De Nederlandse fotograaf Bastiaan Woudt (1987) reisde in oktober 2017 naar Mukono in Oeganda. Daar maakte hij, naast werk in opdracht van de Marie-Stella-Maris Foundation, een indrukwekkende reeks surrealistische, monochrone impressies van de omgeving. In dit boek ligt de nadruk vooral op de autonome beelden, waarin Woudts typerende 'signatuur' - sobere en toch ook zeer dynamische portretten, met een enorme reikwijdte tussen zwarte en witte tinten - op overtuigende wijze tot uitdrukking komt. In eerder werk toonde Bastiaan Woudt zich al geïnspireerd door het Afrikaanse continent en ditmaal was hij er ook daadwerkelijk - op het Oegandese platteland, waar de Marie-Stella-Maris Foundation lokale drinkwaterprojecten steunt. Woudt is erin geslaagd om de mensen die voor zijn camera verschenen op een doordringende manier vast te leggen, wat resulteert in een tijdloos en hyperesthetisch document van Mukono. Minpuntje aan dit indrukwekkende boek is dat er enige schade is als gevolg van koffie, met name zichtbaar op de onderzijde van het boekblok (zie laatste foto) en aan de onderkant van de achteromslag (zie 2e foto) Op de afzonderlijke pagina's is hier gelukkig niet of nauwelijks iets van te zien (zie alle foto's) Verzending met Track and Trace