NWA 17660, μετεωρίτης Eucrite Polymict HED Achondrite, μισό λίθο 154g HED Achondrite - Eucrite Polymict - 154 g

Τύπος μετεωρίτη ΚΛΑΣΣ / Επίσημο όνομα ή αριθμός (Βάση δεδομένων Meteoritical Bulletin): NWA 17660 - HED Achondrite - Ευκρίτης Πολυμικτός

Τοποθεσία φθινοπώρου/εύρεσης: Βόρεια Δυτική Αφρική

Βάρος: 153,97g μισό λίβρα

Μέγεθος: 7cm x 4cm x 3,9cm

Εγγραφή στη Βάση Δεδομένων Μητεωριτικών Ανακοινώσεων: NWA 17660 Ευκρίτης Πολυμικτός

Αναφορά από τη Βάση Δεδομένων του Meteoritical Bulletin.

Βόρεια Δυτικά Αφρική 17660 (NWA 17660)

Βόρειο-δυτική Αφρική

Αγοράστηκε: Σεπτέμβριος 2024

Ταξινόμηση: HED αχονδρίτης (ευκρίτης, πολυμυκτίτης)

Ιστορικό: Αγόρασε ο Juan Aviles Poblador τον Σεπτέμβριο του 2024 από έναν έμπορο στο Erfoud, Μαρόκο.

Πετρογραφία: (A. Irving, UWS, και P. Carpenter, WUSL) Πολύπλοκη βρεκία που αποτελείται από γωνιώδη κλασματικά ορυκτά, μερικά λεπτό- έως μεσαίου κόκκου λιθικά κλασματικά, με υποοφίτη έως διαμερισματικές υφές, και περίπου 10% όγκου στρογγυλεμένων λιθικών βρεκιών κατανεμημένων σε μια λεπτόκοκκη θραυσματική μήτρα. Τα κύρια ορυκτά είναι εξωσολωμένη περιστρεψινη, μη εξωσολωμένη περιστρεψινη, ασβεστοπλαγιόκλαση, υποασβεστοπυρίτης και πυρίτης. Μικρότερα συστατικά είναι ορθοπυρόξενο διαγωνίτη (~5% όγκου), πολυμορφικό πυρίτιο, ilmenite, χαμηλού Τι χρωμίτης, τροΐλη, φαβαλίτης, merrillite, ζιρκόνιο και καμακίτη. Τα ασυνήθιστα στρογγυλεμένα λιθικά βρεκία αποτελούνται από αραιά γωνιώδη θραύσματα πολλών από τα ίδια ορυκτά, μέσα σε μια υπερ-λεπτόκοκκη, αδιαφανή έως ισοτροπική, μικροκρυσταλλική έως γυάλινη, αλουμινούχα μήτρα (βαθύ καφέ σε λεπτό φιλμ), η οποία μπορεί να αντιπροσωπεύει μια γρήγορα ψυχθείσα λιωμένη ύλη. Υπάρχουν αρκετές λεπτές ρωγμές που διασχίζουν την μελετημένη λεπτομερή τομή, οι οποίες περιέχουν ρευστά από έκρηξη.

Γεωχημεία: Πυροξένιο χαμηλού Ca (Fs64.3Wo2.8· Fs55.5Wo3.3· FeO/MnO = 32-33, N = 2), πυγολίθιο (Fs37.0-40.2Wo6.7-8.0, FeO/MnO = 31-34, N = 2), υποκαλσικό αγκύτη (Fs34.3Wo31.9, FeO/MnO = 30), αγκύτη (Fs29.4Wo43.0, FeO/MnO = 35), ορθοπυρόξενο διαγωνίτη (Fs29.8-31.3Wo4.9-4.4, FeO/MnO = 28-29, N = 2), πλάγιοκλάστης (An79.6-91.8Or1.4-0.2, N = 4), φαϊαλίτης (Fa75.9-77.8, FeO/MnO = 43-44, N = 2), μήτρα (?)βρεκτίων ρουτίνας με συνολικό σύνθεση υποκαλσικού αγκύτη (Fs43.5Wo29.0, FeO/MnO = 34, Al2O3 13.1 wt.%).

Κατηγοριοποίηση: Ευκρίτης (πολυμικτή βρέκκα). Αυτό το δείγμα είναι ασυνήθιστο λόγω της σημαντικής περιεκτικότητάς του σε κλάσματα ευκρίτη βρέκκας με μικροκρυσταλλική έως γυάλινη αλουμινική μήτρα, η οποία μπορεί να υποδηλώνει μια συστατική στοιβάδα.

Δειγματοληψίες: 27,6 γρ., συμπεριλαμβανομένης μιας λεπτής επιμεταλλωμένης τομής στο UWB· το υπόλοιπο με τον κ. Juan Aviles Poblador.

Παρατηρήσεις

Η αυθεντικότητα αυτού του δείγματος εγγυάται και πιστοποιείται από εμένα, τον γεωλόγο Juan A. Poblador, μέλος της Global Meteorite Association G0043 και της International Meteorite Collectors Association IMCA 5681.

Ο φρέσκος κομμένος που παρατηρείται στο δείγμα προέρχεται από το σημείο όπου ελήφθη ένα δείγμα για ταξινόμηση και αποθήκευση στο UWB. Επίσης, για να γίνουν φέτες από το άλλο μισό λίθο.

Κύβος κλίμακας: 1x1cm

Αλυσίδα προέλευσης: Είμαι ο κύριος κάτοχος της μάζας - Γεωλόγος Juan A. Poblador (Τμήμα Jurassic Dreams - Galactic Dreams).

Όλα τα μετέωρα μας συνοδεύονται από Πιστοποιητικό αυθεντικότητας. Κάθε εβδομάδα, τα εκδοθέντα Πιστοποιητικά αυθεντικότητας ενημερώνονται στο σύστημα επαλήθευσης βάσης δεδομένων στην ιστοσελίδα μας. Αν διαπιστώσετε ότι το πιστοποιητικό σας δεν έχει ακόμη ενημερωθεί, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας και θα το ενημερώσουμε άμεσα.

Ο μετεωρίτης πιθανότατα ξεκίνησε το ταξίδι του προς τη Γη ως αποτέλεσμα μιας τεράστιας σύγκρουσης με μετεωρίτη στην επιφάνεια του αστεροειδή Vesta, πιθανώς δημιουργώντας τεράστιες κρατήρες. Αυτή η αρχική σύγκρουση είχε αρκετή δύναμη για να εκτοξεύσει αυτόν και άλλους βράχους από την επιφάνεια του αστεροειδή Vesta με ταχύτητα διαφυγής, αφήνοντάς τους να επιπλέουν ελεύθερα στο διάστημα. Τελικά, αυτή η μάζα διασταυρώθηκε με την τροχιά της Γης, όπου η επιφάνειά της θερμάνθηκε στιγμιαία στους 2.800 βαθμούς Φαρενάιτ κατά την είσοδο, και στη συνέχεια ψύχθηκε γρήγορα στους παγωμένους θερμοκρασίες της ανώτερης ατμόσφαιρας της Γης, πριν επιβραδύνει περίπου στα 200 μίλια την ώρα στην τελική του κάθοδο. Αυτή η πτώση θα είχε φωτίσει τον ουρανό της Σαχάρας πριν καταπέσει στον τόπο ανακάλυψής του.