Andrew Thorndike, Annelie Thorndike - Jeder Tag war schön ("THE MOST BEAUTIFUL PHOTOBOOK FROM THE DDR/GDR") - 1966

ΠΙΘΑΝΩΣ το πιο όμορφο βιβλίο που έχει παραχθεί ποτέ στην GDR/DDR.
Κατά τη γνώμη μου, είναι ένα από τα πιο εκπληκτικά λευκώματα φωτογραφιών που έχουν δημιουργηθεί ποτέ σε όλο τον κόσμο.

Αν ποτέ χρειάστηκες αποδείξεις για το τι μπορεί να είναι ένα photo book — είναι η πλήρης δημιουργική του δυναμική σε διάταξη, ακολουθία, φωτογραφία, υλικά (χαρτί, δέσιμο κ.λπ.) και τυπογραφία.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ.

Περιτύλιγμα από τζούτα (μπουρλάπ), εσωτερικά και εξωτερικά, χειροποίητο με αγάπη.
Σχεδιασμένο με τέτοια μοναδικότητα που νιώθεις ότι είναι ένα πραγματικά μοναδικό κομμάτι.

Πολύ φρέσκια κατάσταση και πλήρες με όλα τα στοιχεία (12 ενσωματωμένες προσθήκες).

Απόλυτη ανάγκη για τη συλλογή κάθε παθιασμένου συλλέκτη φωτοβιβλίων.

Η μεγαλύτερη σύστασή μου.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ το πρώτο δημοπρασία φωτοβιβλίων στο CATAWIKI - αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στον κόσμο της πρώην "DDR"/"GDR" («ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» ή «Ανατολική Γερμανία»), η οποία υπήρξε από το 1949 έως το 1990.

Ακόμα σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητο και αδημοσίευτο, αυτό το πεδίο προσφέρει πλούτο συναρπαστικών ανακαλύψεων για τους συλλέκτες.
Το 5Uhr30.com παρουσιάζει εξαιρετικά έργα διακεκριμένων και ανερχόμενων καλλιτεχνών, ερευνητικά έργα, συναρπαστικές μονογραφίες, καθώς και εξαιρετικά σπάνια μικρά vintage καταλόγους, vintage παιδικά βιβλία και vintage φωτοβιβλία εργοστασίων· υπογεγραμμένες εκδόσεις, αφίσες και πολλά άλλα.

Κάθε μέρα ήταν όμορφη
Ένα πολυτελώς και με αγάπη σχεδιασμένο ταξιδιωτικό βιβλίο της Ανατολικής Γερμανίας (για ένα ταξίδι μεταξύ Antwerp και Bombay).

Με πολλά τοποθετημένα (κολλημένα) συμπληρώματα, φαξιμεία (ταξιδιωτικά) γράμματα -
διάφοροι τύποι γραφικών, διάφορα χρώματα.

Υπέροχο, συγκλονιστικό βιβλίο - τυπωμένο σαν ένα χειρόγραφο ημερολόγιο.
Υπέροχο κείμενο από την Annelie Thorndike, υπέροφες φωτογραφίες από τον Andrew Thorndike.
Εκρηκτική διάταξη από Heinz Bormann.

Υπότιτλος:
Εμπειρίες, όνειρα, ομολογίες γραμμένα ανάμεσα σε Antwerpen και Bombay.
Εμπειρίες, όνειρα, εξομολογήσεις σημειωμένες ανάμεσα στο Άμστερνταμ και το Μουμπάι.

Η Annelie Thorndike εξελέγη στη Volkskammer το 1963. Από το 1967 ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου και από το 1980 μέλος του προεδρείου της Ένωσης Κινηματογράφου και Τηλεόρασης της GDR, που ιδρύθηκε από τον Andrew Thorndike. Από το 1973 έως το 1989 ήταν πρόεδρος της επιτροπής της Διεθνούς Εβδομάδας του Λειψίας για το Ντοκιμαντέρ και το Μικρού Μήκους Κινηματογράφο, η οποία ήταν υπεύθυνη για την οργάνωση της Leipzig Dokfilmwoche.
(Wikipedia)

Όπως πάντα, εγγυόμαστε λεπτομερείς και ακριβείς περιγραφές, 100% προστασία μεταφοράς, 100% ασφάλιση μεταφοράς και φυσικά, συνδυασμένη αποστολή - παγκοσμίως.

Μην χάσετε αυτήν τη μοναδική ευκαιρία!
Αποκλειστικά από το 5Uhr30.com, Κολωνία, Γερμανία.

VEB Hinstorff Verlag, Rostock. 1966. Πρώτη έκδοση, πρώτη τυπώση.

Χαρτόδετο σε λινό (σκαλιστό τυπωμένο πρωτότυπο δαντέλα, εκείνη την εποχή προμηθευόταν από Jutespinnerei und -Weberei Meißen). 200 x 240 mm. 312 σελίδες. Φωτογραφίες σε έγχρωμο και ασπρόμαυρο. Φωτογραφίες: Andrew Thorndike. Διάταξη: Heinz Bormann. Άλλος συνεισφέρων: Edith Wäscher. Κείμενο: Annelie Thorndike. Κείμενο στα γερμανικά.

Κατάσταση:
Εσωτερικά εξαιρετικό, φρέσκο και άψογο, καθαρό χωρίς σημάδια και χωρίς foxing; ολοκληρωμένο. Εξωτερικά ελαφριά ίχνη χρήσης; η ράχη έχει θαμπώσει. Συνολικά σε πολύ καλή κατάσταση.

Υπέροχο φωτογραφικό λεύκωμα από την Ανατολική Γερμανία, με τη μορφή ενός αυθεντικού ημερολογίου ταξιδιού με ζωγραφιές, αντίγραφα και σκίτσα - η υψηλότερη σύστασή μου.

Ποιος θυμάται σήμερα τα ονόματα των ντοκιμαντερίστικων κινηματογραφιστών Annelie και Andrew Thorndike; Στη Δυτική Γερμανία—όπου τα έργα τους σπάνια προβάλλονταν, εν μέρει λόγω πολιτικής δειλίας και μικροπρέπειας, εν μέρει λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος από το κοινό—μάλλον σχεδόν κανείς· και στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, υποθέτω μόνο η παλαιότερη γενιά (που πράγματι αποτελούσε την πλειοψηφία κατά την έναρξη της έκθεσης στο Μουσείο Κινηματογράφου του Πότσνταμ). Τα φιλμ των Thorndike—δεξιοτεχνικές συλλογές, βεβαίως—επιβεβαίωσαν μερικούς θεατές στις πεποιθήσεις τους, ενώ προκάλεσαν άλλους σε αντίθεση. Όπως ανέφερε η Elke Schieber, διευθύντρια της συλλογής του Πότσνταμ, τα φιλμ προκάλεσαν διχασμό· ταυτόχρονα, διαμόρφωσαν τη ιστορική συνείδηση εκατομμυρίων στη former GDR.
Έπαινος της δικής τους χώρας, επιθέσεις στον Δυτικό κόσμο και, όχι λιγότερο, μια μεροληπτική ερμηνεία της ιστορίας ήταν τα θέματα των κινηματογραφιστών· εμφανίζονταν κυρίως ως συγγραφείς, πιο σπάνια ως σκηνοθέτες. Ο αισιοδοξία για την ανασυγκρότηση στα ναυπηγεία της Ανατολικής Γερμανίας έρχεται σε αντίθεση με την στασιμότητα στη Δύση («Από το Αμβούργο μέχρι το Στράλσουντ», 1950)· ένας ηγέτης των SS στη Δύση αποκαλύπτεται («Διακοπές στη Sylt», 1957)· επιτίθεται ο στρατηγός Speidel («Επιχείρηση Γερμανικός Ξίφος», 1957/58)· εξετάζονται πενήντα χρόνια γερμανικής ιστορίας («Εσύ και κάποιοι σύντροφοι», 1954–56)· τραγουδιέται ένας ύμνος στη Σοβιετική Ένωση («Το Ρωσικό Θαύμα», 1959–63)· και απεικονίζονται προσωπικότητες όπως ο Wilhelm Pieck (1951/52), ο Lenin (1970) και άλλοι.
Οι Thorndikes αναμφίβολα βρήκαν ενδιαφέρον υλικό, και έπρεπε να κάνουν επιδέξια χρήση εικόνων επίσης· ωστόσο, οι εικόνες ήταν πάντα αναγκασμένες να υποτάσσονται—στην επιλογή και στην επεξεργασία—στο επιχείρημα, για να λειτουργούν ως αποδείξεις των θέσεων. Έτσι, δεν θα μπορούσε ποτέ να προκύψει αμφιβολία· ό,τι παρουσιάζονταν ήταν τελικά σταθερό και προκαθορισμένο, ενώ όλα όσα δεν ταιριάζαν στη εικόνα απορρίπτονταν (όπως το Γερμανο-Σοβιετικό Μη Επιθετικό Σύμφωνο του 1939 στην ταινία για την ΕΣΣΔ). Σίγουρα, όλα όσα παρουσίαζαν οι Thorndikes αποτελούνταν από έγγραφα, αλλά οι εικόνες και οι λέξεις επιλέγονταν με το πνεύμα και την υπηρεσία ενός κράτους, προς όφελός του και δόξα του. Αυτό αναπόφευκτα εγείρει το ερώτημα για την αξία της μορφής του ντοκιμαντέρ, ειδικά όταν το ίδιο το κράτος είναι τόσο πελάτης όσο και λογοκριτής. Πόσο διαφορετικά ήταν, αντιθέτως, τα ντοκιμαντέρ έργα των Jürgen Böttcher, Winfried Junge ή Volker Koepp—ή ακόμα και εκείνα που προέρχονταν κάποτε από την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία!
Όλα τα ίδια, ο Andrew και η Annelie Thorndike είναι μάρτυρες και προϊόντα της παραγωγής ντοκιμαντέρ της DEFA, και ως τέτοιοι αξίζουν προσοχή στην ιστορική ανασκόπηση. Το Μουσείο Κινηματογράφου του Πότσδαμ αφιερώνει μια μικρή έκθεση σε αυτούς, προσφέροντας μια εικόνα του έργου τους: φωτογραφίες από τα γυρίσματα, υλικά εργασίας, έγγραφα (συμπεριλαμβανομένων αυτών από μια νομική διαμάχη σχετικά με την ταινία Speidel), επιστολή από τον Brecht που αρνείται να συνεργαστεί (επειδή μπορούσε να υπηρετήσει μόνο το θέατρο ή τον κινηματογράφο), επιστολές, αφίσες, χειρόγραφα (η Annelie Thorndike σχεδίαζε μια ταινία για τον Frederick τον Μεγάλο), μετάλλια. Το έργο και η ζωή των Andrew (1909–1970) και Annelie Thorndike ζωντανεύουν—επίσης, με κάποιο τρόπο, ως μέρος της κληρονομιάς της GDR. Αυτό που λείπει είναι μια εξέταση των δυνατοτήτων και των ορίων του ντοκιμαντέρ.
- Volker Baer (filmdienst 12/2002) -