Abraham Bloemaert (1564-1651), Attrib. - Bacchus

Βάκχος
Μέσο: λάδι σε πάνελ
Διαστάσεις: 60 x 45 εκ.



Ο Abraham Bloemaert είναι καλλιτέχνης από την Ολλανδική Χρυσή Εποχή, γεννημένος στο Gorinchem το 1564. Αρχικά εκπαιδεύτηκε υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, Cornelis Bloemaert (1603–1692), αρχιτέκτονα και γλύπτη που μετακόμισε στο Utrecht το 1575. Στη συνέχεια, είχε έξι διαφορετικούς δασκάλους, συμπεριλαμβανομένων των Gerrit Splinter (?–1586) και Joost de Beer (πριν από το 1535 - 1591/93). Το 1581 ή 1582, έφυγε για τη Γαλλία, ολοκληρώνοντας την εκπαίδευσή του στο Παρίσι και το Fontainebleau, κυρίως υπό την καθοδήγηση του Hieronymus Franck (1578–1623).



Ο Μπλόεμαρτ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Ουτρέχτη, εκτός από μερικά χρόνια στο Άμστερνταμ μεταξύ 1591 και 1593. Το 1611, ήταν ένας από τους ιδρυτές της Εργαλειοθήκης του Αγίου Λούκα στο Ουτρέχτη, της οποίας ορίστηκε κοσμήτορας το 1618. Γνωστός για τα είδη θεμάτων του, τα μυθολογικά θέματα και τα ακριβή τοπία, ζωγράφισε επίσης θρησκευτικά θέματα και μεγάλα ιερά θυσιαστήρια για εκκλησίες, όπως η Ιησουίτικη εκκλησία στις Βρυξέλλες και ο Sint Janskerk στο Ουτρέχτη.



Ως δάσκαλος ολόκληρης γενιάς ζωγράφων, ο Μπλεόμαερτ είχε σημαντική επιρροή στην τέχνη του Ουτρέχτης. Το «Βασικές αρχές της τέχνης του σχεδίου», που εικονογραφήθηκε από τον γιο του, Φρεντερίκ, εκπαιδεύει νέους καλλιτέχνες μέχρι τον 19ο αιώνα. Ανάμεσα στους πιο αξιοσημείωτους μαθητές του ήταν οι Καραβαγκιστές Γκέρριτ βαν Χόντερχολστ (1592–1656), Χέντρικ τερ Μπρουγκέν (1588–1629) και Γιαν βαν Μπιλέρτ (1597–1671).

Ο Αβραάμ Μπλέιμαερτ βίωσε μια σύντομη περίοδο Καραβαγκιστικής τεχνοτροπίας στις αρχές της δεκαετίας του 1620, όπως φαίνεται στον Βάκχο που παρουσιάζεται εδώ. Ο θεός του κρασιού, στεφανωμένος με κλήματα και στραμμένος αριστερά, διαθέτει φωτισμό χιαροσκούρο που αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά του προσώπου και τα περιγράμματα του δέρματος. Αυτό το κεφαλόδεσμο από σταφύλια και φύλλα αμπελιού φαίνεται επίσης σε έναν άλλο Βάκχο που ζωγράφισε ο Μπλέιμαερτ, και φιλοξενείται στο Buscot Park στη Συλλογή Lords Faringdon (Εικ. 2). Εδώ, επίσης, ο φωτισμός χιαροσκούρο ενισχύει την έκφραση του προσώπου, δείχνοντας μια φυσιογνωμική ομοιότητα που μας επιτρέπει να αποδώσουμε το έργο στον ίδιο καλλιτέχνη.