται.
Στις φωτογραφίες του, ο Kitajima κατέγραψε κάτι ουσιώδες για κάθε μέρος που επισκεπτόταν, όχι μέσω συμβολικών τοποθεσιών ή διάσημων προσώπων, αλλά εστιάζοντας σε απλούς ανθρώπους, των οποίων οι ιστορίες διαφορετικά ποτέ δεν θα είχαν ειπωθεί.
Η έκδοση του 2025 του «USSR 1991» αποτελεί μέρος μιας συνεχιζόμενης επανεξέτασης του παρελθόντος έργου του Kitajima, μετά από βιβλία όπως το «European Diary 1983-1984» και το «New York (New Edition)». Ως μέρος αυτής της διαδικασίας, ο Kitajima αποφάσισε να συνδυάσει τις φωτογραφίες του από το USSR 1991 με μια σειρά που τράβηξε μεταξύ 1983 και 1984 σε διάφορες πόλεις της Ανατολικής Ευρώπης.
Εκτός από έναν επίλογο του Keizo Kitajima, το «USSR 1991» περιλαμβάνει επίσης ένα δοκίμιο της Shino Kuraishi.
Τα θέματα και οι θεματικές αυτού του βιβλίου είναι εξαιρετικά ποικίλες. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος του προηγούμενου έργου του Kitajima εστίαζε στη σύλληψη, εντός του στενού πλαισίου του δρόμου, των διακριτικών χαρακτηριστικών ανώνυμων περαστικών, αυτή η σειρά περιλαμβάνει επίσης θέματα πολιτισμικής και ιστορικής σημασίας: κληρικούς, πολιτικούς, ηθοποιούς, τα ερείπια ενός δολοφονημένου τραγουδιστή, ακαδημαϊκούς, μέλη βασιλικών οικογενειών και άλλα. Ο Kitajima τους παρουσιάζει δίπλα-δίπλα, σε πλήρη ισότητα, με απλούς ανθρώπους διαφόρων επαγγελμάτων και καταγωγών […]
Ένα από τα διαχρονικά νήματα των μακροχρόνιων παρατηρήσεων του Kitajima είναι η διαρκής εστίαση στην ατομικότητα των ανθρώπων από διαφορετικά εθνοτικά υπόβαθρα. Ένα παράδειγμα είναι η επαναλαμβανόμενη προσοχή σε ανθρώπους με καταγωγή από την Κορέα που ζουν σε όλη τη Σοβιετική Ένωση: ένα πορτρέτο ενός κοριτσιού στη Yuzhno-Sakhalinsk (πρώην Toyohara) μπροστά σε ένα σπίτι από την ιαπωνική αποικιακή περίοδο· ένας πανεπιστημιακός καθηγητής· ένας δημοσιογράφος· μια κορεατική οικογένεια που ζει στο Alma-Ata (τώρα Almaty) στο Καζακστάν. Το πορτρέτο του κοριτσιού, ειδικότερα, μεταφέρει την ανθεκτικότητα των ανθρώπων που, αποκομμένοι από τις ρίζες τους και αναγκασμένοι να εγκατασταθούν σε μια μακρινή γη, αντέδρασαν δημιουργώντας ένα νέο σπίτι. Παρά τις τεράστιες αποστάσεις μεταξύ Σιβηρίας και Κεντρικής Ασίας, οι τόποι και τα πορτρέτα στο βιβλίο καταγράφουν επίσης τη μνήμη της διπλής ενοχής της Ιαπωνίας απέναντι στον κορεατικό λαό: πρώτα μέσω της αποικιακής κυριαρχίας και στη συνέχεια μέσω της μεταπολεμικής αμέλειας.
― από το δοκίμιο της Shino Kuraishi «Σκόρπια άτομα και διαφορές»